Martin Chase (ed.) 2007, ‘Anonymous Poems, Lilja 2’ in Margaret Clunies Ross (ed.), Poetry on Christian Subjects. Skaldic Poetry of the Scandinavian Middle Ages 7. Turnhout: Brepols, pp. 563-5.
Æski eg þín hin mikla miskunn
— mier veitiz, ef eg eftir leita
klökkum hug — því að inniz ekki
annað gott, en af þier til, drottinn.
Hreinsa brjóst og leið með listum
líflig orð í stuðla skorðum
steflig gjörð, að vísan verði
vunnin yðr af þessum munni.
Eg æski hin mikla miskunn þín — veitiz mier, ef eg leita eftir klökkum hug — því að ekki inniz annað gott til, en af þier, drottinn. Hreinsa brjóst og leið með listum, líflig orð í skorðum stuðla, steflig gjörð, að vísan verði vunnin yðr af þessum munni.
‘I ask for your great mercy — may it be granted to me, if I seek with a humble spirit — because there cannot be talk of anything good other than from you, Lord. Cleanse my heart and lead with artistry lively words, within the supports of the stuðlar, a belt with refrains, so that a poem comes about, uttered for you from this mouth.’
[1-4]: The transmission of the helmingr is confused, and no ms. offers an acceptable reading. The reading here follows Guðbrandur Jónsson (1951, 155) and Gunnar Finnbogason (1988, 15), the latter of whom has Æski ég þín hin mikla miskunn | mér veitist, ef ég eftir leita | klökkum hug ‘I ask that your great mercy be granted to me, if I seek it with a humble spirit’. A variety of possible readings have been suggested: JH proposes an acc.-inf. construction: ek æski hina miklu miskunn þína veitaz mér ‘I ask that your great mercy be granted to me’. Finnur Jónsson’s translation implies the reading æskig þína miklu miskunn, | mér veitiz, ef ek eptir leita klǫkkum hug ‘I ask for your great mercy, that [it] may be granted me, if I seek with a humble spirit’ (Skj B). Skald has a similar understanding. Eiríkur Magnússon (1870, 2) offers the conjectural reading œski ek veitir mér þína mikla miskun ‘I ask that you might grant me your great mercy’. Cf. the invocation of Rósa: Bidur eg þig þo at brioſtid hrædizt | biarttuʀ gud med klocku hiartta ‘I now pray you, bright God, with a supple heart, that my breast be made fearful’ (ÍM I.2, 6). — [5-8]: An echo of the liturgical prayer prayed by the deacon or priest before reading the gospel and preaching the sermon at mass: Munda cor meum, ac labia mea, omnipotens Deus … ut sanctum Evangelium tuum digne valeam nuntiare ‘Lord, cleanse my heart and my lips, … that I might worthily proclaim your holy gospel’ (Innocentius III, Ordo Missae, col. 766; Eisenhofer and Lechner 1960, 291).
Text is based on reconstruction from the base text and variant apparatus and may contain alternative spellings and other normalisations not visible in the manuscript text. Transcriptions may not have been checked and should not be cited.
Æski eg þína mikla miskunn
— mier veitiz, ef eg eftir leita
klökkum hug — því að inniz ekki
annað gott, en af þier til, drottinn.
hreinsað brjóst og leið með listum
líflig orð í stuðla skorðum
steflig gjörð, að vísan verði
vunnin yðr af þessum munni.
Æskí ek þína myckla mískunn mer veítízt ef ek ⸌⸌ eptir leita klo᷎kkum hug þvi | ath ínnízt eckí annath gott en af þer til dr | ottínn , hreínsath briost ok leid med lístum líflíg | ord j studla skordvm steflegh gerd ath visan | vyrdi uunnín ydr af þessvm munní ჻ |
(VEÞ)
Æski eg þín hin mikla miskunn
— mier veitiz, en eg eftir leita
af klökkum hug — þín inniz ekki
annað gott, nema af þier til, drottinn.
Hreinsa brjóst og leið með listum
loflig orð í stuðla skorðum
stefnlig gjörð, svá vísan verði
vunnin yðr af þessum munni.
