Njáls saga 156 — ed. not skaldic
Not published: do not cite (Nj ch. 156)
The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):
Það bar við eina nótt að gnýr mikill kom yfir þá Bróður svo
að þeir vöknuðu við allir og spruttu upp og fóru í klæði sín.
Þar með rigndi á þá blóði vellanda. Hlífðu þeir sér þá með
skjöldum og brunnu þó margir. Undur þetta hélst allt til
dags. Maður hafði látist af hverju skipi. Sváfu þeir þá um
daginn.
Aðra nótt varð enn gnýr og spruttu þá enn allir upp. Þá
renndu sverð úr slíðrum en öxar og spjót flugu í loft upp og
börðust. Sóttu þá vopnin svo fast að þeim að þeir urðu að
hlífa sér og urðu þó margir sárir en dó maður af hverju
skipi. Hélst undur þetta allt til dags. Sváfu þeir þá enn um
daginn eftir.
Þriðju nótt varð gnýr með sama hætti. Þá flugu að þeim
hrafnar og sýndist þeim úr járni nefin og klærnar. Hrafnarnir
sóttu þá svo fast að þeir urðu að verja sig með sverðum en
hlífðu sér með skjöldum. Gekk þessu enn til dags. Þá hafði
enn látist maður af hverju skipi. Þeir sváfu þá enn fyrst.
En er Bróðir vaknaði varp hann mæðilega öndunni og bað skjóta
utan báti "því að eg vil finna Óspak." Steig hann þá í bátinn
og nokkurir menn með honum. En er hann fann Óspak sagði hann
honum öll undur þau er fyrir þá hafði borið og bað hann segja
sér fyrir hverju vera mundi. Óspakur vildi eigi segja honum
fyrr en hann seldi honum grið. Bróðir hét honum griðum en
Óspakur dró þó undan allt til nætur því að Bróðir vó aldrei
víg um nætur.
Óspakur mælti þá: "Þar sem blóði rigndi á yður þar munuð þér
hella út margs manns blóði, bæði yðru og annarra. En þar sem
þér heyrðuð gný mikinn þar mun yður sýndur heimsbrestur og
munuð þér deyja allir brátt. En þar er vopnin sóttu að yður,
það mun vera fyrir orustu. En þar sem hrafnar sóttu að yður,
það eru óvinir þeir er þér trúið á og yður munu draga til
helvítis kvala."
Bróðir varð svo reiður að hann mátti engu svara og fór þegar
til manna sinna og lét þekja sundið allt með skipum og bera
strengi á land og ætlaði að drepa þá alla eftir um morguninn.
Óspakur sá ráðagerð þeirra alla. Þá hét hann að taka trú
rétta og fara til Brjáns konungs og fylgja honum til
dauðadags. Hann lét þá taka það til ráðs að þekja öll skipin
og forka með landinu og höggva strengi þeirra Bróður. Tók þá
að reiða saman skipin en þeir voru sofnaðir.
Þeir Óspakur fóru þá út úr firðinum og svo vestur til Írlands
og léttu eigi fyrr en þeir komu til Kunnjátta. Og sagði
Óspakur Brjáni konungi allt það er hann var vís orðinn og tók
skírn og fal sig konungi á hendi.
Síðan lét Brjánn konungur safna liði um allt ríki sitt og
skyldi kominn herinn allur til Dyflinnar í vikunni fyrir
pálmdrottinsdag.
Text is based on reconstruction from the base text and variant apparatus and may contain alternative spellings and other normalisations not visible in the manuscript text. Transcriptions may not have been checked and should not be cited.
Use the buttons at the top of the page to navigate between stanzas in a poem.
The text and translation are given here, with buttons to toggle whether the text is shown in the verse order or prose word order. Clicking on indiviudal words gives dictionary links, variant readings, kennings and notes, where relevant.
This is the text of the edition in a similar format to how the edition appears in the printed volumes.
This view is also used for chapters and other text segments. Not all the headings shown are relevant to such sections.