Sts ch. 34

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Nú var leitað um sættir og verða þeir Sturla þess varir að Jón ætlar með kappi að veita Páli að bæn Brands biskups og ganga menn nú meðal þeirra og beiða að Sturla játaði í dóm Jóns um málið, kváðu þess von að honum mundi í því aukast mestur sæmdarhlutur en hitt allósýnt hversu vegnar að slá í deilur um og sögðu þá breytt hafa gerðum þeim er Jón gerði um Tungumál og gert í því enga virðing til hans. Og einn dag er menn komu flestir til Lögbergs þá gekk Sturla fram á virkið fyrir búð sína því að það var oft háttur hans að setja á langar tölur of málaferli sín því að maðurinn var bæði vitur og tungumjúkur. Vildi hann og að það væri jafnan frá borið að hans virðing yrði víðfræg. Hann kvað nú svo að orði: Kunnigt mun mönnum vera um málaferli vor Páls og um þá svívirðing er mér var ætluð að gera ef fram kæmi og olli því meir hamingja mín en tilstilli þess er gerði. Síðan var sæst á málið og selt mér sjálfdæmi af Páli. En nú eru sóttir að hinir æðstu menn á Íslandi að þetta mál skuli nú í gerð leggja er áður kom í sjálfdæmi. Nú ef dæmi finnast til að svo hafi menn fyrr gert þá væri á að líta. En þeir menn er sig binda nú við málið, nefni eg fyrst til þess Jón Loftsson er dýrstur maður er á landi þessu og allir skjóta sínum málaferlum til, þá veit eigi eg hvort annað er nú virðingarvænna en reyna hvern sóma hann vill minn gera. Nú kann vera að eg hafi eigi vit til að sjá mér hlut til handa en vilja mundi eg halda sæmd minni. Þá svarar Brandur biskup: Engi maður frýr þér vits en meir ertu grunaður um gæsku. Jón kvað Sturlu viturlega mæla og sjá fyrir margra hönd en fégjald, segir Jón, af Páls hendi munu til vægðar snúast því að þau voru hátt reist og skal nú við mig um að eiga en eigi við Pál. Síðan gengu menn frá Lögbergi og heim til búða. En áður þinginu lyki bauð Jón Sturlu barnfóstur og bauð heim Snorra syni hans og honum sjálfum til kirkjudags í Odda. Síðan fylgdi Sturla suður sveininum og þá síðan virðilegar gjafar af Jóni en gjald snerist mjög og var það helst ákvæði að væri þrír tigir hundraða.