Cookies on our website

We use cookies on this website, mainly to provide a secure browsing experience but also to collect statistics on how the website is used. You can find out more about the cookies we set, the information we store and how we use it on the cookies page.

Continue

skaldic

Skaldic Poetry of the Scandinavian Middle Ages

Menu Search

Glúm ch. 21

Víga-Glúms saga 21 — ed. not skaldic

Not published: do not cite (Glúm ch. 21)

Anonymous íslendingasögurVíga-Glúms saga
202122

sources

Text is based on reconstruction from the base text and variant apparatus and may contain alternative spellings and other normalisations not visible in the manuscript text. Transcriptions may not have been checked and should not be cited.

text and translation

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):



Einn dag spurði Arngrímur Steinólf ef hann vildi fara með
honum á Grund ofan til skytnings og vera þar nætur tvær eða
þrjár.



Hann svarar: "Eg mun heima vera meðan en fara í annað sinn er
þú ert heima."



Arngrímur lést vilja að hann biði hans heima ef hann vill
eigi með honum fara. Nú fór Arngrímur á Grund en Steinólfur
var eftir í Möðrufelli um nótt.



En um morguninn sat Steinólfur við eld og hafði smíð nokkura
fyrir hendi. Var það buðkur nokkur er húsfreyja átti. Í það
mund kom Arngrímur heim og Þorvaldur krókur með honum. Og er
þeir komu í eldahúsið laut Steinólfur niður. Þá höggur
Arngrímur til hans í höfuðið svo að hann fékk bana þegar.



Þá gekk húsfrúin hjá honum og mælti: "Högg þú manna armastur.
Þetta eru ráð þér vitrari manna en frá þessum degi skal eg
aldrei þín kona vera."



Fer hún nú til Arnórs kerlingarnefs og kom aldrei í sama sæng
Arngrími og mælti áður hún reið á brott: "Það mun til bóta að
þú munt Arngrímur fá lífdaga eiga því að þeir munu verri er
síðar koma yfir þig."



Og átti hana síðan Ásgrímur Elliða-Grímsson.



Þeir Arngrímur riðu til Espihóls og sögðu Þórarni þessi
tíðindi og báðu hann ásjá og létust hvorki til hafa vitsmuni
né vinsæld að sitja fyrir Glúmi. En Þórarinn var bæði vitur
og vinsæll. Hann svarar, kvaðst verkið lítast illt og lést
ugga að illt mundi af standa. Þorvaldur lét ekki tjóa að
sakast um verkið og lést hyggja að brátt mundi hann eiga um
meiri vandræði að fæta ef hann veitti þeim enga ásjá, létu
vera mega að fengjust fulltingsmenn ef hann legði sín orð
til.



Þórarinn svarar: "Það er mitt ráð að þið flytjið hingað búin
bæði, af Grund og Möðrufelli, og söfnum að oss mönnum sem
tíðast og komum saman búum vorum áður Glúmur verði var við."



Þeir gera svo áður Glúmur spyrji þetta. Og er hann fregnar
safnar hann liði, fara að þeim þegar en engi urðu föng á því
að Esphælingar urðu fjölmennri og sátu um veturinn um kyrrt.
En Glúmur varð aldrei á þeim vetri unninn. Hann var svo var
um sig að hann hittist aldrei í þeirri rekkju sem honum var
búin. Oft svaf hann lítið um nætur og gengu þeir Már og ræddu
um málaferli. Eina nótt spurði Már hversu hann hefði sofið.



Glúmur kvað vísu:



Eigi sofna eg, Ófnir

ýseims, í bæ þeima,

munat eldviðum öldu

auðbætt við mig, sætan.

Áðr grindlogi Göndlar

gellr í hattar felli,

oft vó eg mann of minna,

meir nokkurum þeira.


"Nú skal segja þér draum minn. Eg hugðist ganga hér úr garði
einn saman og slyppur en mér þótti Þórarinn ganga að móti mér
og hafa harðstein mikinn í hendi og þóttist eg vanbúinn við
fundi okkrum. Og er eg hugði að sá eg annan harðstein hjá mér
og réðist eg í mót. Og er við fundumst þá vildi hvor ljósta
annan en steinarnir komu saman og varð af brestur hár."



Már spyr: "Hvort þótti þér heita mega híbýlabrestur?"



Glúmur svarar: "Meiri var en svo."



"Þótti þér heita mega héraðsbrestur?"



Glúmur svarar: "Vel er því til jafnað því að eg þóttist vita
að heyrði um allt héraðið. Og er eg vaknaði kvað eg vísu:"



Harðsteini lét húna

harðgerðr lima fjarðar,

það sá, dóms, í draumi,

dyn-Njörðr mig barðan.

En eg þrádráttar þóttist,

þjósti keyrðr, of ljósta

sævar Hrafns í svefni

snarbeinanda, steini.


Már kvað það líklegt að sannast mundi fornkveðið mál "að hvor
ykkar mun ljósta annan illum steini áður létti."



Glúmur svarar: "Eigi er óvænt að slíkt sé. Ber nú mart fyrir.
Er enn annar draumur að segja þér. Eg þóttist úti staddur og
sá eg konur tvær. Þær höfðu trog í milli sín og námu þær
staðar á Hrísateigi og jósu blóði um héraðið allt. Og vaknaði
eg síðan og hygg eg fyrir tíðindum vera" og kvað vísu:



Menstiklir sá mikla,

mun sverðabrak verða,

komin er grára geira,

goðreið af tröð, kveðja.

Þar er ásynjur jósu

eggmóts of fjör seggja,

vinir fagna því vagna,

vígmóðar fram blóði.


Þann morgun fór Már í Möðrufell með átjánda mann að stefna
Arngrími um vígið en Glúmur var heima við sétta mann og bað
þá skjótt heim koma. Jöður var heima hjá Glúmi og Eyjólfur
sonur Þorleifs hins háva, Þorvaldur tasaldi systursonur Glúms
og þrælar tveir.

Close

Log in

This service is only available to members of the relevant projects, and to purchasers of the skaldic volumes published by Brepols.
This service uses cookies. By logging in you agree to the use of cookies on your browser.

Close

Stanza/chapter/text segment

Use the buttons at the top of the page to navigate between stanzas in a poem.

Information tab

Interactive tab

The text and translation are given here, with buttons to toggle whether the text is shown in the verse order or prose word order. Clicking on indiviudal words gives dictionary links, variant readings, kennings and notes, where relevant.

Full text tab

This is the text of the edition in a similar format to how the edition appears in the printed volumes.

Chapter/text segment

This view is also used for chapters and other text segments. Not all the headings shown are relevant to such sections.