Vall ch. 4

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Síðan fóru þeir upp um Hörðabrekku.

Þá mælti Halli: "Farið nú aftur því að nú á eg skammt heim og
munu nú öngvir fyrir sitja."

Þeir gerðu svo sem Halli mælti.

Sauðahús Halla voru á götunni.

Þá mælti förunautur Halla: "Menn eru þar," sagði hann.

Halli svarar: "Má vera að það sé Bessi son minn."

Hann svaraði: "Það eru ekki vorir menn. Þeir voru tólf saman
og einn í blám kyrtli og hefur öxi snaghyrnda í hendi."

"Far þú heim og seg Bessa að Ljótur þykist eiga smáerindi við
mig og er engi þörf þín hér að vera."

Hinn tók þegar á rás mikilli.

Halli var gyrður í brækur og hafði skikkju yfir sér. Hann
kastaði henni af sér. Hann hafði hjálm á höfði og broddstöng
í hendi en gyrður sverði og gengur í móti þeim og hjá fram.

Þá mælti Ljótur: "Dveljum ei við atgöngu og tökum hann."

Þeir ráða að honum en hann gengur snúðigt og komst hjá fram
er hann fór forbrekkt og fá þeir ekki við hann fest er þeir
gengu við brekkunni. Síðan nam hann staðar á sléttu nokkri.

Þá mælti Ljótur: "Nú hælist hann um við oss er hann stendur
hærra en vér."

Halli svarar: "Eg mun njóta frækleiks míns og fráleika en
bíða ei."

Ljótur mælti: "Bíða mundi Karl afi þinn þá er þeir áttu hinn
efra hlut heimsins og aldrei lét hann eltast sem geit."

Halli svarar: "Staðar skal og nema og berjumst við tveir. Er
það sómi þinn en hitt skömm."

Ljótur svarar: "Ei er á það að líta enda skal og svo vera."

Halli mælti: "Hvað gefur þú mér að sök?"

Ljótur segir: "Sú er sökin að þú skalt ei oftar kenna mér
helgihaldið. Nú ef þér hefur gott til gengið og vilji
engillinn gefa þér sigur þá muntu þess að njóta. En ef það
var með fégirnd og ágang þá hafðu minna hlut og sjái hann mál
okkart og muntu þá vel njóta þess hálfs hundraðs silfurs er
þú tókst af mér og haldið síðan."

Ljótur gekk að honum með járnaðan skjöld. Halli lagði til
Ljóts í skjöldinn og kom í bóluna svo hart að sverðið festi.
Ljótur snaraði þá skjöldinn svo fast að sverðið brast í
tanganum en síðan hjó Ljótur Halla banahögg. Þeir færa hann
til sauðahúss og komu heim á bæinn og segja tíðindin og lýsti
Ljótur vígi Halla á hendur sér.

Bessi fer þegar á fund Guðmundar og sagði honum þessi
tíðindi. Hann kvað það fara eftir getu sinni.

Bessi bað hann taka við málinu "en eg vil fara utan."

Þá voru af tekin hólmgöngulög öll og hólmgöngur.