Martin Chase (ed.) 2007, ‘Anonymous Poems, Lilja 52’ in Margaret Clunies Ross (ed.), Poetry on Christian Subjects. Skaldic Poetry of the Scandinavian Middle Ages 7. Turnhout: Brepols, pp. 621-2.
Er æ minnilig eftirdæmi
yfirvaldanda himins og landa;
hneigði nú sinn háls og beygði
hverjum þræl, er lysti að berja,
fátalaðr með lítillæti,
lágraustaðr með ásjón fagri,
svá bjóðandi sínum dauða
sína önd fyrir nauðsyn mína.
Eftirdæmi {yfirvaldanda himins og landa} er æ minnilig; hneigði nú háls sinn og beygði hverjum þræl, er lysti að berja, fátalaðr með lítillæti, lágraustaðr með fagri ásjón, svá bjóðandi önd sína sínum dauða fyrir nauðsyn mína.
‘The example of the supreme ruler of heaven and lands [= God (= Christ)] is forever memorable; he now bent his neck and bowed before every slave who desired to strike, saying little with humility, softly spoken with a fair face, thus offering his soul in his death on account of my need.’
[6]: The rhyme is between lágr- and fagr-. For other examples of full rhyme between long and short vowels, see the use of dýrð in 14/2, 68/8, and 74/2. JH notes that the poet sporadically shortens vowels preceding a consonant cluster.
Text is based on reconstruction from the base text and variant apparatus and may contain alternative spellings and other normalisations not visible in the manuscript text. Transcriptions may not have been checked and should not be cited.
Er æ minnilig eftirdæmi
yfirvaldanda himins og landa;
hneigði nú sinn háls og beygði
hverjum þræl, er lysti að berja,
fátalaðr með lítillæti,
lágraustaðr með ásjón fagri,
svá bjóðandi sáran dauða
sína önd fyrir nauðsyn mína.
Er æ minnílig eptir dæmí yfir uallda ; | nnda hímíns ok landa hneigdí nu sínn hals ok | beygdí huerium þræl er lysti ath beria fa | taladr med litilætí lagraustadr med asion fa | grí sua biodanndi sarann dauda sína o᷎nd fyrir | naudsyn mína ; |
(VEÞ)
Eru minnilig eftirdæmi
yfirbjóðandi eingla og þjóða;
beygði hann sinn háls og vægði
hverjum þræl, em lysti að berja,
fátalaðr með lítillæti,
og lágraustaðr með ásjón fagra,
svá bjóðandi í sínum dauða
sína önd fyrir nauðsyn mína.
Erű minnelig eptir dæme yfir bioda | ndi eingla og þioda bey̋gdi hann sinn | háls og vægdi hűerium þræl sem lysti | ad beria // || fataladur med lijtilæti og lagraustadur | med asián fagra sűo biodandi j | sárann daűda sijna ond fyrir naűdsyn | mijna : //
(VEÞ)
Eru minnilig eftirdæmi
yfirbjóðandi eingla og þjóða;
hneigði nú sinn háls og vægði
hverjum þeim, er lysti að berja,
fátalaðr með lítillæti,
lágraustaðr með ásjón fagra,
svá bjóðandi í sínum dauða
sína önd fyrir nauðsyn mína.
Eʀü mínnelig eptir dæme yfir biodandi : | eingla og þíoda : hneígdi nü sínn hals og vægdi | hueríum þeim eʀ lysti ad bería : Fataladur med litilæti : | lagraüstadur med ꜳ̋síon fagra : svo bíodandi j sínum daüda | sína aund fyrir naudsyn mína : |
(VEÞ)
Er æ minnilig eftirdæmi
yfirbjóðandi himins og landa;
hneigði nú sinn háls og vægði
hverjum þræl, er lysti að berja,
fátalaðr með lítillæti,
lágraustaðr með ásjón fagra,
svá bjóðandi sínum dauða
sína önd fyrir nauðsyn mína.
Eru mínnelíg eptir dæme . yfir bíodandi hímens og landa . hneígdí nv | sínn hals og vægdí . hverívm þræl er lyste at beria . / fataladur med | lítelæte . lagraustadur med asíon fagra . so biodandi j saran dauda . | sína aund fyrir naud syn mína . // |
(VEÞ)
Eru æ minnilig eftirdæmi
að yfirbjóðandinn eingla og þjóða;
hneigði hann sinn háls og vægði
hverjum þræl, em lysti að berja,
fátalaðr með lítillæti,
lágraustaðr með ásjón trausta,
svá bjóðandi í sárum dauða
sína önd fyrir nauðsyn mína.
Eru æ minnilig eftirdæmi
að yfirbjóðandinn eingla og þjóða;
hneigði hann sinn háls og vægði
hverjum þræl, em lysti að berja,
fátalaðr með lítillæti,
lágraustaðr með ásjón trausta,
svá bjóðandi í sínum dauða
sína önd fyrir nauðsyn mína.
Eru minileg efterdæme ad yfer biődan | denn Eingla og þiőda, hneigde hann sinn ha̋ls og væ | gdi, hvorium þræl sem liste ad berja. | Fataladur med lijtelæte, la̋grꜹstadur med a̋ | sia̋n trausta, so biődande J sijnum dauda, sijna | Ønd fyrer naudsijn mijna.
(VEÞ)
Eru minnilig eftirdæmi
yfirbjóðandi eingla og þjóða;
hneigði nú sinn háls og vægði
hverjum þræl, em lysti að berja,
fátalaðr með lítillæti,
og lágraustaðr með ásjón fagri,
svá bjóðandi í sáran dauða
sína önd fyrir nauðsyn mína.
Eru minnilig epterdæmi | yferbiodandi eingla og þioda | hneigdi nu sinn hals og vædgi | hveriium þræl sem lysti at beria: | Fataladur med litilæti | og lagraustadur med asian fagra | svo biodandi i saran dauda | sina ond fyrir naudsyn mina.
(EB)
Eru minnilig eftirdæmi
yfirbjóðandi himins og landa;
hneigði nú sinn háls og vægði
hverjum þræl, er lysti að berja,
fátalaðr með lítillæti,
lágraustaðr með ásjón †[...]agra†,
svá bjóðandi sárum dáða
sína önd fyrir nauðsyn mína.
Ero minnileg epiirdǫmi yfirbiodande himins oc landa, hneigde nu sinn hals oc vǫgdi, hveriom þrǫl er listi at beira Faataladr med lytelǫte lagraustadr med asian […]agra, svo biodande i saarom dada syna aund fyrir naudsin myna
(EB)
Use the buttons at the top of the page to navigate between stanzas in a poem.
The text and translation are given here, with buttons to toggle whether the text is shown in the verse order or prose word order. Clicking on indiviudal words gives dictionary links, variant readings, kennings and notes, where relevant.
This is the text of the edition in a similar format to how the edition appears in the printed volumes.
This view is also used for chapters and other text segments. Not all the headings shown are relevant to such sections.