ÞH ch. 15

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Nú er tveim ferr sögunum fram, þá þykkir þeim í Vestrhópi frestast heimkváma þeira Ketils ok Steinólfs um kveldit, ok er þeira farit at leita.

Ok mælir Hafliði: "Ef svá illa berst at, at þér finnið annan hvárn þeira andaðan af mannavöldum, þá gerið þér ekki at honum, fyrr en ek kem til, ok kann margt í mörgu at verða." 

Ok er nú fyrst farit at leita til stekkanna, ok finnst Steinólfr þar, en eigi Ketill, sem líkligt var. 

Nú er sagt Hafliða, ok ferr hann skjótt til stekkanna, ok lítr hann á ok menn með honum ok sjá, at kemr höndin ber fram undan torfinu fram frá úlflið. Ok þar leiðir Hafliði at vátta, at eigi sé hræit hulit, ok býr þetta mál til alþingis, ef nokkut skortir áðr á fulla sekt Ketils. 

Þorgils býr ok mál til um vígit Óláfs Hildissonar, svá sem hann væri sýkn maðr, ok færir þat til, at honum væri sú sýkna mælt, at hann skyldi sýkn í förum með Þorgilsi ok í hans landeign. 

Ok eftir þat fjölmenna nú mjök hvárir tveggja til þingsins, ok var leitat um sættir. En Hafliði kallar Óláf sekjan hafa fallit ok drepinn í annarri landeign en honum var sýkna mælt. Þá innti Þorgils til þess, hvárt eigi væri sú sýkna Óláfi mælt, at hann skyldi sýkn "í förum með mér ok í landeign minni." 

Ok svá er þá borit. 

Þá mælti Þorgils: "Hvat meguð þér at því kalla Óláf sekjan? Ek kalla mína landeign allt, þar sem ek á lönd." 

Hafliði mælti: "Ek mun gefa Þorgilsi átta kúgildi fyrir metnað hans og virðing, ok kalla ek gjöf, en alls ekki gjald." 

Ok skilr þat með þeim, at öðrum þótti fyrir ekki at gjalda, en öðrum þótti betra lítit gjald fyrir sökina en eiga gjöf at launa. Ok þótti þar hvárum sín virðing við liggja, hvárt heldr væri þat kallat, ok stóð þat í milli, at eigi urðu sættirnar. Ok skildust með því, at þá þótti hvárum verr en áðr.