Cookies on our website

We use cookies on this website, mainly to provide a secure browsing experience but also to collect statistics on how the website is used. You can find out more about the cookies we set, the information we store and how we use it on the cookies page.

Continue

skaldic

Skaldic Poetry of the Scandinavian Middle Ages

Menu Search

Vatn ch. 28

Vatnsdœla saga 28 — ed. not skaldic

Not published: do not cite (Vatn ch. 28)

Anonymous íslendingasögurVatnsdœla saga
272829

text and translation

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):



Nú skal segja frá þeim manni er hét Þórólfur sleggja. Hann
gerðist hinn mesti óspektarmaður. Bæði var hann þjófur og þó
um annað stórilla fallinn. Þótti mönnum með stórmeinum hans
byggð og einkis ills örvænt fyrir honum. Og þótt hann hefði
eigi fjölmenni hjá sér þá átti hann þá hluti er hann vænti
trausts að. Það voru tuttugu kettir. Þeir voru ákaflega
stórir og allir svartir og mjög trylltir. Fóru menn nú til
Þorsteins og sögðu honum sín vandræði og létu til hans koma
um alla héraðsstjórn, sögðu Þórólf frá mörgum stolið hafa og
gert svo mart ómannlegt annað.



Þorsteinn kvað þá satt segja "en eigi er allhægt við
heljarmanninn að eiga og við köttu hans og þar til spara eg
alla mína menn."



Þeir sögðu hann varla mega halda sæmd sinni ef eigi væri að
gert.



Eftir þetta safnaði Þorsteinn mönnum og vildi undir sér eiga
fyrir mannfjölda sakir. Með honum voru bræður hans allir og
Austmaður hans. Þeir fóru á Sleggjustaði. Þórólfur gaf sér
ekki að. Aldrei mátti hann góða menn með sér hafa.



Hann gekk inn er hann sá mannareiðina og mælti: "Nú er við
gestum að taka og ætla eg þar til köttu mína og mun eg setja
þá alla í dyr út og mun seint ráðast inngangan ef þeir verja
dyrnar."



Síðan magnaði hann þá mjög og voru þeir þá stórum illilegir
með emjun og augnaskotum.



Jökull mælti við Þorstein: "Nú tókstu gott ráð attú lést eigi
sitja mannfjanda þenna lengur kyrran."



Þeir voru átján menn.



Þórólfur mælti: "Nú skal eld gera og hirði eg eigi þótt
reykur fylgi því að koma Vatnsdæla mun eigi vera friðsamleg."



Hann lét ketil yfir eld og bar undir ull og hvers konar harka
og var fullt húsið af reyk.



Þorsteinn kom að dyrum og mælti: "Útgöngu beiðum vér þig
Þórólfur."



Hann kvaðst ætla að það eitt mundi erindi þeirra að eigi væri
vingjarnlegt. Þá tóku kettirnir þegar að amra og illa láta.



Þorsteinn mælti: "Þetta er ill sveit."



Jökull svarar: "Göngum inn að þeim og hirðum eigi um köttu
þessa."



Þorsteinn kvað það eigi skyldu "því að meiri von er að vér
höldum eigi liði voru heilu með öllu saman, köttunum og
vopnum Þórólfs, því að hann er garpur mikill og þætti mér
betra að hann gæfi sig upp sjálfur og gengi út því að meira
efni hefir hann til eldingar en honum megi vel eira inni að
vera."



Þórólfur reiddi ketilinn af eldinum en felldi á ullarhlaðann
og lagði út remmuna svo að þeir Þorsteinn máttu eigi vera
allnær dyrunum.



Hann mælti þá: "Varist þér köttuna að þeir hremmsi yður eigi
og fleygjum eldinum upp að húsunum."



Jökull þreif einn eldibrand mikinn og fleygði upp að dyrunum
en kettirnir hörfuðu undan og féll hurðin við það aftur.
Veðrið stóð á húsin en bálið tók að vaxa.



Þorsteinn mælti: "Stöndum út við garðinn þar er reykurinn er
mestur og sjáum þá hvað hann taki til því að meira efni hefir
hann til um eldsgerð en það megi honum lengi duga."



Varð Þorsteinn þess og nærgætur. Hljóp Þórólfur þá út með
kistur tvær fullar af silfri og fór með reyknum.



Og þá er hann kom út var þar fyrir Austmaðurinn og mælti:
"Hér fer nú fjandinn og er illslegur."



Austmaðurinn hljóp eftir honum ofan til Vatnsdalsár. Þórólfur
kom þar að er voru augu djúp eða fen.



Þórólfur snerist þá í mót honum og greip til hans og brá
honum undir hönd sér og mælti: "Til rásar kostar þú nú og
förum að því báðir saman" og hljóp í fenið og sukku svo að
hvorgi kom upp.



Þorsteinn mælti: "Stórilla hefir nú tekist er Austmaðurinn
minn hefir týnst en það mun bóta að endast mun fé Þórólfs að
bæta hann."



Og var svo gert.



Þar heita síðan Sleggjustaðir er Þórólfur hafði búið og sáust
jafnan kettir og illt þótti þar oftlega síðan. Sjá bær er
ofan frá Helgavatni.

sources

Text is based on reconstruction from the base text and variant apparatus and may contain alternative spellings and other normalisations not visible in the manuscript text. Transcriptions may not have been checked and should not be cited.

Close

Log in

This service is only available to members of the relevant projects, and to purchasers of the skaldic volumes published by Brepols.
This service uses cookies. By logging in you agree to the use of cookies on your browser.

Close

Stanza/chapter/text segment

Use the buttons at the top of the page to navigate between stanzas in a poem.

Information tab

Interactive tab

The text and translation are given here, with buttons to toggle whether the text is shown in the verse order or prose word order. Clicking on indiviudal words gives dictionary links, variant readings, kennings and notes, where relevant.

Full text tab

This is the text of the edition in a similar format to how the edition appears in the printed volumes.

Chapter/text segment

This view is also used for chapters and other text segments. Not all the headings shown are relevant to such sections.