ÞH ch. 28

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

En er tveim ferr sögum fram, þá er byskup hefir til sín kallat lærða menn, þá gengr hann í annat sinn á fund þeira Hafliða ok mælti: "Ertu nú, Hafliði, ráðinn til at virða einskis manns orð né vilja til heimgöngunnar?"

"Svá verðr nú sem þat kveði." 

Þá mælti byskup: "Þá munum vér ganga heim til kirkju, ok af því veldi, er guð gaf Pétri postula, at binda allt ok leysa á himni ok jörðu, en hann gaf Klementi páfa, ok hverr at öðrum tók þat veldi, en Özurr erkibyskup gaf mér, ok fyrir þat atkvæði mun ek banna yðr hér at sitja ok neita sættum, en slíta friðinn. Eru mér þau orð komin af Þorgils hendi, at hann vill sæmilig boð bjóða fyrir sik." Ok endi byskup svá málit, "at af þessi röksemd allri jafnsaman, ef mitt mál má nökkut standast við guð ok várar bænir, at hann sé þér svá bæna á dómsdegi sem þú ert mér nú bæna." 

Þá mælti Hafliði: "Verðr þat at lyktum málaferlis okkars Þorgils, sem auðit verðr, ok slíka virðing hverr á leggja, sem sýnist. En við þetta umtal þitt mun ek eigi berjast daglangt, ef þessir menn heita at skiljast eigi við mál mín, fyrr en þau lúkast á nökkurn veg til sóma." 

"Ok náir þú einn at gera þá," svarar Hallr Teitsson. 

Ok því játtu menn. 

Þá mælti Einarr Gilsson: "Þigg þú, Hafliði, þetta heilræði, sem byskup kennir þér, en slíkt veitum vér þér eftir helgina, sem vér höfum föng á." 

Ok síðan ganga þeir Hafliði heim til búða. 

En í annan stað ríða þeir Þorgils á völlinn ok til búðar hans ok sjá þar verks um merki, at búðir hans váru niðr brotnar. Margir bjóða honum sínar búðir at tjalda. En Þorgils neitti því ok vildi ekki annat en láta gera upp búð sína. Ok þá gekk at Sæmundr inn fróði með nökkura menn, ok var tekit til at gera upp búðina um aftaninn, ok varð lokit fyrir óttusöng öllu starfinu. 

Nú var leitat um sættirnar með þeim Hafliða ok Þorgilsi, ok vill Hafliði engar sættir nema sjálfdæmi. Ok þess varnaði Þorgils eigi, at Hafliði gerði fésekt til handa sér, sem hann vildi, en undan væri skildar mannsektir allar ok goðorð ok staðfesta. Ok stóð í því um helgina, at Hafliði vill einn ráða óskorat. Ok þykkir þá beggja vinum vant í millum at ganga. 

Ok eftir messudaginn, inn næsta dag síð um aftaninn, þá er flestir menn höfðu lagizt til svefns, þá gekk Ketill Þorsteinsson með nökkura menn til búðar Hafliða, ok var honum þar vel fagnat. 

Ketill mælti til Hafliða: "Stór mein þykkir vinum yðrum á því, ef eigi skulu sættir takast ok lúkast mál þessi með góðu, ok þykkir mörgum nú fyrir ván komit eða nær því. Nú kann ek þér eigi ráð at kenna, en dæmisögu vil ek segja þér."