ÞHvít ch. 8

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Helgi óx upp með Þorsteini hvíta fóstra sínum. Hann gerðist
mikill maður og sterkur, bráðger, vænn og stórmannlegur og
ekki málugur í barnæsku, ódæll og óvæginn þegar á unga aldri.
Hann var hugkvæmur og margbreytinn.

Það var einn dag að Hofi er naut voru að stöðli, þar var
griðungur einn kominn til nautanna, mikill og stór. Annar
griðungur var heima fyrir, mikill og ógurlegur, er þeir
frændur áttu. Helgi var þá úti staddur og sá að griðungarnir
gengust að og stönguðust og varð heimagriðungurinn vanhluta
fyrir búigriðunginum.

En er Helgi sér það gengur hann inn og sækir sér mannbrodda
stóra og bindur þá framan í ennið á heimagriðunginum. Síðan
taka þeir til og stangast sem áður allt þar til er
heimagriðungurinn stangar hinn til dauðs. Höfðu
mannbroddarnir gengið á hol.

Þótti flestum mönnum þetta vera bellibragð er Helgi hafði
gert. Fékk hann af þessu það viðurnefni að hann var kallaður
Brodd-Helgi en þá þótti mönnum það miklu heillavænlegra að
hafa tvö nöfn. Var það þá átrúnaður manna að þeir menn mundu
lengur lifa sem tvö nöfn hefðu. Skjótt var það auðséð á Helga
að hann mundi verða höfðingi mikill og engi jafnaðarmaður.

Einn vetur lifði Þorsteinn hvíti síðan er þeir Þorsteinn
fagri skildu og þótti hann verið hafa hið mesta mikilmenni.

Geitir í Krossavík átti Hallkötlu dóttur Þiðranda hins gamla
Ketilssonar þryms, sonar Geitis og Hallkötlu. Með þeim Geiti
og Brodd-Helga var vinátta mikil í fyrstu en minnkaðist svo
sem á leið og varð úr fullur fjandskapur sem segir í
Vopnfirðinga sögu.

Og lýkur hér sögu Þorsteins hins hvíta.