Nj ch. 137

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Nú er þar frá að segja að Þorgeir skorargeir reið austan með
miklu liði. Voru þeir bræður hans með honum, Þorleifur krákur
og Þorgrímur hinn mikli. Þeir riðu þar til er þeir komu til
Hofs til Marðar Valgarðssonar og biðu þar til þess er hann
var búinn. Mörður hafði safnað hverjum manni er vopnfær var
og fundu þeir það eina á að hann var hinn öruggasti í öllu.

Riðu þeir nú þar til er þeir komu vestur yfir ár. Þá biðu
þeir Hjalta Skeggjasonar. Hann kom þá er þeir höfðu skamma
stund beðið. Fögnuðu þeir honum vel og riðu síðan allir saman
til þess er þeir komu til Reykja í Biskupstungu og biðu þeir
þar Ásgríms Elliða-Grímssonar og kom hann þar til móts við
þá.

Riðu þeir þá vestur yfir Brúará. Ásgrímur segir þeim þá allt
sem farið hafði með þeim Flosa.

Þorgeir mælti: "Það mundi eg vilja að vér reyndum karlmennsku
þeirra áður lyki þinginu."

Riðu þeir allt þar til er þeir komu á Beitivöllu. Kom þar til
móts við þá Gissur hinn hvíti með allmikið fjölmenni. Tóku
þeir þá tal langt með sér. Riðu þeir þá á Völlu hina efri og
fylktu þeir þar öllu liði sínu og riðu svo á þing ofan.

Flosi og menn hans hljópu til vopna allir og var þá við
sjálft að þeir mundu berjast en þeir Ásgrímur og þeirra sveit
gerðust ekki til þess og riðu til búða sinna. Var nú kyrrt
þann dag svo að þeir áttust ekki við.

Þar voru komnir höfðingjar úr öllum fjórðungum á landinu og
hafði aldrei verið þing jafnfjölmennt áður svo að menn myndu.