OStór ch. 5

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Virfill hét maður. Hann átti að ráða fyrir einu þorpi í
Danmörk þar er á Vendilskaga heitir. Þeir voru bræður og
Véseti í Borgundarhólmi. Virfill var kvongaður maður og átti
einn son við konu sinni er Ásbjörn er nefndur. Hann var
snemma mikill og vænn og vel að íþróttum búinn. Hann var
hverjum manni kurteisari. Af því var hann kallaður Ásbjörn
prúði.

Það var þá tíska í þær mundir að konur þær fóru yfir land er
völvur voru kallaðar og sögðu mönnum fyrir örlög sín, árferð
og aðra hluti þá er menn vildu vísir verða. Þessi sveit kom
til Virfils bónda. Var völvunni þar vel fagnað því að þar var
veisla hin besta.

En er menn voru komnir í sæti um kveldið var völvan frétt að
forspám sínum en hún sagði að Virfill mundi þar til elli búa
og þykja nýtur bóndi "en þeim unga manni er þar situr hjá þér
bóndi er gott að heyra sín forlög því að hann mun fara víða
og þykja þar mestur maður sem þá er hann helst og vinna mart
til framaverka og verða ellidauður ef hann kemur eigi á
Norðmæri í Noregi eða norður þaðan í það land."

"Það ætla eg," sagði Ásbjörn, "að eg sé eigi þar feigari en
hér."

"Muntu eigi ráða því hvað er þú ætlar," segir völvan og varð
henni þá ljóð á munni:

Þó að þú látir

yfir lögu breiða

byrhest renna

og berist víða

nær mun það leggja

að norðr fyrir Mæri

þú bana hljótir,

best mun að þegja.

Síðan var völvan þar svo lengi sem ætlað var og leyst í burt
með góðum gjöfum.

Ásbjörn óx nú upp en þegar að aldur færðist yfir hann þá
hafði hann sig í förum til ýmissa landa og kynnti sér svo
siðu annarra manna og var mikils metinn af öllum höfðingjum.
Móðir hans var ættuð norðan úr Noregi af Hörðalandi og
Norðmæri, komin af ætt Bifru-Kára. Sat Ásbjörn þar löngum hjá
móðurfrændum sínum, mikils metinn sakir íþrótta sinna og
atgervi.