Sts ch. 12

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Nú er það sagt um haustið að Þorgrímur prestur brotamaður kom norðan úr héraði og við honum Ólöf kona hans. Hún var kvenna vænst en hann gamall. Þau komu á Staðarhól. Hallur Þjóðólfsson var heimamaður Einars. Hann kvað það aldrei skyldu lengur að gamall maður flekkaði svo væna konu og tók hana af honum og svo hest hans er Máni hét, allra hesta bestur. Þorgrímur fór braut af Staðarhóli og varð illa við. Hann fór í Hvamm og sagði Sturlu að honum var ger svívirðing og bað hann ásjá. Sturla svarar, kvað eigi sýnast mikilmennsku í slíku en kvað Einar það illa gera að veita vandræðismönnum á leið fram og leggja þar við virðing sína. Um haustið hafði brotið skip norður við Horn og komu þeir þaðan félausir til Sturlu og báðu sér ásjá. Hann tók við þeim um veturinn. Einn þeirra hét Gjafvaldur. Sturla mælti við hann: Eg þykist hafa veitt þér mjög vel. Nú vil eg senda þig vestur til Saurbæjar til Helga prests að hann sé þér að liði og heimamenn hans en þú skalt sitja um Hall Þjóðólfsson. Hann kveðst þess skyldur að gera það er Sturla vildi. Hann fór til Helga prests og sagði erindi sín. Hann kvaðst mundu við honum taka og var hann þar um hríð. Og litlu síðar kom þar Hallur um farinn veg og stefndi ofan til Márskeldu en húskarlar Helga prests slógust á leið við honum. En er þeir komu út úr garði kom Gjafvaldur eftir þeim og hjó þegar til Halls. Það kom á öxlina hægri og renndi ofan eftir armleggnum mjög að olboga. Varð það mikið sár. Gjafvaldur tók þá á rás og létti eigi fyrr en hann kom í Hvamm. Og er Einar Þorgilsson spyr þetta heim heimtir hann að sér vini sína og vill eigi hafa svo gert. Sumir mæltu að það væri óráðlegt. Eftir það fór Ólöf braut af Staðarhóli og suður í Hvamm og tók Þorgrímur við henni. Þá bað Sturla Þorgrím fara eftir hesti sínum ef hann gæti náð honum. Síðan fór hann í Saurbæ og sat um hestinn í drífuéli og komst á braut með. Einar Ingibjargarson kom norðan um veturinn og líkaði illa er húskarl hans var særður.