OStór ch. 2

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Það er enn sagt einnhvern dag að Stórólfur kom að máli við
Orm son sinn og bað hann fara á engjar og slá "því að
húskörlum gengur lítt í sumar."

"Hvar er ljár sá er eg skal slá með?" sagði Ormur.

Stórólfur fékk honum þá orf og nýjan ljá og var hvorttveggja
mjög stórkostlegt. Ormur vatt ljáinn í sundur milli handa sér
en steig í sundur orfið og kvað sér hvorki skyldu. Snýr Ormur
þá í brottu og fær sér tvo fjórðunga járns og fer til smiðju
og gerir sér ljá. Síðan tók hann sér einn ás úr viðarbulungi
og gerði sér mátulega hátt og færði í tvo hæla stóra og lét
þar í koma ljáinn þann nýja og vafði síðan með járni, gekk
síðan ofan á engjar. Þar var svo háttað landslegi að þar var
þýft mjög en bæði loðið og grasgott. Ormur tók til að slá og
slær þann dag allan til kvelds. Stórólfur sendi griðkonur
sínar að raka ljána eftir Ormi en er þær komu á engjarnar sáu
þær að Ormur hafði haft múgaslátt. Tóku þær þá til og ætluðu
að hvirfla heyið en það gekk þeim eigi svo greitt sem þær
ætluðu því að þær gátu öngan múga hrært hvorki með hrífu né
höndum, fóru heim síðan og sögðu bónda. Fór hann þá og reið á
engjar um kveldið. Sá hann þá að Ormur hafði slegið af þúfur
allar og fært þær saman í múga. Hann bað hann þá upp gefa og
ónýta eigi meira. Ormur gerði þá og svo og var þá ljár hans
máður upp í smiðreim. Þá hafði Ormur slegið átta stakka völl
og þær einar engjar eru sléttar af Stórólfshvoli og er
kallaður ákvæðisteigur milli hverra múga. Sér þessa alls
merki enn í dag.