Martin Chase (ed.) 2007, ‘Anonymous Poems, Lilja 38’ in Margaret Clunies Ross (ed.), Poetry on Christian Subjects. Skaldic Poetry of the Scandinavian Middle Ages 7. Turnhout: Brepols, pp. 607-8.
Finn eg, alt að manvit manna
mæðiz, þegar er um skal ræða
máttrinn þinn, inn mikli drottinn;
meiri er hann en gjörvalt annað.
Sie þier dýrð með sannri prýði,
sunginn heiðr af öllum tungum
eilífliga með sigri og sælu;
sæmd og vald það minkaz aldri.
Eg finn, að alt manvit manna mæðiz, þegar er um skal ræða máttrinn þinn, inn mikli drottinn; hann er meiri en gjörvalt annað. Sie þier dýrð með sannri prýði, heiðr sunginn af öllum tungum, eilífliga með sigri og sælu; sæmd og það vald minkaz aldri.
‘I find that all the understanding of men becomes exhausted as soon as your might shall be spoken about, great Lord; it is greater than all else. Let there be to you glory with true beauty, honour sung from all tongues, eternally with victory and blessing; honour and that power will never be diminished.’
[5-8]: The second repeat of the refrain; see sts 26/5-8 and 32/5-8. Vb, 41ˣ and 4892 write the ll. in full.
Text is based on reconstruction from the base text and variant apparatus and may contain alternative spellings and other normalisations not visible in the manuscript text. Transcriptions may not have been checked and should not be cited.
Finn eg, alt að manvit manna
mæðiz, þegar er um skal ræða
máttrinn þinn, inn mikli drottinn;
meiri er hann gjörvalt annað.
prýði,
sunginn heiðr af öllum tungum
eilífliga með sigri og sælu;
sæmd og vald það minkaz aldri.
Fínn ek allt ath manuít manna mædizt þegar er um | skal ræda mattrínn þínn en myklí drottínn meirí er hann | gio᷎r uallt annat ; Se þer dyrd med sannrí prydi ; |
(VEÞ)
Finn eg, alt að manvit manna
mæðiz, þegar að um skal ræða
máttinn þinn, inn mildi drottinn;
því meiri er hann en gjörvalt annað.
prýði,
sunginn heiðr af öllum tungum
eilífliga með sigri og sælu;
sæmd og vald það minkaz aldri.
Finn eg allt at mannűit | manna mædist þegar at vm skal | ræda máttinn þinn en millde drottinn | þvi meiri er hann en giorűallt annat / | : Sie þier dýrd med : ||
(VEÞ)
Finn eg, alt að manvit manna
mæðiz, þegar eð um skal ræða
máttrinn þinn, inn mildi drottinn;
meiri er hann en gjörvalt annað.
prýði,
sunginn heiðr af öllum tungum
eilífliga með sigri og sælu;
sæmd og vald það minkaz aldri.
Fínn eg allt ad mannuít manna mædízt þegar ed vm skal ʀæda , ma | tturenn þínn enn milldi drottínn meire eʀ hann enn giorúallt annad | Síe þier dyrd med sannrj prydi : |
(VEÞ)
Finn eg, alt að manvit manna
mæðiz, þegar að um skal ræða
máttrinn þinn, inn mildi drottinn;
meiri er hann en gjörvalt annað.
prýði,
sunginn heiðr af öllum tungum
eilífliga með sigri og sælu;
sæmd og vald það minkaz aldri.
Fínn eg allt at mannvít manna mædiz þegar at vm skal ræda . // | matturenn þínn enn mildi drottenn me⸌i⸍re er hann enn gioriuallt annat . // Se þier |
(VEÞ)
Finn eg, að alt manvit manna
mæðiz, þegar að um skal ræða
máttinn þinn, inn mildi drottins;
því meiri er hann en gjörvalt annað.
Sie þier dýrð með sannri prýði,
sunginn heiðr af öllum tungum
eilífliga með sigr og sælu;
sæmd og vald þitt minkiz aldri.
Finn eg, að alt manvit manna
mæðiz, þegar að um skal ræða
máttrinn þinn, inn mildi drottins;
því meiri er hann en gjörvalt annað.
Sie þier dýrð með sannri prýði,
sunginn heiðr af öllum tungum
æfinliga með sigr og sælu;
sæmd og vald þitt minkiz aldri.
Finn eg ad allt mannvit manna, mædest | þegar ad um skal ræda, ma̋tturenn þinn enn | millde Drottens, þvi meire er hann enn gior | vallt annad. | Sie þier Dijrd med sanre prij | de, sungenn heidur af ollum Tungum, æfenlega | med sigur og sælu, sæmd og valld þitt || mijnkest alldrei.
(VEÞ)
Finn eg, alt að manvit manna
mæðiz, þegar er um skal ræða
máttinn þinn, inn mildi drottinn;
meiri er hann en gjörvalt annað.
prýði,
sunginn heiðr af öllum tungum
eilífliga með sigri og sælu;
sæmd og vald það minkaz aldri.
Finn eg allt at mannvit manna | mædist þegar at um skal ræda | mattinn þinn hinn milldi drottinn | meiri er hann en giórvallt annad: | sie þier dyrd med sannri prydi.
(EB)
Finn eg, alt að manvit manna
mæðiz, þegar um skal ræða
máttinn þinn, inn mildi drottinn;
meir er gann en örvallt annað.
Sie þier dýrð með sannri prýði,
sunginn heiðr af öllum tungum
ælífliga með sigri og sælu;
sæmd og vald þitt minkiz aldri.
Finn ec allt ut mannvit manno mǫdist þegar vm scal rǫda, matt || inn þinn enn myllde drottinn, meir er gann [sic] enn aaurvallt annat Sie þier dyrd med sannri pryde sunnginn heidr af aullom tungum Ælyflega med sigri oc sǫlo, sǫmd oc valld þitt mincist alldri
(EB)
Use the buttons at the top of the page to navigate between stanzas in a poem.
The text and translation are given here, with buttons to toggle whether the text is shown in the verse order or prose word order. Clicking on indiviudal words gives dictionary links, variant readings, kennings and notes, where relevant.
This is the text of the edition in a similar format to how the edition appears in the printed volumes.
This view is also used for chapters and other text segments. Not all the headings shown are relevant to such sections.