Nj ch. 158

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Kári Sölmundarson sagði Skeggja bónda að hann vildi að hann
fengi honum skip. Skeggi bóndi gaf Kára skip alskipað. Stigu
þeir þar á með Kára Dagviður hvíti og Kolbeinn svarti. Sigldu
þeir Kári nú suður fyrir Skotlandsfjörðu. Þá fundu þeir menn
úr Suðureyjum. Þeir sögðu Kára tíðindin af Írlandi og svo það
að Flosi var farinn til Bretlands og menn hans. En er Kári
spurði þetta þá sagði hann félögum sínum að hann vill halda
suður til Bretlands til móts við þá Flosa. Bað hann þá þann
skiljast við sitt föruneyti er það þætti betra og kvaðst að
engum manni vilja vél draga að hann lést enn á þeim hafa
óhefnt harma sinna. Allir vildu honum fylgja. Siglir hann þá
suður til Bretlands og lögðu þar að í leynivog einn.

Þenna myrgin gekk Kolur Þorsteinsson í borg og skyldi kaupa
silfur. Hann hafði mest hæðiyrði við af brennumönnum. Kolur
hafði talað margt við frú eina ríka og var mjög í gadda
slegið að hann mundi fá hennar og setjast þar.

Þenna hinn sama morgun gekk Kári í borgina. Hann kom þar að
er Kolur taldi silfrið. Kári kenndi hann og hljóp að honum
með sverð brugðið og hjó á hálsinn en hann taldi silfrið og
nefndi tíu höfuðið er það fauk af bolnum.

Kári mælti: "Segið það Flosa að Kári Sölmundarson hefir vegið
Kol Þorsteinsson. Lýsi eg vígi þessu mér á hendur."

Gekk Kári þá til skips síns. Sagði hann þá skipverjum sínum
vígið. Þá sigldu þeir norður til Beruvíkur og settu upp skip
sitt og fóru upp í Hvítsborg í Skotlandi og voru með Melkólfi
jarli þau misseri.

Nú er að segja frá Flosa að hann gengur upp og tekur lík Kols
og býr um og gefur fé mikið til legs honum. Flosa stukku
aldrei hermdaryrði til Kára. Flosi fór þaðan suður um sjá og
hóf þá upp göngu sína og gekk suður og létti ekki fyrr en
hann kom til Rómaborgar. Þar fékk hann svo mikla sæmd að hann
tók lausn af sjálfum páfanum og gaf þar til fé mikið. Hann
fór þá aftur hina eystri leið og dvaldist víða í borgum og
gekk fyrir ríka menn og þá af þeim mikla sæmd. Hann var í
Noregi um veturinn eftir og þá skip af Eiríki jarli til
útferðar og hann fékk honum mjöl mikið og margir menn aðrir
gerðu sæmilega til hans. Sigldi hann síðan út til Íslands og
kom í Hornafjörð og fór þá heim til Svínafells. Hafði hann þá
af hendi innt alla sætt sína bæði í utanferðum og fégjöldum.