Svarfd ch. 11

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

... og höfðu menn engi vopn nema lurka og börðust þeir þar.
Voru sumir drepnir en sumir lamdir. Þar féllu sautján menn.
Þar heitir Stafsholt síðan en dalurinn Deildardalur. Uni hélt
til liðveislu þar sem Ljótólfur var en þeir bræður þar sem
þeir Karl og Þorsteinn eru, því Uni er jafnskyldur Ljótólfi
sem þeir bræður Þorsteini og er þess síðar getið í sögunni.

Nú er að segja hverjir til liðs snerust með Þorsteini: Ólafur
úr Ólafsfirði, Héðinn úr Héðinsfirði, þeir voru bræður og
Svarthöfði ... er drukknaði og heita þar Svarthöfðasteinar er
hann drukknaði, því Siglunes að þar rak seglið, því
Siglufjörður að þar rak siglutréð. Héðinn átti son er
Svarthöfði hét. Ólafur átti tvo sonu, Þórð og Vémund. Þessir
hnigu allir til liðs við Karl hinn rauða og margir aðrir
göfugir menn.

Sá maður bjó í dalnum er Höskuldur hét. Hann var lögmaður.
Þar voru jafnan þing og má enn sjá þar merki. Hann átti þann
son er Ögmundur hét. Þessir hníga enn til með Þorsteini og
Karli og slíkir bægja þeim Ljótólfi og leggja undir sig allan
dalinn öðrumegin því þá var dauður B. digri, afi Ljótólfs.

Þorsteinn garpur fór nú millum fjalls og fjöru og lagði undir
sig allan dalinn öðrumegin ár. Hann fer til fjalls og gerir
þar kennimark sem hann kom framast og braut þar í sundur kamb
sinn og kastaði niður kambsbrotunum og lætur eftir silfur í
þremur stöðum, hálfa mörk í hverjum stað, og er sá rimi
kallaður að Kambi. Og nefnir Þorsteinn sér votta og fyllir
hann með því dalinn sér til vistar og gaf af sér nafn og
kallaði Svarfaðardal.

En þó fátt hefði verið með þeim Þorsteini og Ljótólfi þá var
nú í dátt efni komið svo að þeir leggja félag með sér, einn
Þorsteinn, Ljótólfur, Nefglita og Bárður greypur frá Hrauni
og Þorkell Skeggjason af Skeggjastöðum og Ögmundur
Höskuldsson. Það var félagsgerð þeirra að þeir gera skip og
hafa í ánni og veiða fyrir hvers manns landi fiska. Þetta var
kært fyrir Höskuldi lögmanni hversu þeir ætluðu að fara. Hann
sagði að land skal taka fjórðung veiðar þar sem þeir veiddu,
og sögðu engum til og tóku það hrafnar. En menn höfðu þá ei
heldur en áður og þóttust þeir þá gjalda mundu álits sem
Höskuldur hafði dæmt.

Þá tóku þeir upp leika í dalnum og vildu reyna knáleik sinn
og var Karl knástur. Óx nú sundurlyndi í dalnum af nýju.