Martin Chase (ed.) 2007, ‘Anonymous Poems, Lilja 30’ in Margaret Clunies Ross (ed.), Poetry on Christian Subjects. Skaldic Poetry of the Scandinavian Middle Ages 7. Turnhout: Brepols, pp. 597-8.
Friettir nú, með hverjum hætti
henni bæri til fögnuð þenna,
borgarmúrr svá að brysti hvergi
bygð geymandi hreinleiks dygða.
Eingill segir, að ei mun syngaz
jungfrú blíð, þá er sveinn er smíðaðr
haglig myndan heilags anda
hold og bein af líkam hreinum.
Friettir nú, með hverjum hætti þenna fögnuð bæri til henni, svá að borgarmúrr, geymandi bygð dygða hreinleiks, brysti hvergi. Eingill segir, að blíð jungfrú mun ei syngaz, þá er sveinn, {haglig myndan heilags anda}, er smíðaðr, hold og bein af hreinum líkam.
‘She asks now by what means this joy might befall her, so that the guarding wall, protecting the dwelling of the virtues of chastity, should nowhere break. The angel says that the gentle virgin will not commit sin, when the boy, the proper image of the Holy Spirit [= God (= Christ)], is formed, flesh and bone from the pure body.’
The st. summarizes the story of the Annunciation from Luke I.34-5: dixit autem Maria ad angelum quomodo fiet istud quoniam virum non cognosco et respondens angelus dixit ei Spiritus Sanctus superveniet in te et virtus Altissimi obumbrabit tibi ideoque et quod nascetur sanctum vocabitur Filius Dei ‘And Mary said to the Angel: How shall this be done, because I know not man? And the Angel answering, said to her: The Holy Ghost shall come upon thee and the power of the most High shall overshadow thee. And therefore also the Holy which shall be born of thee shall be called the Son of God’. — [8]: Cf. the Icel. homily for the Circumcision: likama tk haɴ af hoʟde móþor ſiɴar ‘[the] body he took from the flesh of his mother’ (HómÍsl 1993, 26v) Cf. also 83/6 and Note.
Text is based on reconstruction from the base text and variant apparatus and may contain alternative spellings and other normalisations not visible in the manuscript text. Transcriptions may not have been checked and should not be cited.
Friettir nú, með hverjum hætti
henni bæri til fögnuð þenna,
borgarmúrr svá að brysti hvergi
bygð geymandi hreinleiks dygða.
Eingill segir, að ei mun syngaz
jungfrú blíð, þá er sveinn smíðaðr
haglig myndan heilags anda
hold og bein af líkam hreinum.
Frettir nu med huerium hættí henní bærí til fo᷎gnud ⸌⸌ þenna borgar | mur sua ath brystí huergí bygd geymanndí || hrenleiks dygda eingill segir ath ei mun synnga | zt iungfru blid þa er sueín er smídadr hagligh | mynndan heilags anda ho᷎lld ok beín af likam | hreínum ჻ |
(VEÞ)
Frietti nú, með hverjum hætti
henni bæri til fögnuð þennan,
bœgar-múrr svá brysti hugi
bygð geymanda hreinleiks dygðar.
Eingill segir, ei muni syngaz
jungfrú blíð, þó sveininn smíði
hagleiks myndi hagleiks heilags anda
hold og bein af líkama hreinsum.
Fretti nu med huerium hætti henne bar til fognud þennan boegar murr suo brysti hugi bygd geymanda hren[leiks] dygdar eingill seigir ei munni syngazt iungfru blid þo sueinin smidi hagleiks myndi hagleiks heilags anda holld ok bein af likama hrensum [hreinum?].
(EB)
Friettir hun þá, með hverjum hætti
henni bæri til fögnuð þennan,
borgarmúrr svá brysti hvergi
bygð geymandi hreinleiks dygða.
Eingill segir, að eigi muni †syndgast†
jungfrú blíð, því sveininn smíðar
haglig myndan heilags anda
hold og bein af líkama hreinum.
Friettir hun þa med hűerium hætte he | nni bære til fognűd þennann · borgar | műr sűo bryste hűorgi bygd geym | ande hreinleiks dygda : // Eingill seigir || at eigi mune syndgast jomfrű blijd þvi sűe | ininn smijdar · haglig myndinn heilags | Anda holld og bein af lijkama hreinum / |
(VEÞ)
Friettir nú, með hverjum hætti
henni bæri til fögnuð þenna,
múrr brysti hvergi
bygð geymandi hreinleiks dygða.
