Nj ch. 103

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Gestur Oddleifsson bjó í Haga á Barðaströnd. Hann var
manna vitrastur svo að hann sá fyrir örlög manna. Hann gerði
veislu í móti þeim Þangbrandi. Þeir fóru í Haga við sex tigu
manna. Þá var sagt að þar væru fyrir tvö hundruð heiðinna
manna og þangað væri von berserks þess er Ótryggur hét og
voru allir við hann hræddir. Frá honum var sagt svo
mikið að hann hræddist hvorki eld né egg og voru heiðnir menn
hræddir mjög. Þá spurði Þangbrandur ef menn vildu taka við
trú en allir heiðnir menn mæltu í móti.

"Kosti mun eg yður gera," segir Þangbrandur, að vér skulum
reyna hvor betri er trúan. Vér skulum gera elda þrjá. Skuluð
þér heiðnir menn vígja einn en eg annan en hinn þriðji skal
óvígður vera. En ef berserkurinn hræðist þann einn eldinn er
eg vígi en veður hina báða þá skuluð þér taka við trú."

"Þetta er vel mælt," segir Gestur, "og mun eg þessu játa fyrir
mig og heimamenn mína."

Og er Gestur hafði þetta mælt þá játuðu miklu fleiri.

Þá var sagt að berserkurinn færi að bænum og voru þá gervir
eldarnir og brunnu. Tóku menn þá vopn sín og hljópu upp í
bekkina og biðu svo. Berserkurinn hleypur að með vopnum og
inn í dyrnar. Hann kemur innar í stofuna og veður þegar þann
eldinn er hinir heiðnu menn höfðu vígðan og svo hinn óvígða.
Hann kemur að þeim eldinum er Þangbrandur hafði vígt og þorir
eigi að vaða og kvaðst brenna allur. Hann höggur sverðinu upp
á bekkinn og kom í þvertréð er hann reiddi hátt. Þangbrandur
laust með róðukrossi á höndina og varð jartegn svo mikil að
sverðið féll úr hendi berserkinum. Þá leggur Þangbrandur
sverði fyrir brjóst honum en Guðleifur hjó á höndina svo að
af tók. Gengu þá margir að og drápu berserkinn. Eftir það
spurði Þangbrandur ef menn vildu taka við trú. Gestur kveðst
það eitt um hafa mælt er hann ætlaði að halda. Skírði
Þangbrandur þá Gest og öll hjú hans og marga menn aðra.

Réðst þá Þangbrandur um við Gest hvort hann skyldi nokkuð
fara í fjörðu vestur en Gestur latti þess og kvað þar vera
menn harða og illa viðureignar "en ef það er ætlað fyrir að
trúa þessi skuli við gangast þá mun á alþingi við gangast
og munu þar þá vera allir höfðingjar úr hverju héraði."

"Flutti eg á þingi," segir Þangbrandur, "og varð mér þar
erfiðlegast um."

"Þó hefir þú mest að gert," segir Gestur, "þó að öðrum verði
auðið í lög að leiða. En það er sem mælt er að eigi fellur
tré við hið fyrsta högg."

Síðan gaf Gestur Þangbrandi góðar gjafar og fóru þeir suður
aftur.

Þangbrandur fór í Sunnlendingafjórðung og svo til Austfjarða.
Hann gisti að Bergþórshvoli og gaf Njáll honum góðar gjafar.
Þá reið hann austur í Álftafjörð til móts við Síðu-Hall. Hann
lét bæta skip sitt og kölluðu heiðnir menn það Járnmeis. Á
því skipi fór Þangbrandur utan og Guðleifur með honum.