Nj ch. 139

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Nú er þar til máls að taka að Ásgrímur Elliða-Grímsson er og
Kári Sölmundarson að þeir fundust allir saman og Gissur hvíti
og Hjalti Skeggjason og Þorgeir skorargeir og Mörður
Valgarðsson.

Ásgrímur tók þá til orða: "Ekki þarf þetta í hljóðmæli að
færa því að þeir einir menn eru hér nú við er hver veit
annars trúnað. Vil eg nú spyrja yður ef þér vitið nokkuð til
ráðagerðar þeirra Flosa. Sýnist mér sem vér munum verða að
gera ráð vort í annan stað."

Gissur hvíti svarar: "Snorri goði sendi mann til mín og lét
segja mér að Flosi hafði þegið mikið lið af Norðlendingum en
Eyjólfur Bölverksson frændi hans hafði þegið gullhring af
nokkurum og fór leynilega með. Og kvað Snorri það ætlan sína
að Eyjólfur Bölverksson mundi ætlaður vera til að færa fram
lögvarnir í málinu og mundi hringurinn til þess gefinn vera."

Þeir urðu allir á það sáttir að það mundi svo vera.

Gissur mælti þá til þeirra: "Nú hefir Mörður Valgarðsson
mágur minn tekið við málinu því er öllum mun torveldast
þykja, að sækja Flosa. Vil eg nú að þér skiptið öðrum sóknum
með yður því að nú mun brátt verða að lýsa sökum að Lögbergi.
Vér munum og þurfa að biðja oss liðs."

Ásgrímur svarar: "Svo skal nú og vera en biðja viljum vér þig
að þú sért í liðsbóninni með oss."

Gissur kvaðst það mundu til leggja.

Síðan valdi Gissur með sér alla hina vitrustu menn af liði
þeirra. Þar var Hjalti Skeggjason og Ásgrímur og Kári,
Þorgeir skorargeir.

Þá mælti Gissur: "Nú munum vér fyrst ganga til búðar Skafta
Þóroddssonar."

Síðan gengu þeir til Ölfusingabúðar. Gissur hvíti gekk
fyrstur, þá Hjalti, þá Kári, þá Ásgrímur, þá Þorgeir
skorargeir, þá bræður hans. Þeir gengu inn í búðina. Skafti
sat á palli. Og er hann sá Gissur hvíta stóð hann upp í mót
honum og fagnaði honum vel og öllum þeim og bað Gissur sitja
hjá sér. Hann gerir nú svo.

Gissur mælti þá til Ásgríms: "Nú skalt þú vekja til um
liðsbón við Skafta en eg mun þá til leggja slíkt er mér
sýnist."

Ásgrímur mælti: "Til þess erum vér hingað komnir Skafti að
sækja að þér traust og liðsinni."

Skafti mælti: "Torsóttur þótti yður eg næstum vera er eg
vildi ekki taka undir vandræði yður."

Gissur mælti: "Nú er annan veg til farið. Nú er að mæla eftir
Njál bónda og Bergþóru húsfreyju er bæði voru saklaus inni
brennd og eftir þrjá sonu Njáls og marga aðra góða menn.
Og munt þú aldrei það vilja gera að verða mönnum eigi að
liði og veita frændum þínum og mágum."

Skafti svarar: "Það var mér þá í hug er Skarphéðinn mælti
við mig að eg hefði sjálfur borið tjöru í höfuð mér og
skorið á mig jarðarmen og hann kvað mig orðinn svo hræddan
að Þórólfur Loftsson af Eyrum bæri mig á skip út í mjölkýlum
sínum og flytti mig svo til Íslands, að eg mundi eigi eftir
hann mæla."

Gissur mælti: "Ekki er nú á slíkt að minnast því að sá er nú
dauður er þetta mælti og munt þú vilja veita mér þó að þú
viljir eigi gera fyrir sakir annarra manna."

Skafti svarar: "Þetta mál kemur ekki til þín nema þú viljir
vasast í með þeim."