Æski eg þín hin mýckla my̋skűnn mier | veitist en eg eptir leita . af klockum | hűg þi̋n jnnist ecki annat gott nema af þier til drottinn : // Hreinsa bri | ost og leid med listum loflig ord j | stűdla skordum . stefnlig giord sűo | vijsann verdi vnninn ydur af þessűm | műnni : //
(VEÞ)
Æski eg þinnar einu miklu miskunn
— mier veitiz, ef eg eftir leita
klökkum hug — því eg inniz ekki
annað gott, nema af þier til, drottinn.
hreinsað brjóst og líðað með listum
loflig orð í stuðla skorðum
stefnlig gjörð, svá að vísan verði
vunnin yðr af þessum munni.
Æski eg þínnaʀ enü | micklu myskunn mier veítandízt ef eg eptir leíta : af klo | ckum hüg : þvi eg ínnízt ecki annad gott nema af þier til | drottínn : Hreinsat briost og lídat med lístum loflig ord j | stüdla skordum : stefnlig giord svo at vísann verdí vnnínn ydur af ⸝⸝ þessum münne |
(VEÞ)
Æski eg þinnar miklu miskunn
— mier veitiz, ef eg eftir leita
klökkum hug — því að inniz ekki
annað gott, nema af þier til, drottinn.
Hreinsa brjóst og leið með listum
loflig orð úr stuðla skorðum
stefnlig gjörð, svá vísan verði
vunnin yðr af þessum munni.
Æske eg þínnar mycklu myskunn . mier veítízt ef eg eptir leita . af ⸌⸌ klauckum hug þvi | at jnezt ecki . annat gott nema af þier til drottenn / hreínsa briost og || leid med listum loflig ord ur studla skordum . stefnlíg giord so vis[…] | unnenn ydur af þessvm munne // |
(VEÞ)
Æski eg þín hin †mickl[...]un mier† miskunn
— mier veitaz, ef eg eftir leita
klökkum hug — því að inniz ekki
annað gott, en af þier til, drottinn.
Hreinsa brjóst og leið með listum
loflig orð í stuðla skorðum
steflig gjörð, að vísan verði
vunnin yðr af þessum munni.
Æski ek þiina mickl . . . . un mier veitazt ef eg eptir leita. Klockum hug þvit innist ecki ann. . . . . af þier til drottinn. Hreinsa briost ok leid med listum loflig ord . . . . . la skordum. stefnlig giord at viisann verdi unninn ydr af þessum munne.
(EB)
Æski eg að þín mikla miskunn
— mier veitiz, er eg eftir leita
af klökkum hug — svá að inniz ekki
annað gott, nema af þier til, drottinn.
Hreinsa brjóst og leið með listum
loflig orð í stuðla skorðu
stefnlig gjörð, svá vísan verði
vunnin yðr af þessum munni.
Æski eg að þín mikla miskunn
— mier veitiz, er eg eftir leita
af klökkum hug — svá að inniz ekki
annað gott, nema af þier til, drottinn.
Hreinsa brjóst og leið með listum
loflig orð í stuðla skorðum
stefnlig gjörð, svá vísan verði
vunnin yðr af þessum munni.
Æske eg ad þijn Mykla Myskun mier ve | itest er eg epter leita, af klóckvum hug so inn | est eckj, annad gott, nema þier til Drottenn, | Hreinsa Briost og | leid med listum, lofleg ord i studla skordum || stefnleg giórd so vijsann verde, unninn ydur | af þessum munne. |
(VEÞ)
Æski eg þín hin mikla miskunn
— mier veitust, en eg eftir leita
af klökkum hug — því að inniz ekki
annað gott, nema af þier til, drottinn.
Hreinsa brjóst og leið með listum
loflig orð í stuðla skorðum
stefnlig gjörð, svá vísan verði
vunnin yðr af þessum munni.
Æski eg þin hin myckla mysk | mier veitust en eg epter leita | af klockum hug þvi at innist ecki | annat gott nema af þier til drottinn: | Hreinsa briost og leid med listum | loflig ord i studla skordum | stefnlig giord svo vysan verdi | vnnin ydur af þessum munni.
(EB)
Use the buttons at the top of the page to navigate between stanzas in a poem.
The text and translation are given here, with buttons to toggle whether the text is shown in the verse order or prose word order. Clicking on indiviudal words gives dictionary links, variant readings, kennings and notes, where relevant.
This is the text of the edition in a similar format to how the edition appears in the printed volumes.
This view is also used for chapters and other text segments. Not all the headings shown are relevant to such sections.