Geir ch. 1

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

GEIRMUNDR heljarskinn var sonr Hjörs konungs Hálfssonar, er Hálfsrekkar eru við kenndir, Hjörleifs sonar konungs. Annarr sonr Hjörs konungs var Hámundr, er enn var kallaðr heljarskinn. Þeir váru tvíburar.

En þessi er frásögn til þess, at þeir váru heljarskinn kallaðir, at þat var í þann tíma, er Hjörr konungr skyldi sækja konungastefnu, at dróttning var eigi heil, ok varð hon léttari, meðan konungr var ór landi, ok fæddi hon tvá sveina. Þeir váru báðir ákafliga miklir vöxtum ok báðir furðuliga ljótir ásýnis. En þó réð því stærstu um ófríðleika þeira á at sjá, at engi maðr þóttist hafa sét dekkra skinn en á þessum sveinum var. Dróttning felldi lítinn hug til sveinanna, ok sýndist henni þeir óástúðligir.

Loðhöttr hét þræll sá, er þar var fyrir stjórn annarra þræla. Þessi þræll var kvángaðr, ok ól kona hans son jafnframt því, sem dróttning varð léttari. Ok þessi sveinn var svá undarliga fagr, sem þrælskonan átti, at dróttning þóttist ekki lýti sjá á sveininum, ok sýndist henni nú þessi sveinn ástúðligri en sínir sveinar.

Síðan ræðir dróttning til kaups um sveina við ambáttina. En ambáttinni sýndist svá sem dróttningu, at henni þótti sinn sonr tíguligri, en þorði þó eigi at synja at kaupa við dróttningu um sveinana. Ok tekr dróttning við ambáttarsyni ok lætr nafn gefa ok kallar sveininn Leif. Ok segir dróttning þenna svein sinn son. En ambáttin tekr við þeim dróttingarsonum, ok fæðast þeir upp í hálmi sem önnur þrælabörn, þar til er þeir eru þrévetrir. En Leifr leikr á lófum ok hefir virðing, sem ván var, at konungsbarn myndi hafa.

En svá sem aldr færist á sveinana alla jafnt saman, þá guggnar Leifr, en þeir Hámundr ok Geirmundr gangast við því meir, sem þeir eru ellri, ok bregzt því meir hverr til síns ætternis.