SnSt, Skm ch. 44

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Hér heyrir, at gull er kennt til höfuðbands Fullu, er orti Eyvindr skáldaspillir:

Fullu skein á fjöllum

fallsól bráavallar.

Ullar kjóls of allan

aldr Hákunar skaldum.

Gull er kallat grátr Freyju, sem fyrr er sagt. Svá kvað Skúli Þorsteinsson:

Margr of hlaut of morgin

morðelds, þar er val felldum,

Freyju tár at fleiri

fárbjóðr; at þar várum.

Ok sem kvað Einarr Skúlason:

Þar er Mardallar milli,

meginhurðar, liggr skurða,

Gauts berum galla þrútinn,

grátr, dalreyðar látri.

Ok hér hefir Einarr enn kennt svá Freyju at kalla hana móður Hnossar eða konu Óðs, svá sem hér:

Eigi þverr fyrir augna

Óðs beðvinu Róða

ræfrs, eignisk svá, regni

ramsvell, konungr elli.

Ok enn svá:

Hróðrbarni kná ek Hörnar,

hlutum dýran grip, stýra,

brandr þrymr gjalfrs á grandi

gollvífiðu, hlífar;

sáðs, berr sinnar móður,

svans unni mér gunnar

fóstrgæðandi Fróða,

Freys nift bráa driftir.

Hér getr ok þess, at Freyju má svá kenna at kalla hana systur Freys. Ok enn svá:

Nýtt buðumk Njarðar dóttur,

nálægt var þat stáli

vel of hrósa ek þvi vísa

vörn, sævar bál barni.

Hér er hon kölluð dóttir Njarðar. Ok enn Svá:

Gaf, sá er erring ofrar,

ógnprúðr Vanabrúðar

þing Váfaðar þröngvir

þrótrtöflga mér dóttur;

ríkr leiddi mey mækis

mátvaldr á beð skaldi

Gefnar, glóðum drifna,

Gautreks svana brautar.

Hér er hon kölluð Gefn ok Vanabrúðr.

Til allra heita Freyju er rétt at kenna grátinn ok kalla svá gullit, ok á marga lund er þessum kenningum breytt, kallat hagl eða regn eða él eða dropar eða skúrir eða forsar augna hennar eða kinna eða hlýra eða brá eða hvarma.