Þorgils saga ok Hafliða 8 — ed. not skaldic
Not published: do not cite (ÞH ch. 8)
The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):
Snorri hét maðr, er kallaðr var Mág-Snorri. Hann bjó i Saurbæ fyrir Múlanum neðra. Hann átti Hallberu, dóttur Snorra Þórðarsonar, Sturlusonar, bróðurdóttur Þuríðar, er átti Hafliði Másson. Grímr hét sonr þeira, ungr ok seinligr. Snorri átti vel fé ok hafði selför í Svínadal, þar sem nú heita Snorrastaðir. Hann drukknaði í Sælingsdalsá, þar sem nú heitir Snorravað.
Þá fór Sighvatr Úlfsson, mágr hans, at leita líksins ok þeir fimm saman, ok tók þá snæskriða, ok fórust þeir þar allir.
En er Óláfr fór af Staðarhóli ok suðr til Eyra, þá tók hann hest fyrir Snorra á Múla, því at hann nennti illa at ganga, ok ríðr, unz hann kemr til fundar við Árna. Ok tekr hann við honum ok lætr hann vera þar á laun.
Nú eru menn Þorgils komnir til þings, ok er leitat um sættir milli höfðingjanna, ok segir Þorgils, at hann vill þessu máli eigi með kappi fylgja, ok kvaðst meira hafa gert fyrir órlausna sakir ok bænastað frændanna.
Hafliði tekr ok svá á um málit sem eigi myndi varnat bótanna. Ok dregr þó hvárrtveggja sitt mál mjök fram, Þorgils um vígit Hneitis, góðs bónda ok frænda síns, en Hafliði um áverkana við Má. En þó verða þessi málalok, at í sætt var slegit, ok skulu þar gjaldast þrír tigir hundraða fyrir víg Hneitis, en níu hundruð fyrir áverka við Má ok sekt Óláfs slík, at hann skal leita við útanför þrjú sumur ok varða eigi bjargir hans. Hann skyldi vera sýkn í förum með Þorgilsi ok í landeign hans, en sekr fullri sekt annars staðar.
Hafliði greiddi Þorgilsi fé sem kveðit var, vígsgjöld eftir Hneiti. Þá váru kveðnar vísur þessar:
Varð Hafliði hundruð
happvísum Þorgísli,
sá vas vegs né vægðar
valdr, þrjá tigu gjalda.
Sátt vas sögð á sumri
slík meðal göfgra ýta.
Hlaut Odda sonr aura
ítr at Stranda-Hneiti.1
Varð hundraða af höndum
hring-Baldr tigu gjalda,
djarfr sásk Odda arfa
enn Hafliði, þrenna.
Játti slíkum sáttum
sveit eft Stranda-Hneiti,
afreks kunni at unna
allvísum Þorgísli.2
Lét Hafliði af höndum
Hneitis gjöld á Ströndum.
Drótt varð Odda arfi
áðr at miklu hvarfi.
Reyndisk seggr inn svinni,
slíkt hefr öld í minni,
óð gerik oft, með sanni
at ágætismanni.
Text is based on reconstruction from the base text and variant apparatus and may contain alternative spellings and other normalisations not visible in the manuscript text. Transcriptions may not have been checked and should not be cited.
Use the buttons at the top of the page to navigate between stanzas in a poem.
The text and translation are given here, with buttons to toggle whether the text is shown in the verse order or prose word order. Clicking on indiviudal words gives dictionary links, variant readings, kennings and notes, where relevant.
This is the text of the edition in a similar format to how the edition appears in the printed volumes.
This view is also used for chapters and other text segments. Not all the headings shown are relevant to such sections.