Reykd ch. 7

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Þá gerði vetur mikinn þar eftir hinn næsta og eiga þeir fund
Reykdælir að Þverá að Ljóts hofgoða og það sýndist mönnum ráð
á samkomunni að heita til veðrabata. En um það urðu menn
varla ásáttir hverju heita skyldi. Vill Ljótur því láta heita
að gefa til hofs en bera út börn og drepa gamalmenni. En
Áskatli þótti það ómælilegt og kvað engan hlut batna mundu
við það heit, sagðist sjá þá hluti að honum þótti líkara til
að batna mundi ef heitið væri. Og nú spyrja menn hvað það
væri en hann sagði að ráðlegra væri að gera skaparanum tign í
því að duga gömlum mönnum og leggja þar fé til og fæða upp
börnin. Og svo lauk nú þessu máli að Áskell réð þó að margir
menn mæltu í móti í fyrstu. Og öllum þeim er réttsýnir voru
þótti þetta vera vel mælt.

Einhverju sinni kom Vémundur að máli við Áskel og bað hann
ljá sér ferju að fara út til Flateyjar eftir veiðiskap.
Kvaðst hann bæði mundu flytja að Áskatli og sér. Hann sagðist
ljá ferjuna þegar hann vildi. Áskell átti þar mikil föng í
eynni og hafði þann mann settan til að geyma er Kálfur hét.
Ekki er hann sagður mikilmenni.

Nú fer Vémundur þar til er hann hittir Kálf og biður hann að
greiða sér föng þau er Áskell átti í hans varðveislu og
kvaðst vera eftir sendur. Kálfur svaraði að hann kvaðst selt
hafa föngin þeim úr Árskógi, Þorbirni og sonum hans, og sagði
nú Stein nýfarinn á brott og að hann hefði kú við tekið af
þeim.

"Já," sagði Vémundur, "þá varð eg heldur til seinn. En það
væri maklegt að eg dræpi þjóf þinn og mættir þú þann veg ekki
svíkja fleiri góða menn sem Áskel og muntu vera hinn versti
maður."

Kálfur svarar að hann ætti ekki refsing á þessu: "Lát mig
fara á fund Áskels og vil eg gjarna að hann geri minn hlut
þann sem hann vill." Nú fara þeir á fund Áskels og segir
Vémundur honum það sem um var.

En Áskell sagði að ekki skuli þeir um þetta deila þurfa ef
verðið gyldist: "Vil eg nú," segir Áskell, "gefa þér Kálfur
kúna" og biður hann nú afla sér heyja um sumarið og sækja sér
aðra kú heim til sín og kveðst þá vilja gefa honum og kenndi
sér völd um það harðrétti er hann hafði þolað af Vémundi og
virti það til vorkunnar við Kálf.

Og jafnan sýndi Áskell það að hann var fám mönnum líkur sakar
réttdæmis er hann hafði manna í millum og drengskapar við
hvern mann.