PGG ch. 7

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

En Ingimundur ræðst til Breiðabólstaðar í Steingrímsfjörð. Þar bjó þá Jón Brandsson. Hann átti Steinunni Sturludóttur og Ingibjargar Þorgeirsdóttur, systurdóttur Ingimundar, og taka þau við honum báðum höndum og er hann þar of veturinn. En er þrjár vikur voru til páska þá kom Guðmundur norðan við það að úti stóðu leggjabrotin og gekk hann við það norðan og kom á Breiðabólstað in passione domini og varð Ingimundur frændi hans honum allfeginn. Þar var hann fram um páskaviku en þá þótti eigi lengur vera mega aðgerðalaust um fót hans. Þá fór hann suður á Hóla á Reykjanes til Helga prests Skeljungssonar. Hann var ágætur maður og hinn mesti læknir. Hann tekur við Guðmundi forkunnar vel og var hann þar til lækningar fram um fardaga. En brátt er hann kemur þannig bakar hann fótinn og drógu tveir karlar beinið úr fætinum með töngu áður brott gekk. En þá græðir hann eftir og varð Guðmundur heill nær fardögum. Eftir fardaga fer hann norður á Breiðabólstað. En vetur sá er hann var á Ströndum var kallaður sóttarvetur. Þá andaðist Björn ábóti að Þverá og Styrkár lögmaður, Oddur Gissurarson, Arnór Kolbeinsson. Þá tók Gissur Hallsson lögsögn. Þá voru Deildartungumál. Og er Guðmundur nú tvítugur. Um sumarið eftir fór Jón Brandsson norður til Þingeyra til gildis og við honum Guðmundur Arason því að Ingimundur prestur vildi að hann færi á Háls til vistar til Þorvarðs og var hann þar of veturinn. Þá fýsir hann vestur aftur til fóstra síns og fer hann til þings norðan með Þorvarði. Það var kallað grasleysusumar. Þá um veturinn áður andaðist Valdimar konungur í Danmörk, son Knúts konungs, og þann vetur urðu landskjálftar miklir og týndust ellefu menn af því. Þá hafði Guðmundur vetur og tuttugu. En af þingi of sumarið fylgdi hann Jóni Brandssyni. Það sumar fór hinn heilagi Þorlákur biskup fyrsta sinn of Vestfjörðu. En er hann kemur í Steingrímsfjörð þá hefir hann gistingarstað í Kálfanesi því að þar var kirkja óvígð og nýger. Þar kemur gott mannval. Þar var Ögmundur ábóti, Þorsteinn Tumason er síðan var ábóti. Þar var þá Ingimundur prestur og Guðmundur fóstri hans. En Guðmundi þótti skemmtilegra að eiga tal við klerka biskups en vera að tíðum eða kirkjuvígslu. Þá gengur Ingimundur prestur eftir Guðmundi fóstra sínum og mælti við hann: Far þú til tíða og kirkjuvígslu og hygg að vandlega því að eigi veit hver til slíks þarf að taka. En eg hygg sá er nema þarf að eigi muni færi á gefa að nema að betra manni en þeim sem þetta embætti skal hér fremja. Og var þetta tvífaldlegur spáleikur því að hvorttveggja kom fram síðan, það er í hans orðum bjó, að Þorlákur biskup var sannheilagur maður en Guðmundur þurfti sjálfur þetta embætti að fremja.