ÞH ch. 7

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Þorgils Oddason átti for norðr á Strandir, sem oft var vandi hans til.

Björg ok synir hennar fóru á fund Þorgils ok biðja hann líta á sín mál, ‑ nenna nú eigi at sækja á fund Hafliða, mest fyrir því, at Már var þar fyrir ok þótti sér vera skapraun í því.

Þorgils kvað sér ekki vera skylt at sjá á þat mál, er hlut áttu í þingmenn Hafliða.

Hon sækir eftir mjök.

Ok er Þorgils sér þat, þá segir hann, at henni muni harðir einir kostir á gervir, ‑ "því at ekki mun auðsótt þykja at sækja Hafliða málum. Ek mun gjalda tólf hundruð vaðmála fyrir víg Hneitis, en ek mun þat hafa, er af fæst af málinu við þá Hafliða."

Ok á þat sættust þau.

En er Hafliði fréttir þetta, þá þykkir honum málit verr snúizt hafa en hann vænti, sagði þetta enga sæmd fyrir víg Hneitis ok kallar þau gert hafa vandalaust til sín ok kvaðst meiri sæmd hafa þeim fyrir hugat.

Þorgils býr mál þetta til alþingis. Hafliði býr ok mál til á hendr Óláfi Hildissyni, ‑ hann var þá með Þorgilsi á Staðarhóli ‑ ok ríða þeir ÞorgiIs ok Hafliði báðir til þings með þenna málatilbúnað.

En áðr Þorgils ríðr heiman, sendir hann Óláf suðr á Eyrar til handa þeim manni, er Árni hét ok var kallaðr fjöruskeifr. Hann hafði verit heimamaðr Þorgils um vetrinn. Hann átti þar skip uppi standanda ok sá maðr annarr, er Hermundr hét Þorvaldsson, bróðir Þórðar í Vatnsfirði. Þeir höfðu báðir verit í útförum með Jórsala-Sigurði, ok váru þeir síðan félagar. Ok sendir Þorglls Árna orð til at hann flytti Ólaf útan. "Ek þykkjumst glöggt sjá," segir Þorgils, "hversu mál þetta mun fara. Þú munt verða sekr, en ek mun leita um sættlr ok bjóða fé til farningar þér."