Martin Chase (ed.) 2007, ‘Anonymous Poems, Lilja 84’ in Margaret Clunies Ross (ed.), Poetry on Christian Subjects. Skaldic Poetry of the Scandinavian Middle Ages 7. Turnhout: Brepols, pp. 656-7.
Hræðumz eg, að sárt muni svíða
samvizkunnar bygð af grunnum
sundruð öll, þá er syndir kalla
sína eign á hjarta mínu.
Dökkvir munu þá fjandans flokkar
færaz að með ópi og kæru
búnir mig að brenna og pína,
bíta, kremja, rífa og slíta.
Eg hræðumz, að {bygð samvizkunnar} muni svíða sárt, öll sundruð af grunnum, þá er syndir kalla eign sína á hjarta mínu. Þá munu dökkvir flokkar fjandans færaz að með ópi og kæru, búnir að brenna mig og pína, bíta, kremja, rífa og slíta.
‘I fear that the seat of conscience [BREAST] will burn painfully, all sundered from its foundations, when sins claim their ownership of my heart. Then the swarthy flocks of the fiend will rush at me with hooting and complaint, ready to burn me and torment, bite, squeeze, tear and rip.’
Text is based on reconstruction from the base text and variant apparatus and may contain alternative spellings and other normalisations not visible in the manuscript text. Transcriptions may not have been checked and should not be cited.
Hræðumz eg, að sárt munu svíða
samvizkunnar bygð af grunnum
sundruð öll, þá er syndir kalla
sína eign á hjarta mínu.
Dökkvir munu þá fjandans flokkar
færaz að með ópi og kæru
búnir mig að brenna og skemma,
bíta, †krema†, rífa og slíta.
Hrædumzt ek ath sart munu suída ; | samuízkunar bygd af grunnum sundrut o᷎ll þa | er syndir kalla sína eign a hiarta mínu do᷎kkuir | munu þa fíandans flokkar færazt ath med opí | ok kæru bunir mik ath brenna ok skemma bíta kr | ema rifa ok slita ჻ |
(VEÞ)
Hræðumz eg, að sárt mun svíða
samvizkunnar bygð af grunni
sundruð öll, þá syndir kalla
sína eign í hjarta mínu.
Dökkvir munu þá fjandans flokkar
færaz nær með ópi og kæru
búnir mig að brenna og pína,
bíta, kremja, rífa og slíta.
Hrædumst eg at | sárt mun sűy̋da saműiskűnnar by̋gd || af grűnni sűndrűd oll þá sy̋ndir kalla | sina eign j hiarta mino // dockűer | műnű þá fiandans flockar fær | ast nær med opi og kiærú bunir | mig at brenna og i pijna · bijta kremia | rijfa og slijta //
(VEÞ)
Hræðumz eg, að sárt muni svíða
samvizkunnar bygð af grunni
sundraz öll, þá er syndir kalla
sína eign á hjarta mínu.
Dökkvir munu þá fjandans flokkar
færaz nær með ópi og kæru
búnir mig að brenna og skeina,
bíta og, kremja, rífa og slíta.
Hrædumzt eg ad sartt müne suida , samuiskunnar bygd af grünne , sündrazt oll þä eʀ syndir kalla : sína eígnn ad hiar | tta minü : Dockuir münü þa fiandans flockar , færazt næʀ med | opi og kiæru , bunir mig ad brenna og skeína : bíta og kremía ʀi ⸝⸝ fa og slita |
(VEÞ)
Hræðumz eg, að sárt muni svíða
samvizkunnar bygð af grunni
sundruð öll, þá er syndir kalla
sína eign á hjarta mínu.
Dökkvir munu þá fjandans flokkar
færaz nær með ópi og kæru
búnir mig að brenna og skeina,
bíta, kremja, rífa og slíta.
Hrædumzt eg at sart mune suída . samuízkunnar bygd af grunne . svndrazt ⸌⸌ o᷎ll þa er syndir kal | la . sina eígnn ꜳ̋ híarta mínv / do᷎ckuer mvnu þa fíandans flockar . | færazt nær med ope og kæru . bunir mik at brenna og skeína . bíta krema ⸝⸝ rífa og slíta . // // |
(VEÞ)
Hræðumz eg, að sárt muni svíða
samvizkunnar bygð af grunni
sundruð öll, þá syndir kalla
sína eign í hjarta mínu.
Dökkvir munu þá fjanda flokkar
færaz nær með ópi og kærum
búnir mig að brenna og pína,
bíta, kremja, hrífa og slíta.
Hræðumz eg, að sárt muni svíða
samvizkunnar bygð af grunni
sundruð öll, þá syndir kalla
sína eign á hjarta mínu.
Dökkvir munu þá fjanda flokkar
færaz næst með ópi og kærum
búnir mig að brenna og pína,
bíta, kremja, hrífa og slíta.
Hrædunst eg ad sa̋rt mune svijda, samvit | skunnar bigd af grunne, sundrud óll þa̋ sinder kalla | sijna eign J hiarta mijnu: | Dóckver munu þa̋ Fianda flockar, færast | næst med őpe og kiærum, buner mig ad brenna og pijna, | bijta kremia hrijfa og slijta.
(VEÞ)
Hræðumz eg, að sárt muni svíða
samvizkunnar bygð af grunni
sundruð öll, þá er syndir kalla
sína eign í hjarta mínu.
Dökkvir munu þá fjanda flokkar
færaz nær með ópi og kæru
búnir mig að brenna og pína,
bíta, kremja, rífa og slíta.
Hrædumzt eg at sart muni svyda | samvitskunar bygd af grunne | sundrud óll þa er synder kalla | sina eign i hiarta minu: | Dockver muno þa fianda flockar | færast nær med opi og kiæru | buner mig at brenna og pyna | byta kremia ryfa og slyta.
(EB)
Hræðumz eg, að sárt muni svíða
samvizkunnar bygð af grunni
sundraz öll, þá er syndir kalla
sína eign í hjarta mínu.
Dökkvir munu þá fjandans flokkar
færaz nær með ópi og kæru
búnir mig að brenna og pína,
bíta, kremja, rífa og slíta.
Hrǫdunst ec at sart muni suyda, samvitscunnar bygd af grunne, syndrazt aull þa er sindir calla, syna eigni hiart[…] myno Dauccvir muno þa fiandans flokkar, fǫrazt nǫr med ope oc ciǫro, buner mic at brenna oc pyna byta cremia ryfa oc slyta
(EB)
Use the buttons at the top of the page to navigate between stanzas in a poem.
The text and translation are given here, with buttons to toggle whether the text is shown in the verse order or prose word order. Clicking on indiviudal words gives dictionary links, variant readings, kennings and notes, where relevant.
This is the text of the edition in a similar format to how the edition appears in the printed volumes.
This view is also used for chapters and other text segments. Not all the headings shown are relevant to such sections.