Vígl ch. 2

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Þórir hét jarl er ríki átti að ráða í Noregi. Hann var ágætur
maður og kvæntur. Hann hafði fengið ágæta konu. Jarl ól við
konu sinni eina dóttur barna er Ólöf hét. Hún var þegar á
unga aldri furðu kurteis. Hún var allra kvenna fríðust sköpuð
þeirra er þá voru í Noregi og því var lengt nafn hennar og
var hún kölluð Ólöf geisli.

Jarl unni mikið dóttur sinni og var svo vandlátur um hana að
enginn karlmaður mátti tala við hana. Jarl lét gera henni
eina skemmu. Það hús lét hann vanda mjög að allri smíð.
Skemman var víða grafin og gagnskorin og rennt gulli í
skurðina. Þetta herbergi var þakið blýi og steint allt innan.
Skíðgarður hár var um skemmuna og læst grindhlið með sterkum
járnhurðum. Ekki var þetta hús miður vandað utan en innan.
Þessa skemmu byggði jarlsdóttir og hennar þjónustukonur.

Jarl sendir og eftir þeim konum sem hann vissi kurteisastar
og lætur kenna dóttur sinni allar þær kvenlegar listir er
burðugum konum byrjaði að kunna og það hugsaði jarl sem honum
gafst að svo skyldi hans dóttir bera af öllum konum hannyrðir
sem hún var hverri þeirra fríðari.

En þegar hún hafði aldur til þá völdust til margir ágætir
menn að biðja hennar en jarl var mjög kostvandur fyrir hennar
hönd og kom sá engi að hann vildi hana gifta. Vísaði hann
þeim frá með hæversklegum orðum. Öngvan smáði hún með sínum
orðum eða gerðum og leið svo fram um jarlsdóttur að hún hafði
almannalof.