Nj ch. 153

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Nú er þar til máls að taka er Flosi er, að þeir riðu austur
til Hornafjarðar. Fylgdu Flosa flestir allir þingmenn hans.
Fluttu þeir þá austur vöru sína og önnur föng og fargögn öll
þau er þeir skyldu hafa með sér. Síðan bjuggu þeir ferð sína
og skip. Var Flosi nú við skipið þar til er þeir voru búnir.
En þegar er byr gaf létu þeir í haf. Þeir höfðu langa útivist
og veðráttu illa. Fóru þeir þá hundvillir.

Það var einu hverju sinni að þeir fengu áföll stór þrjú
nokkur. Sagði Flosi þá að þeir mundu nokkur vera í nánd
löndum og þetta væru grunnföll. Þoka var á mikil en veðrið óx
svo að hríð mikla gerði að þeim. Fundu þeir eigi fyrr en þá
keyrði á land upp um nótt eina og varð þar borgið mönnum en
skip braut allt í spón og fé máttu þeir ekki bjarga. Urðu
þeir að leita sér verma.

En um daginn eftir gengu þeir upp á hæð nokkura. Var þá veður
gott. Flosi spurði ef nokkur maður kenndi land þetta. Þar
voru þeir menn tveir er farið höfðu áður og sögðust kenna að
vísu "og erum vér komnir við Orkneyjar í Hrossey."

"Fá máttum vér betri landtöku," segir Flosi, "því að Helgi
Njálsson var hirðmaður Sigurðar jarls Hlöðvissonar er eg vó."

Leituðu þeir sér þá fylgsnis og reyttu á sig mosa og lágu svo
um stund og eigi langa áður Flosi mælti: "Ekki skulum vér hér
liggja lengur svo að landsmenn verði þess varir."

Stóðu þeir þá upp og gerðu ráð sitt.

Flosi mælti þá til sinna manna: "Vér skulum ganga allir á
vald jarlsins. Gerir oss ekki annað því að jarl hefir að líku
líf vort ef hann vill eftir því leita."

Gengu þeir þá allir í braut þaðan. Flosi mælti að þeir skyldu
engum manni segja tíðindin eða frá ferðum sínum fyrr en hann
segði jarli.

Fóru þeir þá til þess er þeir fundu menn þá er þeim vísuðu
til jarls. Gengu þeir þá fyrir jarl og kvaddi Flosi hann og
allir þeir. Jarl spurði hvað manna þeir væru. Flosi nefndi
sig og sagði úr hverri sveit hann var af Íslandi. Jarl hafði
spurt áður brennuna og kenndist hann af því þegar við
mennina.

Jarl spurði þá Flosa: "Hvað segir þú mér til Helga
Njálssonar, hirðmanns míns?"

"Það," sagði Flosi, "að eg hjó höfuð af honum."

Jarl mælti: "Takið þá alla."

Þá var svo gert. Þá kom að í því Þorsteinn Síðu-Hallsson.
Flosi átti Steinvöru systur Þorsteins. Þorsteinn var
hirðmaður Sigurðar jarls. En er Þorsteinn sá Flosa höndlaðan
þá gekk hann fyrir jarl og bauð fyrir Flosa allt það góss er
hann átti. Jarl var hinn reiðasti og hinn erfiðasti lengi. En
þó kom svo um síðir við umtölur góðra manna með Þorsteini, því
að hann var vel vinum horfinn og gengu margir til að flytja
með honum, að jarl tók sættum við þá og gaf Flosa grið og
öllum þeim. Hafði jarl á því ríkra manna hátt að Flosi gekk í
þá þjónustu sem Helgi Njálsson hafði haft. Gerðist Flosi þá
hirðmaður Sigurðar jarls og kom hann sér brátt í kærleika
mikla við jarlinn.