Martin Chase (ed.) 2007, ‘Anonymous Poems, Lilja 13’ in Margaret Clunies Ross (ed.), Poetry on Christian Subjects. Skaldic Poetry of the Scandinavian Middle Ages 7. Turnhout: Brepols, pp. 577-8.
Út leiðandi af Ádáms síðu
Évam brátt, sem Móises váttar;
vist og æru, vald og ástir
vísa gaf hann þeim paradísar,
þangað til, er þau með einglum
— það er blíðan mest — lifði síðan
með afspringi alt, það er feingi,
ævinliga og þakkir gæfi.
Brátt leiðandi Évam út af síðu Ádáms, sem Móises váttar, gaf hann þeim vísa vist paradísar og æru, vald og ástir, þangað til, er þau síðan lifði ævinliga með einglum með alt það afspringi, er feingi og gæfi þakkir; það er blíðan mest.
‘Quickly leading Eve out of Adam’s side, as Moses attests, he gave them a secure dwelling in paradise and honour, power and love, until they later were to live forever with angels with all the offspring they would beget and [for which they] would give thanks; that is the greatest joy.’
[3-8]: This st. looks ahead to the redemption of the human race even before the first sin has been committed. Cf. Canticum Ade of Iohannis de Caulibus: Omnia in sapiencia fecisti. Manus tur fecerunt me et plasmauerunt me. Dedisti michi intellectum ut seruarem mandata tua. Posuisti in hoc loco spacioso pedes meos. Omnia michi subiecisti ... Transgressus sum mandatum tuum ... Nam in tribulacione mea inuocaui te et ad te Deum meum clamauit exaudiuit de templo sancto suo uocem meam. Inclinasti celos et descendisti. Et exuisti manum meam de manu inferi, Redemisti me Domine Deus meus. Tenusiti manum dexteram meam et in uoluntate teu deduxisti me et cum gloria suscepisiti me. Quantum distat ortus ab occidente, longe longe fecisti a nobis iniquitates nostras. Eruisti animam meam ut non periret ‘In your wisdom you made all things. Your hands made me and fashioned me. You gave me understanding to keep your commandments. You put my feet down in this spacious place. You subjected all things to me ... I disobeyed your commandments ... in my affliction I called upon you, and to you, my God, I cried out, and from his holy temple he heard my voice. You tilted the heavens and came down. And you snatched my hand from the grip of hell. You have redeemed me, Lord, my God. You held me by my right hand; and by your will you have led me out, and received me with glory. As far as the east is from the west, so far, so far have you removed our iniquities from us. You snatched away my soul so that it would not perish’ (Stallings-Taney 1997, 316; Taney et al. 2000, 297).
Text is based on reconstruction from the base text and variant apparatus and may contain alternative spellings and other normalisations not visible in the manuscript text. Transcriptions may not have been checked and should not be cited.
Út leiðandi af Ádáms síðu
Évam brátt, sem Móises váttar;
vist og æru, vald ástir
vísu gaf þeim paradísar,
þangað til, er þau með einglum
— það er blíðan mest — lifði síðan
†virðr afspringum† alt, það er feingi,
ævinliga og þakkir gæfi.
Vt leidanndí af adams sidu euam brꜳtt sem moí | ses vo᷎ttar vist ok æru ualld ok aster visu gaf | þeim paradisar þangat til er þau med eínglum þat er bli | dan mest lifdi sidan virdr af springg allt þat er | feíngí æfuínliga ok þackir giæfí ჻ |
(VEÞ)
Út leiðandi af Ádáms síðu
Éva brátt, sem Móises váttar;
vist með æru, vald og ástir
vísa gaf þeim paradísar,
þangað telr, og þau með einglum
— það er blíðan mest — lifði síðan
með afspringi alt, að þeir feingi,
ævinliga og †þarker† gæfi.
Ut leidandi af adams siidu efa brat sem moyses vottar vist med æru valld ok aastir visa gaf þeim paradisar þangat telr ok þau med einglum þat er blidan mest life sidan med afspringi allt at þeir feinge æfenlega ok þarkergæfi.
(EB)
Út leiðandi af Ádáms síðu
Évam brátt, sem Móises váttar;
vist og æru, vald ástir
að vísu gaf hann þeim paradísar,
þangað til, eru þau með einglum
— þar er blíðan mest ef — lifðu síðan
með afspringi alt, það er feingi,
ævinliga og þakkir gæfi.