Eingill talar, að ei muni †syndgast†
jungfrú blíð, þó sveininn smíði
haglig myndan heilags anda
hold og bein af líkama hreinum.
Frettir nü med hueríum hætti : henne bæri til fognüd þenna | at brysti huergi , bygd geymandi hreínligs dygda · Eíng | ill talaʀ ad ei mune syndgazt , jungfru blíd þo sueínenn | smidi : haglig myndínn heilags anda : holld og beín | af líkama hreinum : |
(VEÞ)
Hun friettir nú, með hverjum hætti
henni bæri til fögnuð þennan,
borgarmúrr svá að brysti hvergi
bygð geymandi hreinleiks dygða.
Eingill talar, að ei muni †syndgast†
jungfrú blíð, þótt sveininn smíði
haglig myndinn heilags anda
hold og bein af líkama hreinum.
Hvn frette þa med hverívm hætte . henne bæri til fo᷎gnud þennann . borgar mvr so ⸌⸌ // at bryste huergi . | bygd geymandí hreinleíks dygda . / eingell talar at eí mune syndgazt . | ungfru blíd þott sueínenn smide . haglíg myndenn heilags anda . ho | lld og bein af likama hreínum . // |
(VEÞ)
Friettir hun að, með hverjum hætti
henni bæri til fögnuð þennan,
borgarmúrr svá brysti hvergi
bygð geymandi hreinleiks dygða.
eingillinn segir, eigi mun spillaz
jómfrúin blíð, þó sveininn smíði
haglig myndgan heilags anda
með hold og bein af líkama hreinum.
Friettir hun að, með hverjum hætti
henni bæri til fögnuð þennan,
borgarmúrr svá brysti hvergi
bygð geymandi hreinleiks dygða.
eingillinn segir, eigi mun spillaz
jómfrúin blíð, þó sveininn smíði
haglig myndgan heilags anda
með hold og bein af líkama hreinum.
Frietter hun ad med hvorium hætte, henne bære | til fógnud þennann, borgar mur so briste hvorge | bygd geimande hreinleiks digda. | Eingillenn seiger eige mun spillast, Jomf | ruenn blijd þő sveinenn smijde, hagleg mindgan | Heilags anda, med holld og bein af lijka | ma hreinum.
(VEÞ)
Friettir hun þá, með hverjum hætti
henni bæri til fagnað þenna,
borgarmúrr svá brysti hvergi
bygð geymandi hreinleiks dygða.
Eingill segir, að ei mun †syndgast†
jungfrú blíð, því sveininn smíðar
haglig myndinn heilags anda
hold og bein af líkama hreinum.
Friettir hun þa med hverium hætti | henni bæri til fagnad þenna | borgar mur svo brysti hvergi | bygd geymandi hreinleiks dygda: || Eingill seger at ei muni syndgast | Jungfru blyd þvi sveinin smydar | haglig myndinn heilagzanda | holld og bein af likama hreinum.
(EB)
Hun friettir þá, með hverjum hætti
henni bærið til fögnuð þennan,
borgarmúrr svá að brysti hvergi
bygð geymandi hreinleiks dygða.
Eingill segir, að ei muni spillaz
jungfrú blíð, þó sveininn smíði
hagleiks myndinn heilags anda
hold og bein af líkama hreinum.
Hun frietti þa med huouriom hǫtti, henne bǫrit faugnut þennann, borgar mur sva at bristi huerge, bigd geimande hreinleics digda eingill seig ero || at ey muni spillazt jungfru blyd þo sveininn smyde, hagleics mundinn heilags aunda, holldr oc bein af lycama hreinom
(EB)
Use the buttons at the top of the page to navigate between stanzas in a poem.
The text and translation are given here, with buttons to toggle whether the text is shown in the verse order or prose word order. Clicking on indiviudal words gives dictionary links, variant readings, kennings and notes, where relevant.
This is the text of the edition in a similar format to how the edition appears in the printed volumes.
This view is also used for chapters and other text segments. Not all the headings shown are relevant to such sections.