Reykd ch. 9

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Það er nú að segja að skip kom í Eyjafjörð eitthvert sinn við
Knarrareyri, sem oft kann við að bera þó helst sé hér nokkuð
frá sagt að sinni. Það skip var viði hlaðið að miklum hluta.
Og annað skip kemur að Gásum mjög í það mund sem hið fyrra.

Herjólfur frá Mývatni og Vémundur bróðir hans koma til kaupa.
Herjólfur átti skála á velli og vildi kaupa til góðan við og
bauð nú um Vémundi að vera fyrir sína hönd. Hann fer nú og
falaði viðinn að Austmanni fyrir Herjólf og þar var með
kjörviður er hann vildi kaupa og var hvortveggja góður
viðurinn. Og nú segir Austmaðurinn að Steingrímur frá Kroppi
hefur áður virt viðinn fyrir þrjú hundruð einlit en hefði
goldið áður fyrir kjörviðinn öðru lagi sex aura. Vémundur
hélt enn fram málinu og bauð hann hálft verðið mórent fyrir
viðinn en allt mórent fyrir kjörviðinn, sagði honum eigi
verra við sig að kaupa en við Steingrím "en hefir þó verðið
meira fyrir."

Austmaðurinn kvaðst mundu hafa selt honum ef hann hefði fyrr
komið með þvílíku verði sem Steingrími en segist nú ekki
mundu taka litla mútu til að bregða þessu kaupi sínu "þar sem
eg hefi orðið áður ásáttur við annan mann."

Nú sér Vémundur að hann fær ekki að gert að svo búnu en þó
vildi hann fyrir hvern mun fá viðinn keyptan. Og nú kaupir
hann að einum manni og gefur honum til eyri silfurs að hann
segði í hávaða þar við skipið að Steingrímur hefði keypt við
að Gásum og hann mundi nú ekki þessa viðar þurfa er hann
hafði þar áður varðað fyrir sína hönd. Og þegar er sjá saga
kemst við veðri þar að skipinu þá keypti Vémundur þá þegar
viðinn þann er hann hafði áður falað. Og nú segir Herjólfur
honum til er hann vill eigi hafa þenna við er keyptur var í
brigð við annan mann og kveðst munu ná enn þeim viði er menn
hefðu eigi áður keyptan. Vémundur segir að honum líkar það
vel þótt hann vilji eigi hafa viðinn, kvað ósýnt að betra
mundi hann við taka eða betri kaup á fá en sjá var, keyptur
með þvílíku verði. Herjólfi kvaðst betra þykja þótt hann
fengi harðari kosti á um viðinn og væri ekki tvímæli á síðan
hvort hann ætti eða aðrir menn. Vémundur kvað því margan
lítilmenni vera "að sér lætur allt í augum vaxa þótt smátt
komi til."

Vémundur geldur þegar fyrir viðinn og lætur hann viðinn þegar
heim flytja. Svo er sagt að nú þrýtur hrossin fyrir þeim og
er kjörviðurinn eftir í Fnjóskadal á Veturliðastöðum við
Þingvað en annar komst heim. Nú verður Steingrímur þessa
brátt var hvern veg farið hefir um viðinn og segir að hann
muni ekki kunna Austmann um þetta og þótti honum hafa vel
farið. Og eigi vill hann hafa verðið er hann hafði reitt
fyrir kjörviðinn, kvaðst annaðhvort skyldu missa hvorstveggja
eða hafa allan viðinn þann er hann hafði keyptan.

Svo er sagt að Steingrímur sendi Þorleif melrakka og Hrafn
verkstjóra sinn að vitja viðarins hvort Vémundur hefði látið
heim draga viðinn. Og nú er ekki fyrr að segja frá þeirra
ferð en þeir koma til Þingvaðs og finna þar þræla Vémundar.
Er sá sagður fundur þeirra að þeir Þorleifur drepa þræla
Vémundar en taka á brott kjörviðinn og hafa heim með sér og
segja Steingrími hvað þeir höfðu að gert. En hann lét vel
yfir þessari ferð og kvað þá ekki skulu síns í varða um þetta
mál.

Nú er það að segja þessu næst að Vémundi þykir mjög seinkast
heimkoma þrælanna og fer nú síðan að leita þeirra og finnur
þá við Þingvað drepna og hulda með viðum. Og nú sér hann að á
brott er kjörviðurinn. Nú bregður honum mjög í brún, fer nú
þegar að finna Áskel, kvaðst eigi una við svo búið að eigi
kæmi hér nokkuð fyrir og segir honum nú það sem á var orðið.
Áskell sagði að varla sýnist honum þann veg, kvað ekki meira
að orðið en honum þótti von að, svo illa sem Vémundur hefði
þetta mál upp tekið fyrir öndverðu, fyrir viðarkaupið.
Vémundur bað nú Áskel að eiga hér nokkurn hlut í svo að þetta
mál mætti til skila ganga svo að eigi hlytist verra af en nú
er orðið.