Glúm ch. 26

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Nú býr Einar til vígsmálið af nýju til alþingis og fjölmenna
hvorirtveggju. En áður Glúmur riði heiman dreymdi hann að
margir menn væru komnir þar til Þverár að hitta Frey og
þóttist hann sjá mart manna á eyrunum við ána en Freyr sat á
stóli. Hann þóttist spyrja hverjir þar væru komnir.

Þeir segja: "Þetta eru frændur þínir framliðnir og biðjum vér
nú Frey að þú sért eigi á brott færður af Þverárlandi og
tjóar ekki og svarar Freyr stutt og reiðulega og minnist nú á
uxagjöf Þorkels hins háva."

Hann vaknaði og lést Glúmur verr vera við Frey alla tíma
síðan.

Ríða menn til þings og verða þau málalok að Glúmur gengur við
víginu. En í því áttu hlut vinir hans og frændur að heldur
skyldi sættast en sekt kæmi á eða utanferð. Og sættust þeir á
þingi að því að Glúmur galt Þverárland hálft Katli syni
Þorvalds króks í föðurbætur en seldi hálft við verði og
skyldi þó búa á þau misseri og varð héraðssekur og búa eigi
nær en í Hörgárdal. Fóru síðan af þingi. Síðan keypti Einar
landið sem honum var heitið.

Menn Einars komu þangað um vorið að vinna landið og mælti
Einar að þeir skyldu segja honum hvert orð það er Glúmur
mælti.

Einn dag kom Glúmur að máli við þá og segir svo: "Auðsætt er
það að Einar hefir vel sér fengið verkmenn og er vel unnið á
landinu. Nú skiptir miklu að smátt og stórt sé til hent. Nú
skuluð þér hér reisa við ána voðmeið og er konum hægt til
þvottar að hreinsa stórföt en heimabrunnar eru vondir."

Nú koma þeir heim og spyr Einar hvað þeir Glúmur mæltust við.
Þeir segja hve hugkvæmur hann var að öllu að unnið væri.

Hann segir: "Þótti yður það vera að hann vildi vel búa í
hendur mér?"

Þeir segja: "Svo þykir okkur."

Einar segir: "Annan veg líst mér. Það hygg eg að við þann
meið festi hann ykkur upp en ætli að reisa mér níð. Nú skuluð
þér eigi fara þó."

Einar færði þangað bú sitt um vorið en Glúmur sat þar til
hins efsta fardags. En er menn voru í brott búnir þá settist
Glúmur í öndvegi og gerði eigi á brott ganga þótt að honum
væri kallað. Hann lætur tjalda skálann og vill eigi svo
skiljast við landið sem kotkarlar.

Hallbera dóttir Þórodds Hjálmssonar var móðir Guðmundar og
Einars. Hún bjó þá að Hanakambi.

Hún kom til Þverár og kvaddi Glúm og mælti: "Sittu heill
Glúmur en ekki er hér nú lengur að vera. Komið hefi eg nú
eldi á Þverárland og geri eg þig nú á brott með allt þitt og
er helgað landið Einari syni mínum."

Glúmur reis upp þá og mælti að hún skyldi gleipa kerlinga
örmust. En þó reið Glúmur þá í brott og varð litið um öxl til
bæjarins og kvað vísu:

Ruddi eg sem jarlar,

orð lék á því, forðum

með veðrstöfum Viðris

vandar mér til landa.

Nú hefi eg, Valþögnis, vegna,

Várar skíðs, um síðir

breiða jörð með börðum,

bendir, mér úr hendi.

Glúmur bjó á Möðruvöllum í Hörgárdal við Þorgrím fjúk og undi
því eigi lengur en einn vetur. Þá bjó hann tvo vetur í
Myrkárdal. Þá hljóp þar skriða nær bænum svo að tók sum
húsin.

Þá kvað Glúmur vísu:

Munat enn sælu

menbrjótandi hljóta.

Oss kom breiðr í búðir

böggr af einu höggvi.

Þá er, fleinmarar, fjóra

fullkátir vér sátum,

Nú er, mágrennir, minna

mitt setr, tigu vetra.

Þá keypti Glúmur land að Þverbrekku í Öxnadal og bjó þar
meðan hann lifði og varð gamall og sjónlaus.