Vápnf ch. 16

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Um vorið eftir átti Bjarni ferð út á Strönd og varð hann að
fara hið efra um heiðina því að vatn gengur fram um víkurnar.
Sel voru á heiðunum og ríður Bjarni hjá selinu við þriðja
mann og finnur eigi fyrr en þar var Þorkell fyrir honum við
níunda mann og hafði hann haft njósn af um ferðir hans
Bjarna. Fyrir selinu stóð fjalhögg mikið og þrífætt.

"Nú skulum vér taka fjalhöggið," kvað Bjarni, "og færa það í
kápu mína og setja í söðul minn og ríða á tvær hendur og
styðja á baki og ríða á það leiti er næst er selinu en eg mun
ganga inn í selið. Og ef þeir ríða eftir yður og um fram
selið þá mun eg ganga í skóginn og forða mér. En ef þeir
víkja hingað að selinu þá mun eg verjast eftir því sem minn
er drengskapur til."

Nú gera þeir eftir því sem þeim var fyrir sagt.

Þorkell var maður eigi skyggn en þó var hann vitur og
glöggþekkinn og er saman dró með þeim þá spurði Þorkell ef
þeir sæju víst að þrír riðu mennirnir frá selinu fram "því að
það væri ráð að ganga inn í selið og svo í skóginn ef oss ber
um fram."

En þeir kváðust víst sjá að þrír fóru mennirnir fram.

"Sé eg," kvað Þorkell, "að þrír voru hestarnir en grunur er
mér á hvort menn voru á baki öllum."

"Að heldur voru menn á baki þeim öllum," kváðu þeir, "að sá
var maðurinn mestur á baki er í miðið reið."

"Þessu munum vér hlíta," segir Þorkell, "sem yður sýnist en
það hygg eg að það muni misráðið er eigi er kannað selið."

Ríða þeir Þorkell nú eftir þeim og er þeir eru mjög eftir
komnir þá láta þeir förunautar Bjarna falla ofan fjalhöggið
og ríða undan síðan. En Bjarni hefir sig þegar í skóginn og
er nú hólpinn fyrir þeim Þorkeli.

Þorkell hverfur nú aftur og kemur heim og unir illa við sinn
hlut. Förunautar Bjarna vitja hans þegar er þeim þykir honum
óhætt vera. Og fara þeir leiðar sinnar og ber nú enn í sundur
með þeim Þorkeli og Bjarna að sinni.