Geir ch. 2

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Þess er við getit eitt sinn, at Bragi skáld sótti heimboð til Hjörs konungs, ok var hann með konungi nokkura hríð. 

Ok einhvern dag er þat sagt, at konungr fór með hirð sína á dýraveiði, ok varð mannfátt heima í höllinni. Bragi skáld var heima ok sat í öndvegi ok hafði reyrsprota einn í hendi sér ok leikr at ok þuldi í feld sinn. Dróttning lá í þilpalli utar í höllinni ok var hulin klæðum, svá at ekki mátti vita, hvárt hon var þar, nema þeir, er áðr vissu. Leifr sat í hásæti ok lék sér at gulli, en þeir Hámundr ok Geirmundr sátu í hálmi ok hugðu at, er Leifr lék sér at gullinu, Þeir sáu ok ekki manna í höllinni. 

Þá mælti Geirmundr til bróður síns: "Viltu, at vit farim til Leifs ok takim af honum gullit? ‑ ok leikum okkr at nökkura hríð." 

"Búinn em ek þess," segir Hámundr. 

Síðan hljópu sveinarnir innar at hásætinu ok tóku gullit af Leifi, en hann glúpnaði ok æpir eftir. 

Þeir mæltu: "Heyr á," sögðu þeir, "hvat konungssonr tekr til ok æpir eftir einum gullbaugi. Ok er þat satt at segja, at þat er illa komit, er þú ferr með." 

Þrífa nú sveinarnir til Leifs ok ráku hann ór hásætinu ok hlæja at. Þá stendr Bragi skáld upp ok gengr at, þar er dróttning lá á pallinum, ok styðr á hana reyrsprotanum ok kvað vísu þessa:

Tveir eru inni, 

trúi ek báðum vel, 

Hámundr ok Geirmundr, 

Hjörvi bornir, 

en Leifr þriði, 

Loðhattar sonr, 

fátt prýðir þann, 

fár mun in verri.

Dróttning stendr nú upp ok gengr í brott með sveinana ok skiptir nú aftr við ambáttina í annat sinn. Sýnist dróttningu nú sem er, at þeir gerðust nú mannvænligir, sem glíkendi er á ok þeir áttu tilbrigði. 

Um kveldit, er konungr kom heim ok hafði setzt í hásæti sitt, þá gengr dróttning fyrir konunginn ok leiðir sveinana með sér ok segir konungi allt, sem við nemr ok hverju hon hafði keypt við ambáttina, ok biðr konung hrinda af sér reiði. 

Konungr leit á sveinana ok mælti síðan: "At vísu ætla ek, at þessir sveinar sé minnar ættar, en þó hefi ek eigi sét slík heljarskinn fyrr sem sveinar þessir eru." 

Ok af því váru þeir síðan heljarskinn kallaðir. 

Ok þegar er þeir váru frumvaxta, fóru þeir ór landi at herja ok öfluðu brátt bæði fjár ok frægðar ok stýrðu lengi miklum skipastóli, at því sem segir í sumum frásögnum ok nökkut vísar til í inum efra hlut sögu Hróks ins svarta, er þeir bræðr váru þar kallaðir mestir hermenn af sækonungum í þann tíma.