Martin Chase (ed.) 2007, ‘Anonymous Poems, Lilja 16’ in Margaret Clunies Ross (ed.), Poetry on Christian Subjects. Skaldic Poetry of the Scandinavian Middle Ages 7. Turnhout: Brepols, pp. 581-2.
Sem próvandi segir, að ‘Éva,
svara mier skjótt! En hví hefir dróttinn
sætast ykkur blóm að bíta
bannað, lofað en flest alt annað?’
Svá fór það, er svaraði Éva,
sem margbrugðinn fjandinn hugði:
‘að ei fari við lífs af leiðum,
liettliga hröpum í dauðans stiettir.’
Sem próvandi segir, að ‘Éva, svara mier skjótt! En hví hefir dróttinn bannað ykkur að bíta sætast blóm, en lofað flest alt annað?’ Það fór svá, er Éva svaraði, sem margbrugðinn fjandinn hugði: ‘Að fari við ei af leiðum lífs, hröpum liettliga í stiettir dauðans.’
‘As one testing, he says, that ‘Eve, answer me quickly! Why has the Lord forbidden you to eat the sweetest fruit, but allowed almost everything else?’ So it went, that Eve answered, as the shifty fiend had expected: ‘So that we do not wander off the paths of life, perhaps rush into the ways of death.’’
See Note on st. 15. — [7-8]: Foote (1982, 120) observes that these ll., combined with the word-play of ll. 1-2 of the following st. (ei, liettliga, Liettliga, liettleika) echo the word-play of Geoffrey of Vinsauf: ‘Hoc ideo ne forte per hoc moriamur.’ Ad illud ‘Forte’ minus fortem credentem vidit; et inde Fortior his illam vicit ... ‘She replied, ‘For this reason, indeed: lest perchance through it we die.’ At that ‘perchance’ he saw her unstable in faith; and then, gaining assurance, he overcame her with this ...’.
Text is based on reconstruction from the base text and variant apparatus and may contain alternative spellings and other normalisations not visible in the manuscript text. Transcriptions may not have been checked and should not be cited.
Sem prouanndí segir ath eua suara mer skiott en ⸌⸌ huí hefir d⸌ro⸍ttínn sætazt | yckr blom ath bíta bannath lofat en flest allt | annath sua for þat er suaradi eua sem margbrugd | ínn fianndínn hugdí ath ei fari vid lifs af leidum | lettliga hro᷎pum j daudans stettir ჻ |
(VEÞ)
Sem próvandi segir, til ‘Évu,
svara mier skjótt! En því hefir dróttinn
sætast ykkur blóm að bíta
bannað, lofað en flest alt annað?’
Svá fór það, er svaraði Éva,
sem margbrugðinn fjandinn hugði:
‘að ei lefdi við lífs af leiðum,
liettliga hrapað í dauða stiettir.’
Sam profandi segur til efu suara mer skiott en þvi hefir drotten sætazt yckr blom at bita bannat lofad en flest allt ?? [al? ok?] annat suo for þat er suaradi efa sem margbrugden fianden hugde at ei lefdi vit lifs af leidum letlega hrapad I dauda stetter.
(EB)
Sem próvandi segir, til ‘Éva,
svara mier skjótt! En því hefir dróttinn
sætast ykkur blóm að bíta
bannað en, lofað þó flest alt annað?’
Svá fór það, að svaraði Éva,
sem margbrugðinn fjandinn hugði:
‘að við eigum lífs af leiðum,
og liettliga hröpum á dauðans stiettir.’
Sem profande hann seigir til eűA sűa | ra mier skiott en þűi hefur drottinn | sætast y̋ckur blom at bijta bannat | en lofat þo flest allt annat // | Súo for þad at sűarade Eűa sem | marg brűgdinn fiandinn hűgdi at | vid eigum lijfs af leidum og liettliga | hropum A daűdans stiettir : // |
(VEÞ)
Svá próvandi seg, mier ‘Évam,
svara mier skjótt! og því hefir dróttinn
sætast ykkur blóm að bíta
bannað en, lofað flest alt annað?’
Svá fór það, að svaraði Éva,
sem margbrugðinn fjandinn hugði:
‘að eigum við lífs á leiðum,
liettliga hröpum á dauðans stiettir.’
