Glúm ch. 1

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Ingjaldur hét maður, sonur Helga hins magra. Hann bjó að
Þverá í Eyjafirði. Hann var forn goðorðsmaður og höfðingi
mikill og þá aldraður mjög er sagan gerðist. Hann var
kvongaður maður og átti tvo sonu, Steinólf og Eyjólf. Þeir
voru menn vel mannaðir og voru báðir fríðir sýnum. Ingjaldur
var einlyndur og fálátur, ódæll og fasttækur. Hann lagði
lítinn hug á kaupmenn, vildi ekki yfir sér hafa þeirra ofsa
og ef hann girnist af kaupmönnum nokkuð að hafa þá sendi hann
aðra menn til en fór eigi sjálfur.

Skip kom enn eitt sumar í Eyjafjörð. Hreiðar hét stýrimaður,
ættstór. Hann átti bú á Vors í Noregi, manna vaskastur og
vinsælastur.

Eyjólfur Ingjaldsson var oft við skip um sumarið og áttu þeir
Hreiðar mart saman í vinfengi. Hreiðar sagði honum að hann
vildi hér vistast um veturinn, kveðst vera fúsastur til
Ingjalds að frásögn annarra manna. Eyjólfur segir föður sinn
ekki hafa það í vanda lagt en þó lést hann mundu um sýsla.

Og er hann kemur heim ræddi hann um við föður sinn að hann
skyldi taka við stýrimanninum og kvaðst ætla góðan dreng vera
og mikils verðan og tjáði málið fyrir honum vel um
stýrimanninn.

Ingjaldur svarar: "Ef þú hefir boðið honum áður hvað mun þá
tjá við að mæla? Mun eg þá hljóta fé að kosta en þú munt hafa
starf fyrir" og lést aldrei útlendan mann með sér haft hafa
og lést enn ófús vera.

Þá segir Eyjólfur: "Eigi er enn við honum tekið utan þitt
ráð. En það er og bæði að eg hefi lítt til ráða hlutast og
vilt þú að eg ráði litlu ef sá maður skal hér eigi vist hafa
er eg hefi hingað boðið."

Ingjaldur svarar: "Nú skaltu og ráða þessu sem þú vilt að
stýrimaður fari hingað við annan mann og vil eg ekki á leggja
við hann fyrir þínar sakir en þú skalt hafa allan starfa
fyrir þeim en eg mun kostnað fram leggja."

Hann svarar: "Þetta líkar mér vel að svo sé."

Fer hann annan dag og hittir Hreiðar og segir honum málavöxt.
Hann lætur vel yfir. Er hann þangað fluttur með varning sinn.
Og er þeir höfðu verið eigi lengi þá varð Hreiðar var við að
þar skyldi vera jólaveisla fjölmenn. Ingjaldur var fár við
hann og þó vel.

Einn dag kallar Hreiðar Ingjald í útibúr þar sem varningur
hans var inni og hann gerir svo. Þá mælti Hreiðar og bað hann
velja af varninginum það er hann vildi. Ingjaldur lést engis
girnast fjár hans en kallar honum vel fara.

Hreiðar svarar: "Eg hefi þó hugleitt nokkuð hvað þú þarft af
oss að þiggja. Eg hefi komið á nokkura bæi hér í Eyjafirði þá
er bestir eru og sé eg engi herbergi slík sem hér. En
skálabúnað hefir þú eigi svo góðan að eigi sé þvílíkur á
öðrum bæjum."

Hann tók úr sínum hirslum svo góðan skálabúnað og gaf
Ingjaldi sem engi hafði betri áður komið hingað til Íslands.
Ingjaldur þakkaði honum vel og var nú allgott vinfengi þeirra
í millum.

Síðan um veturinn segir Eyjólfur að hann vill utan fara með
Hreiðari um vorið. Hann svaraði því óbrátt.

Eyjólfur segir: "Hví viltu eigi flytja mig? Líkar eigi vel
við mig?"

"Allvel," segir hann, "en lítil munu föður þínum þykja
vistarlaun mín, en eigi mun eg honum illu launa, að flytja
son hans á brott er honum er hver sómi að. En ef faðir þinn
lofar þá flyt eg þig gjarna á brott og kann eg þökk mikla að
þú farir þá."

Nú bjuggu kaupmenn ferð sína og er þeir voru búnir leitar
Eyjólfur enn eftir um utanferð sína við Hreiðar. Hann sagði
honum sinn vilja, lést ekki vilja gera í móti föður hans um
hans utanferð. Síðan segir hann föður sínum farfýsi sína og
svo hversu farið hafði með þeim Hreiðari.

Ingjaldur segir að fáir drengir munu slíkir sem Hreiðar "og
með þessi þinni meðferð og að reyndum drengskap leyfi eg þér
ferðina og þykir betur að þú farir með honum en með öðrum."