Nj ch. 115

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Flosi spyr víg Höskulds mágs síns og fær honum það
mikillar áhyggju og reiði og var hann þó vel stilltur. Honum
var sagður málatilbúnaður sá sem hafður hafði verið eftir víg
Höskulds og lét hann sér fátt um finnast. Hann sendi orð
Halli af Síðu mági sínum og Ljóti syni hans að þeir skyldu
fjölmenna mjög til þings. Ljótur þótti best höfðingjaefni
austur þar. Honum var það fyrir spáð ef hann riði þrjú sumur
til þings og kæmi hann heill heim að þá mundi hann verða
mestur höfðingi í ætt sinni og elstur. Hann hafði þá riðið
eitt sumar til þings en nú ætlaði hann annað. Flosi sendi orð
Kol Þorsteinssyni og Glúmi syni Hildis hins gamla, Geirleifi
syni Önundar töskubaks og Móðólfi Ketilssyni og riðu þeir
allir til móts við Flosa. Hallur hét og að fjölmenna mjög.

Flosi reið þar til er hann kom í Kirkjubæ til Surts
Ásbjarnarsonar. Þá sendi Flosi eftir Kolbeini Egilssyni
bróðursyni sínum og kom hann þar.

Þaðan reið hann til Höfðabrekku. Þar bjó Þorgrímur skrauti
son Þorkels hins fagra.

Flosi bað hann ríða til alþingis með sér en hann játaði
ferðinni og mælti til Flosa: "Oftar hefir þú glaðari verið
bóndi en nú og er þó nokkur vorkunn á þó að svo sé."

Flosi mælti: "Það hefir nú víst að hendi borið er eg mundi
gefa til mikla mína eigu að það hefði eigi fram komið. Er
illu korni til sáið enda mun illt af gróa."

Þaðan reið hann um Arnarstakksheiði og á Sólheima um kveldið.
Þar bjó Löðmundur Úlfsson. Hann var vinur Flosa mikill. Flosi
var þar um nóttina. En um morguninn reið Löðmundur með honum
í Dal og voru þar um nótt. Þar bjó Runólfur son Úlfs aurgoða.

Flosi mælti til Runólfs: "Hér munum vér hafa sannar sögur um
víg Höskulds Hvítanesgoða. Ert þú maður sannorður og kominn
nær frétt og mun eg því trúa öllu er þú segir mér frá hvað
til saka hefir orðið með þeim."

Runólfur mælti: "Ekki þarf það orðum að fegra að hann hefir meir
en saklaus veginn verið og er hann öllum mönnum harmdauði.
Þykir engum jafnmikið sem Njáli fóstra hans."

"Þá mun þeim verða illt til liðveislumanna," segir Flosi.

"Svo mun það," segir Runólfur, "ef ekki dregur til."

"Hvað er nú að gert?" segir Flosi.

"Nú eru kvaddir búar," segir Runólfur, "og lýst víginu."

"Hver gerði það?" segir Flosi.

"Mörður Valgarðsson," segir Runólfur.

"Hve trútt mun það?" segir Flosi.

"Skyldur er hann mér," segir Runólfur, "en þó mun eg satt
frá segja að fleiri hljóta af honum illt en gott. Þess vil eg
nú biðja þig Flosi að þú gefir ró reiði og takir það upp að
minnst vandræði hljótist af því að Njáll mun góð boð bjóða og
aðrir hinir bestu menn."

Flosi mælti: "Ríð þú þá til þings Runólfur og skulu mikið þín
orð mega við mig nema til verra dragi um en vera skyldi."

Síðan hætta þeir talinu og hét Runólfur ferðinni. Runólfur
sendi orð Hafri hinum spaka frænda sínum. Hann reið þegar
þangað.

Flosi reið þaðan í Ossabæ.