Reykd ch. 3

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Nú er að segja frá ferð þeirra Háls og Vémundar að þeir fóru
utan og fundu Björn frænda sinn og spurðu hverju gegndi um
ferðir hans. En hann varð fár við komu þeirra og fann það til
utanferðar sinnar að hann þóttist svo helst mega forðast
ómegð sína að hann færi utan. Háls kvað það mundu engu gegna.
Björn sagði hvernig farið hafði með þeim Eysteini að hann
hafði heitið honum að annast ómegð hans ef bræður Háls vildu
beina til utanferðar honum. Og nú segir Vémundur að hann hafi
ekki komið að finna þá. Og þykjast þeir bræður nú skilja að
hann muni eigi hið sanna uppi láta og leita nú eftir við
Björn þar til er hann lætur uppi hið sanna hversu farið hafði
með þeim Eysteini. Og nú tóku þeir Vémundur og Háls Björn á
sitt vald.

Þeir Háls fara aftur til Íslands þegar hið næsta sumar og
koma skipi sínu í Húsavík og hafa þar Björn með sér. Það var
ráðagerð þeirra Vémundar að leyna Birni þar til er þeir fyndu
Áskel goða. Háls sagði þá þegar Katli bróður sínum er hann
kom til skips. Nú láta þeir skammt að bíða áður en þeir fara
á fund Áskels og segja honum sem nú er komið málinu. Og þykir
honum nú vel hafa gengið ef Háls mætti nú fá rétting síns
máls og safnar nú að sér mönnum þar til er þeir verða saman
sex tigir og fara þá þegar til Eysteins og hugðust að koma
þar á óvart. En það bar svo til að Eysteinn hafði þar eigi
færra lið fyrir. Þeir Áskell og frændur hans bera upp sitt
mál og duldi Eysteinn alls um það að svo væri sem þeir sögðu.
Þá var Björn til leiddur og sannar hann sögu þeirra Áskels og
eigi dylur Eysteinn að síður. Og nú biður hann liðs Þorkel
son Þorgeirs Ljósvetnings.

En hann sagði að hann mundi eigi gott mál til bera og kvaðst
það vita að Áskell vildi aldrei fylgja röngu máli, sagði þá
og hafa sannanarmann sögu sinnar "og ber sá í móti því er þú
segir og er það Björn frændi Fjörleifarsona."

Lauk hann svo sínu máli að hann vildi ekki lið veita honum um
þetta mál.

Áskell lét nú stefna Eysteini um illmæli það sem hann hafði
við Háls um sauðatökuna til alþingis. Engir menn urðu til að
svara fyrir Eystein og nú verða þær málalyktir að Eysteinn
varð sekur. Og þegar þeir koma heim af þingi þá reið Áskell
þangað með flokk sinn til Eysteins og ætlaði að taka hann af
lífi.

En í öðru lagi er það að segja frá Eysteini að honum hafði í
hug komið að eigi væri örvænt að þvílíkar málalyktir mundu
verða á þinginu sem nú voru. Og þótti honum þurfa nokkurra
úrræða í að leita ef duga skyldi og kom það í hug að eigi var
ráðið hve langt tóm þeir gæfu honum til ráðagerðar þegar þeir
kæmu af þinginu ef hann sæist eigi áður fyrir. Og nú var það
hans úrræði að hann safnaði saman öllu ganganda fé því er
hann átti og rak inn í húsin og lagði eld í húsin og brenndi
upp allt saman, bæinn og fénaðinn og svo hjónin öll þau sem
verið höfðu hjá honum. En frá því segja menn ýmist hvað honum
sjálfum varð fyrir. Er það sögn sumra manna að hann hafi
farið utan suður á Eyrum og er það þeirra sögn að hann hafi
farið í Vík austur og þaðan suður til Danmerkur. En sumir
segja að hann muni hafa brunnið með hjónum sínum. Og vitum
vér þó eigi hvort honum hefir nú heldur að bana orðið. En
jarðir þær sem þar voru eftir urðu nú sektarfé.