PGG ch. 10

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Þetta vor um langaföstu var Guðmundur vígður til prests af Brandi biskupi fjórum nóttum eftir Gregoríusmessu. En Ingimundur prestur gaf honum bækur þær allar er hann átti bestar og fróðastar og messuföt að skilnaði þeirra og skildist svo við hann að hann var prestur og fullkominn í góðum siðum. Og fóru þá í brott þeir menn tveir er hann unni mest, Ingimundur og Þorgeir. Nú fara skip þessi utan í Eyjafirði og taka Noreg og eru í Þrándheimi um veturinn. Þorgeir biskups son er með Eysteini erkibiskupi of veturinn en Ingimundur prestur hafði bæjarsetu og var honum gefin Jónsstúka að Kristskirkju til söngs en var hátíðir um jól og páska með erkibiskupi og hafði góða virðing af honum. Um vorið eftir fór Þorgeir til Íslands og félagar hans en Ingimundur prestur er eftir í Noregi og tekur Maríukirkju til söngs á Staði og er þar tvo vetur. Og var það til marks hve vel erkibiskupi reyndist hans klerkdómur að þá er Jón biskup, er knútur var kallaður, á Grænlandi andaðist þá vildi Eysteinn erkibiskup vígja hann þangað til biskups en í því mátti metnaðarleysi hans vita og varúð að það fékkst eigi af honum. Þann vetur hinn fyrsta er Ingimundur prestur var utan var Guðmundur að Hofi með Grími mági sínum þingaprestur. Þenna vetur andaðist Böðvar Þórðarson og Þorvarður auðgi. Þá var hann hálfþrítugur. Um sumarið tekur Þorgeir sótt í hafi son biskups og liggur þar til er þeir eru landfastir og andast tveim nóttum fyrir Maríumessu fyrri og var lík hans fært til Hóla. Og spyr biskup eigi fyrr andlát hans en þeir koma þar með líkinu. Þau tíðindi þóttu mikil frændum hans og vinum en þó biskupi mest. Og svo segir Guðmundur Arason að hann hefði engis manns þess misst er honum þætti jafnmikið að missa og það féll honum svo nær að nálega mátti kalla að hann skiptist í allan mann annan. Hann var þá að Hofi.