Martin Chase (ed.) 2007, ‘Anonymous Poems, Lilja 4’ in Margaret Clunies Ross (ed.), Poetry on Christian Subjects. Skaldic Poetry of the Scandinavian Middle Ages 7. Turnhout: Brepols, pp. 566-7.
Fyrri menn, er fræðin kunnu
forn og klók af sínum bókum
slungin, mjúkt af sínum kóngum
sungu lof með danskri tungu.
Í þvílíku móðurmáli
meir skyldumz eg en nökkurr þeira
hrærðan dikt með ástarorðum
allsvaldanda kóngi að gjalda.
Fyrri menn, er af sínum bókum kunnu slungin fræðin, forn og klók, sungu með danskri tungu mjúkt lof af kóngum sínum. Í þvílíku móðurmáli skyldumz eg meir en nökkurr þeira að gjalda allsvaldanda kóngi dikt, hrærðan með ástarorðum.
‘Men of old, who from their books knew complex learning, ancient and profound, sang in the Nordic tongue elegant praise of their kings. In just such a mother tongue I am more obliged than any of them to present the all-ruling king with a poem, composed with loving words.’
Text is based on reconstruction from the base text and variant apparatus and may contain alternative spellings and other normalisations not visible in the manuscript text. Transcriptions may not have been checked and should not be cited.
Fyrri menn, er fræðin kunnu
forn og klók á sínum bókum
slungin, mjúkt af sínum kóngum
sungu lof með danskri tungu.
af þvílíku móðurmáli
meir skyldumz en nökkurr þeira
hrærðan dikt með ástarorðum
allsvaldanda kóngi að gjalda.
Fyrrí menn er frædín kunnu forn ok klok ꜳ sínum | bokum slungín míukt af sínum kongum sungu lof med | danskrí tungu af þviliku modr malí meirr skyll | dunzt enn nockur þeira hrærdann dikt med astar | ordum allz valldannda kongi ath giallda ჻ |
(VEÞ)
Fyrri menn, er fræðin kunnu
forn og klók af heiðnum bókum
sungu, mjúkt af sínum kóngum
sungu lof með danskri tungu.
og í þvílíku móðurmáli
meir skyldumz eg en nökkurr þeira
hrærðan dikt með ástarorðum
allsvaldanda kóngi að gjalda.
Fy̋rri menn er frædinn kűnnű forn og | klok a heidnum bokum . sűngű miű | kt af sijnum kongum þeir sűngu lo | f med danskri tungu : // Og j þűi | lijkű modur máli meir sky̋lldumst eg | enn nockűr þeira hrærdann dikt med | astar ordum allsűalldande konge | at giallda : //
(VEÞ)
Fyrri menn, er fræðin kunnu
forn og klók af sínum bókum
slungin, mjúkt af sínum kóngum
þeir sungu lof með danskri tungu.
Í þvílíku móðurmáli
meir skyldumz eg en nökkurr þeira
hrærðan dikt með ástarorðum
allsvaldandi kóngi að gjalda.
Fyrre menn eʀ frædínn künnu , fornn og klock af sínum | bockum , slungínn míuckt af sínum kongum : þeiʀ sungü | lof med danskri tungu : J þvilícku modur mꜳ̋li : meíʀ | skylldumzt eg enn nockur þeira : hrærdann díckt med astar ord | um allz valldandi kongi ad giallda : |
(VEÞ)
Fyrri menn, að fræðin kunnu
forn og klók af heiðnum bókum
sungu, mjúkt af sínum kóngum
sungu lof með danskri tungu.
Í þvílíku móðurmáli
meir skyldumz eg en nökkurr þeira
hrærðan dikt með ástarorðum
allsvaldanda kóngi að gjalda.
Fyrre menn at frædenn kunnu . fornn og klok ꜳ̋ heidnum bokum . sungu míukt ⸌⸌ af sínum kongvm . sungu lof med danz | kre tungu / j þvilíku modur malí . meír skylldunzt eg en nockur þeira hrærdan dikt | med astar ordum . allzualldanda kongí at gíallda // |
(VEÞ)
Fyrri menn, er fræðin kunnu
forn og klók af heiðnum bókum
sagðu, mjúkt af sínum kóngum
sungu lof með danskri tungu.
Í þvílíku móðurmáli
meir skyldumz eg en nökkurr fira
hrærðan dikt af ástarorðum
allsvaldandi kóngi að gjalda.
Fyrre menn er frædinn kunnu forn ok klok af heidnum bokum sagdu miuckt af siinum kongum sungu lof med danskri tungu. I þviliku modur male meir skylldunzt ec enn nockur fira hrærdann dikt af astar ordum alls valldandi kongi at giallda.
(EB)
Fyrri menn, að fræðin kunnu
forn og klók af heiðnum bókum
sungu, mjúkt af sínum kóngum
slungið lof með danskri tungu.
og í þvílíku móðurmáli
meir skylaz eg en nökkurr þeira
hrærðan dikt með ástarorðum
allsvaldandi kóngi að gjalda.
Fyrri menn, að fræðin kunnu
forn og klók af heiðnum bókum
sungu, mjúkt af sínum kóngum
slungið lof með danskri tungu.
og í þvílíku móðurmáli
meir skylaz eg en nökkurr þeira
hrærðan dikt með ástarorðum
allsvaldanda kóngi að gjalda.
Firre menn ad frædenn kunnu, forn og klők | af heidnum bőkum, sungu miukt af sijnum kong | um, slungid lof med danskre Tungu. | Og J þvijlijku mődur ma̋le, meir skilldast eg | enn nockur þeirra, hrærdan dickt med astar ordum | allsvalldanda konge ad giallda.
(VEÞ)
Fyrri menn, er fræðin kunnu
forn og klók af heiðnum bókum
slungin, mjúkt af sínum kóngum
sungu lof með danskri tungu.
og í þvílíku móðurmáli
meir skyldumz eg en nökkurr þeira
hrærðan dikt með ástarorðum
allsvaldandi kóngi að gjalda.
Fyrri menn er frædin kunno | forn og klok a heidnum bokum | slungin miukt af sinum kongum | sungu lof med danskri tungu: | O i þuilyku modur mali | meir skylldumst eg enn nockur þeira | hrærdan dickt med astar ordum | allsvaldandi kongi at giallda.
(EB)
Fyrri menn, að fræðin kunnu
forn og klók af heiðnum bókum
sungu, mjúkt af fyrrum kóngum
sungu lof með danskri tungu.
Í þvílíku móðurmáli
meir skylaz eg en nökkurr þeira
hrærðan dikt með ástarorðum
allsvaldandi kóngi að gjalda.
Fire menn at frǫþin cunno forn oc cloc af heiþnom bocom, sungu miuct af fyrom kungom sungu lof med da[n]scri tungo i þuilyco moþr mꜷ[l]e meir scyllþazt ec enn nꜷccor þeirra [H]rǫrþann dict med ꜷstar orþom allzvallþanþe kunge at giallþa
(EB)
Skj: Eysteinn Ásgrímsson, Lilja 4: AII, 364-5, BII, 391, Skald II, 212.
Use the buttons at the top of the page to navigate between stanzas in a poem.
The text and translation are given here, with buttons to toggle whether the text is shown in the verse order or prose word order. Clicking on indiviudal words gives dictionary links, variant readings, kennings and notes, where relevant.
This is the text of the edition in a similar format to how the edition appears in the printed volumes.
This view is also used for chapters and other text segments. Not all the headings shown are relevant to such sections.