ÞH ch. 24

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Þá var fenginn til Bárðr inn svarti ok Aron, sonr hans, ok nökkurir menn með þeim at ríða fyrir ok bera njósn, áðr en saman lysti flokkunum. En meginliðit reið í fylking ór Víðikjörrum ok ofan yfir háls at Sandvatni, ‑ ok töluðu margt um ráðagerðir, ok var farit heldr tómliga. Reið Þorgils í framanverðri fylkingu sinni. Þá kvað Ingimundr vísu:

Hallr villat frið fullan. 

Ferr Hafliði at verja 

breiðan völl ok búðir 

banna skógarmanni. 

Þar ríðr mætr at móti, 

malmrýri telk skýran 

orðinn, allrar ferðar 

Odda sonr í broddi.¹¹

Þá kom þar at Þórðr prestr ríðandi, er kallaðr var Lundarskalli, ok nökkurir menn með honum. Hann var auðkýfingr mikill ok vinr Þorgils, tilkvæmdamaðr ok skilgóðr. Hann spyrr, þó at hann vissi áðr, um hvat þeir ætti at ræða eða hvar þá væri hverju komit eða hvat menn vissi síðast til flokksins Hafliða.

Honum var sagt inniliga, at flokkr Hafliða væri kominn á völluna efri ok ætlaði at verja vígi alla þinghelgina, ‑ en byskup ok margir aðrir góðgjarnir menn löttu fyrirsátar ok mótreiða, ‑ en vissu eigi lengra ok menn váru sendir fyrir at vita, hvat tíðenda væri.

Þórðr mælti: "Eigi kann ek þér, Þorgils, ráð at kenna. En á því er mér bænarstaðr, at þú þiggir at mér heimboð. En fyrir lítillæti þitt ok fyrir aufúsu mína skal þér vera um mælt, at þú hafir eigi til matar eins aftr horfit. En þat er líkligast, at Hafliði haldi eigi fyrirsátinni lengr en í dag eða nótt, ok muntu þá mega ríða hlutlaust. Ok svá vel má verða, at góðir menn komi sættum á með ykkr eða griðum, ok er þá gott at ríða, en hafa marga menn firrða vandræðum, svá sem nú horfist til.

En þá er Þórðr lauk sínu máli, þá þökkuðu margir honum vel ummæli sín svá ok fýstu, at sá væri upp tekinn.