Wtleidande || af adáms sijdű Eűam bratt sem | Moises vottar · vist og ærű valld og | aster at vijsű gaf hann þeim parad | ijsar : // þangat til erű þau med | einglum þar er blijdann mest ef li | fdű sijdann med afspringe allt | þad er feinge æfinliga og þackir | giæfe : //
(VEÞ)
Út litandi af Ádáms síðu
Éva brátt, sem Móises váttar;
vist með æru, vald og ástir
að vísu gaf hann þeim paradísu,
þangað til, er þau með einglum
— það er blíðan mest — lifið síðan
með afspringi alt, það feingiz,
ævinliga og þakkir †gæfiz†.
Ut lidandi af Adams sijdü : | ewa bratt sem moyseꜱ vottar · víst med æru valld og astir ad | vijsü gaf hann þeim paradisü : Þangat til ero þaü med Eíngl | um , þat eʀ blídann mest lífit sídann , med afspringi allt þat | feíngízt : æfennliga og þackir giæfízt : |
(VEÞ)
Út leiðandi af Ádáms síðu
Évam brátt, sem Móises váttar;
vist og æru, vald ástir
að vísu gaf hann þeim paradísum,
þangað til, eru þau með einglum
— það er blíðan mest þau — lifðu síðan
meður afspringi alt, það er feingi,
ævinliga og þakkir gæfi.
Vt lidandi af adams sidu . ewam bratt sem moyses uottar . // || […]st og æru ualld og astir . at uísu gaf hann þeim paradisum / þangat til eru þau med | […]glum þat er blidan mest þau lífdu sidan . medur afspringí allt þat er fenge . | æfenlíga og þacker gæfe . // |
(VEÞ)
Út leiðandi af Ádáms síðu
Éva brátt, sem Móises váttar;
vist og æru, vald ástir
að vísu gaf hann þeim paradísar,
þangað til, eru þau með einglum
— þó er blíðan mest er — lifðu síðan
og afspringi alt, það feingi,
ævinliga og þakkir gæfi.
Út leiðandi af Ádáms síðu
Éva brátt, sem Móises váttar;
vist og æru, vald ástir
að vísu gaf hann þeim paradísar,
þangað til, eru þau með einglum
— þó er blíðan mest er — lifðu síðan
og afspringi alt, það feingi,
ævinliga og þakkir gæfi.
Vtleidande af Adams sijdu, Evu bra̋ | tt sem Moises vottar, vist og æru valld | og a̋ster, ad vijsu gaf hann þeim Paradijsar. | Þangad til eru þꜹ med Einglum, þő er blijdan | mest er lifdu sijdan, og afspreinge allt þad | feinge æfenlega og þacker giæfe. |
(VEÞ)
Út leiðandi af Ádáms síðu
Évam brátt, sem Móises váttar;
vist og æru, vald ástir
að vísu gaf hann þeim paradísar,
þangað til, að þau með einglum
— þar er blíðan mest ef — lifðu síðan
með afspringi alt, það er feingi,
ævinliga og þakkir gæfi.
Ut leidandi af Adams sydu | Evam bratt sem Moises bottar | vist og æru valld og aster | at vysu gaf hann þeim paradysar: | þangat til ad þau med einglum || þar er blydan mest ef lifdu sydan | med afspringi allt þat er feingi | æfinliga og þackir giæfi.
(EB)
Út leiðandi af Ádáms síðu
Évam brátt, sem Móises váttar;
vis og æru, vald ástir
út vísu gaf hann þeim paradísar,
þangað til, eru þau með einglum
— þá er blíðan mest er — lifðu síðan
meðan †afspreingrinn† alt, það feingi,
ævinliga og þakkir gæfi.
Vt leiþanþe af Adams syþo, Evu bratt sem moszes vottar, vis oc ǫro vallþ oc ꜳstir, ut vyso gaf þeim paradysar Þangat til ero þꜷ med einglum, þa er blyþann mist er lyfþo syþann medan afspreingrinn allt þat feingi, ǫfinnliga oc þakkir giǫfe
(EB)
Skj: Eysteinn Ásgrímsson, Lilja 13: AII, 367, BII, 390-41, Skald II, 214.
Use the buttons at the top of the page to navigate between stanzas in a poem.
The text and translation are given here, with buttons to toggle whether the text is shown in the verse order or prose word order. Clicking on indiviudal words gives dictionary links, variant readings, kennings and notes, where relevant.
This is the text of the edition in a similar format to how the edition appears in the printed volumes.
This view is also used for chapters and other text segments. Not all the headings shown are relevant to such sections.