Süo profandi seíg mier Ewam suara mier : || skíott og þui hefur drottínn sætazt yckur blom ad bíta bannad | enn lofat flestalt annad : Süo fo᷎ʀ þat ad suaradi Ewa sem marg | brügdínn fíandenn hügdi : ad eígum víd lífs ꜳ leidum . líett | liga hropum ꜳ daüdans stettir : |
(VEÞ)
Sem próvandi segir, til ‘Évam,
svara mier skjótt! er því hefur dróttinn
sætast ykkur blóm að bíta
bannað en, lofað þó flest alt annað?’
Svá fór það, er svaraði Éva,
sem margbrugðinn fjandinn hugði:
‘að eigi við lífs af leiðum,
liettliga hröpum á dauðans stiettir.’
Senn profandí segir til ewam . suara mier skíott er þvi hefur drottenn . sætazt yckur ⸌⸌ blom at bíta . bannat enn | lofat þo flest allt annat / so f⸌or⸍ þat er suaradí ewa . sem marg brugdínn | fiandenn hugdi . at eigi uid lífs af leidum . líettlíga hraupum ꜳ̋ daudans stettir . // // |
(VEÞ)
senn próvandi segir, við ‘Évu,
svara mier skjótt! En því hefir dróttinn
sætast ykkur blóm að bíta
bannað en, lofað þó gjörvalt annað?’
Svá fór það, að svaraði Éva,
sem margbrugðinn fjandinn hugði:
‘að við eigum lífs af leiðum,
liettliga hrapa á dauðans stiettir.’
senn próvandi segir, við ‘Évu,
svara mier skjótt! En því hefir dróttinn
sætast ykkur blóm að bíta
bannað en, lofað þó gjörvalt annað?’
Svá fór það, að svaraði Éva,
sem margbrugðinn fjandinn hugði:
‘að við eigum lífs af leiðum,
liettliga hrapa á dauðans stiettir.’
Senn profande (seiger vid Evu) svara | mier skiőtt, enn þvi hefur Drottenn, sæt | ast yekur blőm ad bijta, bannad enn lof | ad þő giórvallt annad. | Svo főr þad ad svarade efa, sem Marg | brugdinn fianden hugde, ad vid eigum, | lijfs af leidum liettlega hrapa og daud | anz stietter.
(VEÞ)
Sem próvandi segir, til ‘Éva,
svara mier skjótt! En því hefir dróttinn
sætast ykkur blóm að bíta
bannað en, lofað þó flest alt annað?’
Svá fer það, að svaraði Éva,
sem margbrugðinn fjandinn hugði:
‘að við eigum lífs af leiðum,
liettliga hröpum á dauða stiettir.’
Sem profandi seger til Evam | svara mier skiott enn þvi hefir drottinn | sætast yckur blom at byta | bannud en lofad þo flest allt annat: | Suo fer þad at svaradi Eva | sem margbrugdinn fiandinn hugdi | at vid eigum lifs af leidum | lettliga hropum a dauda stiettir.
(EB)
Svá próvandi segir, til ‘Évu,
svara mier skjótt! En því hefir dróttinn
sætast ykkur blóm að bíta
bannað en, lofað gjörvalt annað?’
Svá fór það, að svaraði Éva,
sem margbrugðinn fjandinn hugði:
‘að við eigum lífs af leiðum,
liettliga hrapa á dauðans stiettir.’
Sva profanþe seigir til Evu, suara mier sciott enn þui hefr drottinn, sǫtazt yccr blom at byta, bannat enn lofat giꜷrvallt annat Sva for þat at suaraþi Eva, sem marg brugþinn fianþinn hugþe, aþ vit eigium lyfz af leiþom, liettlega hrapo ꜳ dꜷþans stiettir
(EB)
Use the buttons at the top of the page to navigate between stanzas in a poem.
The text and translation are given here, with buttons to toggle whether the text is shown in the verse order or prose word order. Clicking on indiviudal words gives dictionary links, variant readings, kennings and notes, where relevant.
This is the text of the edition in a similar format to how the edition appears in the printed volumes.
This view is also used for chapters and other text segments. Not all the headings shown are relevant to such sections.