ÞH ch. 27

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Nú er at segja frá þeim Bárði ok Aroni, at þeir ríða fram at flokkinum, ok menn standa upp í móti ok fagna þeim vel, af því at þar var vinafundr. Þar var fyrir Böðvarr Ásbjarnarson ok Guðmundr Þorgeirsson, mágr Þorgils, ok höfðu þeir með sér vel hundrað manna. Ok var þar hvárum tveggja mikill hugr á at spyrja aðra tíðenda. Böðvarr frétti Bárð at fyrirætlan Þorgils, en Bárðr frétti Böðvar tíðenda af þinginu. Ok var þar þröngzt at öllum megin, er margir vildu heyra, hvat sagt var.

Ok er þeir hafa til talazt um hríð, þá ríða þeir Bárðr enn lengra ok allt þar til, er þeir koma ofan á völlu at flokkinum Hafliða. Ok var þeim vel fagnat, af því at margir vissu deili á þeim feðgum, því at þeir váru skilgóðir menn ok margra göfugra manna vinir. Þeir váru fréttir, hvat þeir kynni at segja af ferðum Þorgils eða fjölmenni. Þeir segja, at Þorgils var kominn á heiðina suðr frá Reykjardal með miklu fjölmenni ok þá kómu menn á móti flokkinum ok sögðu, at þeim Þorgilsi var bönnuð þingreiðin, ok þat með, ef hann ætlaði at ríða eigi at síðr, at Hafliði ætli at verja honum alla þinghelgina. En Þorgils kvað Hafliða mundu hafa kastat því fram við engan alhuga. En hinir sögðu at vísu satt vera ok at Hafliði væri á ferð kominn með tólf hundruð manna, þá er þeir vissu síðast. Ok við þetta nam flokkrinn stað ‑ ok tóku ráðagerðir með sér, hvern upp skyldi taka, ‑ "ok í því stóð, þá er vér vissum síðast." 

Eftir þetta ríða þeir heim til búða ok fara til fundar við byskup. Byskup fagnar þeim feðgum, ok þar segja hvárir öðrum allan trúnað ok hvar þá var komit öllu jafnsaman. Síðan senda þeir feðgar Þorgilsi njósn af skyndingu ok láta segja honum allt svá skapat sem var ok þeir höfðu vísir orðit. 

Njósnarmenn kómu til fundar við Þorgils undir Ármannsfelli fyrir ofan Sleðaás, þar sem þeir Böðvarr höfðu beðit, ok segja Þorgilsi allt sem vaxit var. Þeir segja ok þat, at búðin var öll brotin at jörðu. 

Þá mælti Böðvarr: "Þat er sýnt í slíku," segir hann, "at Hafliði sparir lítt hendr várar at hefna, ‑ enda væri þat eigi fjarri, at hann reyndi, hvárt vér kynnim nökkut fleira at vinna en gera upp búðina Þorgils, því at nú klæja oss lófarnir," ‑ ok tók at berja vápnum á hlífarnar. 

Þá tóku margir undir, at þat væri þá líkligast, at Þorgils myndi ráða athöfnum þeira. Þá svarar Þorgils ok kvað:

Munat óss vita ásum 

arnsprengjandi lengi, 

þat segik, golls ens gjalla 

Gerðr, þinglogi verða.

"Ok munum vér ríða," segir Þorgils, "eigi at síðr, ok verðr för sem má."