Martin Chase (ed.) 2007, ‘Anonymous Poems, Lilja 43’ in Margaret Clunies Ross (ed.), Poetry on Christian Subjects. Skaldic Poetry of the Scandinavian Middle Ages 7. Turnhout: Brepols, pp. 613-14.
‘Mier virðiz, sem miklu hærra
mætur guði hann Ádám sæti,
áðr eg sveik þau Évun bæði
ærusnauð í myrkr og dauða.
Satt er, að fæstir sjá við prettum;
svá mun enn um Jésúm þenna,
því treystumz eg framt að freista;
forðum hefir eg slægvitr vorðið.’
‘Mier virðiz, sem hann Ádám, mætur guði, sæti miklu hærra, áðr eg sveik þau Évun bæði, ærusnauð í myrkr og dauða. Satt er, að fæstir sjá við prettum; svá mun enn um þenna Jésúm, því treystumz eg að freista framt; forðum hefir eg vorðið slægvitr.’
‘‘It seems to me that this Adam, dear to God, sat much higher, before I betrayed the two of them, him and Eve bereft of honour, in darkness and death. It is true that very few watch out for deceit; it will go likewise for this Jesus; therefore I trust that I can tempt boldly; in the past I have shown myself to be wily of mind.’’
Text is based on reconstruction from the base text and variant apparatus and may contain alternative spellings and other normalisations not visible in the manuscript text. Transcriptions may not have been checked and should not be cited.
‘Mier virðiz, hann miklu æðri
mætur †gerdí† ef hann Ádám sæti,
áðr eg sveik þau Évun bæði
ærusnauð í myrkr og dauða.
Satt er, að fæstir sjá við prettum;
svá mun enn um Jésúm þenna,
því treystumz eg framt að freista;
forðum hefir eg slægvitr vorðið.’
Mier uirdizt hann myklu ædrí mætur gerdí ef hann adam ⸌⸌ sætí adr ek sueik þau | euann bædi æru snaud j ⸌myrkr⸍ ok dauda satt er ath | fæstir si⸌e⸍a uid prettum sua mun en um iesum þenna þuí | treystumzt ek framt ath freista fordum fordum hefir ek | slæguitr uordít ჻ | pisl
(VEÞ)
‘Mier virðiz, sem miklu hærra
hjá mætum guði hann Ádám sæti,
áðr enn eg sveik þau Évu bæði
ærusnauð uð í myrkr og dauða.
Satt er, að fæstir sjá við prettum;
svá mun enn um Jésúm þenna,
því treysti eg mier framt að freista;
forðum hefi eg slægvitr vorðið.’
Mieʀ virdist sem my̋cklű hærra hia | mætum Gűde hann Adám sæte ádur en | eg sűeik þaű Eűo bædi ærűsna | űd j mýrkur og daűda // satt er at | fæstir sia vid prettum sűo mun enn vm | ihesum þenna · þvi trey̋sti eg mier framt | at freista fordum hefi eg slægűitur ⸝ordit⸜ ||
(VEÞ)
‘Mier virðiz, hann miklu hærri
mætur guð enn Ádám sæti,
áðr eg sveik þau Évam bæði
ærusnauð í myrkr og dauða.
Satt er, að fæstir sjá við prettum;
svá mun enn um Jésúm þenna,
því treystumz eg framt að freista;
forðum hefi eg slægvitr vorðið.’
Mier virdízt hann micklü hærre mætur güd enn Adam ⸌⸌ sæti : adur eg sueik | þaü Ewam bædi æru snaüd j myrkur og daüda : || Satt e[…] ad fæstir sía víd prettüm svo mün enn vm iesum | þenna : þvi treystumzt eg framtt ad freísta , fordum hefi eg ⸝⸝ slæüítuʀ [...]dít |
(VEÞ)
‘Mier †[...]†, það miklu hærra
hjá mætum guði er Ádám sæti,
áðr eg sveik þau Évam bæði
ærusnauð í myrkr og dauða.
Satt er, að fæzt er sjá við prettum;
svá mun enn um Jésúm þennan,
því treysti eg mier framt að freista;
forðum hefi eg slægvitr vorðið.’
Mier […] þat miclu hærra . hía mætum gudi er adam sæte . adur eg sueík þau ⸌⸌ evam bædi . æru snaud j myrkur og dauda | […] fæzt er sía vid prettum . so mvn en um jesum þennan . þvi trevsti eg mier | f[…] freista . fordum hefí eg slæguítur ordit . // |
(VEÞ)
‘Mier virðiz, hann miklu hærri
og mætari enn Ádám sæti,
áðr eg sveik þau Évu bæði
urðu snauð í písl og dauða.
Satt er, að fæstir sjá við prettum;
svá mun enn um Jésúm þennan,
því treystumz eg framt að freista;
forðum hef eg slægur orðið.’
‘Mier virðiz, hann miklu hærri
og mætari enn Ádám sæti,
áðr eg sveik þau Évu bæði
urðu snauð í písl og dauða.
Satt er, að fæstir sjá við prettum;
svá mun enn um Jésúm þennan,
því treystumz eg framt að freista;
forðum hef eg slægur orðið.’
Mier virdest hann miklu hærre, og mætare enn | Adam sæte, adur eg sveik þꜹ Evu bæde, ur | du snaud J Pijsl og dꜹda. | Satt er ad fæster sia̋ vid prettum, so mun enn | umm JESVM þennann, þvi treistunst eg framt ad | freista, fordum hef eg slægur ordid.
(VEÞ)
‘Mier virðiz, sem miklu hærri
hjá mætum guði hann Ádám sæti,
áðr enn eg sveik þau Évu bæði
ærusnauð í myrkr og dauða.
Satt er, að fæstir sjá við prettum;
svá mun enn um Jésúm þenna,
því treysti eg mier framt að freista;
forðum hef eg slægvitr orðið.’
Mier virdist sem mycklu hæri | hia mætum gudi hann adam sæti | adur enn eg sveik þau Evo bædi | ærusnaud i myrkur og dauda: | Satt er at fæstir sia vid prettum | svo mun enn um Jesum þenna | þvi treysti eg mier framt at freista | fordum hef eg slægvitur ordid.
(EB)
‘Mier virðiz, það miklu hærra
hjá mætum guði enn á Ádám sæti,
áðr enn sveik þau Évu bæði
ærusnauð í písl og dauða.
Satt er, að fæstir sjá við prettum;
svá mun enn vin Jésúm þenna,
því treysti eg mier framt að freista;
forðum hefi eg slægur orðið.’
Mier virdezt þat miclo hǫra, hia mǫtom gude enn a Adam Sæte, aadr enn sueic þau Evo bǫde, ǫra snaud i pysl oc dauda Satt er at fǫstir sia vit prettom sva mun enn vin Jesum þennann, þvi treisti ec mier framt at freista, fordom hefe ec slǫgr ordet
(EB)
Use the buttons at the top of the page to navigate between stanzas in a poem.
The text and translation are given here, with buttons to toggle whether the text is shown in the verse order or prose word order. Clicking on indiviudal words gives dictionary links, variant readings, kennings and notes, where relevant.
This is the text of the edition in a similar format to how the edition appears in the printed volumes.
This view is also used for chapters and other text segments. Not all the headings shown are relevant to such sections.