Gissur reiddist þá mjög og mælti: "Ólíkur ert þú þínum föður.
Þó að hann þætti nokkuð blandinn varð hann þá mönnum jafnan
að liði er menn þurftu hans mest."

Skafti mælti: "Vér erum óskaplíkir. Þið þykist hafa staðið í
stórræðum. Þú Gissur hvíti, þá er þú sóttir Gunnar að
Hlíðarenda en Ásgrímur af því er hann drap Gauk fóstbróður
sinn."

Ásgrímur svarar: "Fár bregður hinu betra ef hann veit hið
verra. En það munu margir mæla að eigi dræpi eg Gauk fyrr en
mér væri nauður á. Er það nokkur vorkunn að þú verðir oss eigi
að liði en hitt er vorkunnarlaust að þú bregðir oss brigslum.
Mundi eg það vilja um það er þessu þingi er lokið að þú
fengir af þessum málum hina mestu óvirðing og bætti þér engi
þá skömm."

Þeir Gissur stóðu þá upp allir og gengu út og svo til búðar
Snorra goða og gengu inn í búðina. Snorri sat á palli í
búðinni. Hann kenndi þegar mennina og stóð upp í móti þeim og
bað þá alla vel komna og gaf þeim rúm að sitja hjá sér. Síðan
spurðust þeir almæltra tíðinda.

Ásgrímur mælti til Snorra: "Til þess erum við Gissur frændi
minn komnir hingað að biðja þig liðveislu."

Snorri goði svarar: "Það mælir þú þar er þér heldur vorkunn
til, að mæla eftir mága þína slíka sem þú áttir. Þágum vér
mörg ráð þægileg af Njáli þó að nú muni það fáir. Enda veit
eg eigi hverrar liðveislu þér þykist mest þurfa."

Ásgrímur svarar: "Mest þurfum vér ef vér berjumst hér á
þinginu."

Snorri mælti: "Svo er og að mikið liggur yður þá við. Er það og
líkast að þér sækið með kappi enda munu þeir svo verja. Og
munu hvorigir gera öðrum rétt. Munuð þér þá eigi þola þeim og
ráða á þá. Er þá og sá einn til því að þeir vilja þá gjalda yður
skömm fyrir mannskaða en svívirðing fyrir frændalát."

Fannst það á að hann hvatti þá fram í öllu.

Gissur hvíti mælti þá: "Vel mælir þú Snorri og fer þér þá
best jafnan og höfðinglegast er mest liggur við."

Ásgrímur mælti: "Það vil eg vita hvað þú vilt þá veita oss ef
svo fer sem þú segir."

Snorri mælti: "Gera skal eg þér vináttubragð það er yður sæmd
skal öll við liggja. En ekki mun eg til dóma ganga. En ef þér
berjist á þingi þá ráðið þér því aðeins á þá nema þér séuð
allir sem öruggastir því að miklir kappar eru til móts. En ef
þér verðið forviða munuð þér láta slá hingað til móts við oss
því að eg mun þá hafa fylkt liði mínu hér fyrir og vera við
búinn að veita yður. En ef hinn veg fer að þeir hrökkvi fyrir
þá er það ætlan mín að þeir muni ætla að renna til vígis í
Almannagjá en ef þeir komast þangað þá fáið þér þá aldrei
sótta. Mun eg það á hendur takast að fylkja þar fyrir liði
mínu og verja þeim vígið en ekki munum vér eftir ganga hvort
sem þeir hörfa með ánni norður eða suður. Og þá er þér hafið
vegið í lið þeirra svo nokkuð mjög að mér þyki þér mega halda
upp fébótum svo að þér haldið goðorðum yðrum og héraðsvistum
mun eg til hlaupa með menn mína alla og skilja yður. Skuluð
þér þá gera það fyrir mín orð að hætta bardaganum ef eg geri
þetta sem nú hefi eg heitið."

Gissur þakkaði honum vel og kvað þetta í allra þeirra nauðsyn
mælt vera. Gengu þeir þá út allir.

Gissur mælti: "Hvert skulum vér nú ganga?"

"Til Möðruvellingabúðar," sagði Ásgrímur.

Fóru þeir þá þangað.