Cookies on our website

We use cookies on this website, mainly to provide a secure browsing experience but also to collect statistics on how the website is used. You can find out more about the cookies we set, the information we store and how we use it on the cookies page.

Continue

skaldic

Skaldic Poetry of the Scandinavian Middle Ages

Menu Search

Nj ch. 89

Njáls saga 89 — ed. not skaldic

Not published: do not cite (Nj ch. 89)

Anonymous íslendingasögurNjáls saga
888990

sources

Text is based on reconstruction from the base text and variant apparatus and may contain alternative spellings and other normalisations not visible in the manuscript text. Transcriptions may not have been checked and should not be cited.

text and translation

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):


Nú er þar til máls að taka er Hákon jarl missti Þráins. Hann
mælti þá við Svein son sinn: "Tökum langskip fjögur og förum
að Njálssonum og drepum þá því að þeir munu vitað hafa með
Þráni."



"Það er eigi gott ráð," segir Sveinn, "að snúa sökum á óvalda
menn en láta þann undan setja er sökina ber á baki."



"Eg skal þessu ráða," segir jarl.



Halda þeir nú eftir Njálssonum og leita þeirra og finna þá
undir eyjunni.



Grímur sá fyrst skip jarlsins og mælti til Helga: "Herskip
fara hér og kenni eg að hér fer jarl og mun hann oss engan
frið bjóða."



"Það er mælt," segir Helgi, "að hver sé vaskur er sig ver við
hvern sem hann á um. Skulum vér og verja oss."



Allir báðu hann fyrir sjá. Tóku þeir þá vopn sín.



Jarl kemur nú að og kallaði á þá og bað þá upp gefast. Helgi
svarar að þeir mundu verjast meðan þeir mættu. Jarl bauð
öllum grið, þeim er eigi vildu verja hann, en svo var Helgi
vinsæll að allir vildu heldur deyja með honum. Jarl sækir nú
að og hans menn en hinir verjast vel og voru þeir Njálssynir
þar jafnan sem mest var raunin. Jarl bauð þeim oft griðin.
Þeir svöruðu jafnan hinu sama og kváðust aldrei upp skyldu
gefast. Þá sótti að þeim fast Áslákur úr Langeyju, lendur
maður jarls, og komst upp á skipið þremur sinnum.



Þá mælti Grímur: "Þú sækir fast að og væri vel að þú hefðir
erindi."



Grímur þreif þá upp spjót og skaut undir kverk Ásláki og
hafði hann þegar bana. Litlu síðar vó Helgi Egil merkismann
jarls. Þá sótti að Sveinn Hákonarson og lét bera að þeim
skjöldu og urðu þeir þá handteknir báðir Njálssynir.



Jarl vildi þegar láta drepa þá en Sveinn kvað það eigi skyldu
og sagði að væri nótt.



Þá mælti jarl: "Drepið þá á morgun en bindið þá rammlega í
nótt."



"Svo mun vera verða," segir Sveinn, "en eigi hefi eg vaskari
menn fyrir fundið en þessa og er það hinn mesti mannskaði að
taka þá af lífi."



Jarl mælti: "Þeir hafa drepið tvo hina vöskustu vora menn og
skulum vér þeirra svo hefna að þessa skal drepa."



"Menn voru þeir að vaskari," segir Sveinn, "en þó mun þetta gera
verða sem þú vilt."



Voru þeir þá bundnir og fjötraðir.



Eftir það sofnaði jarl og hans menn. En er þeir voru sofnaðir
mælti Grímur til Helga: "Braut vildi eg komast ef eg mætti."



"Leitum í nokkurra bragða þá," segir Helgi.



Grímur segir að þar nær honum liggur öx og horfir upp eggin.
Grímur skreið þangað til og fær skorið af sér bogastrenginn
við öxinni en þó fékk hann sár mikil í höndunum. Þá leysti
hann Helga. Eftir það skreiddust þeir fyrir borð og komust á
land svo að þeir jarl urðu ekki varir við. Þeir brutu af sér
fjötrana og gengu annan veg á eyna. Tók þá að morgna. Þeir
fundu þar skip og kenndu að þar var kominn Kári Sölmundarson.
Fóru þeir þegar á fund hans og sögðu honum hrakning sína og
sýndu honum sár sín og kváðu þá mundi jarl í svefni.



Kári mælti: "Illa verður slíkt er þeir skulu taka hrakningar
fyrir vonda menn er saklausir eru eða hvað er nú gert næst
skapi ykkru?"



"Fara að jarli," sögðu þeir, "og drepa hann."



"Ekki mun oss þess auðið verða." segir Kári, "en ekki skortir
ykkur áhuga. En þó skulum vér vita hvort hann er þar nú."



Síðan fóru þeir þangað og var þá jarl í brautu.



Þá fór Kári inn til Hlaða á fund jarls og færði honum skatta
sína.



Jarl mælti: "Hefir þú tekið Njálssonu til þín?"



"Svo er víst," segir Kári.



"Vilt þú selja mér þá?" segir jarl.



"Það vil eg eigi," sagði Kári.



"Vilt þú sverja þess að þú vildir eigi að mér fara eftir?"
segir jarl.



Þá mælti Eiríkur jarlsson: "Ekki er slíks að leita. Hefir
Kári jafnan verið vinur vor. Og skyldi eigi svo farið hafa ef
eg hefði við verið. Njálssynir skyldu öllu hafa haldið heilu
en hinir skyldu hafa haft refsing er til höfðu gert. Þætti
mér nú sannlegra að gefa Njálssonum sæmilegar gjafar fyrir
hrakningar þær er þeir hafa haft og sárafar."



Jarl mælti: "Svo mundi vera víst en eigi veit eg hvort þeir
munu taka vilja sættir."



Þá mælti jarl við Kára að hann skyldi leita um sættir við þá
Njálssonu. Síðan ræddi Kári við Helga hvort hann vildi taka
sæmdir af jarli.



Helgi svaraði: "Taka vil eg af syni hans, Eiríki, en eg vil
ekki eiga um við jarl."



Þá segir Kári Eiríki svör þeirra bræðra.



"Svo skal þá vera," segir Eiríkur, "að þeir skulu af mér taka
sæmdina ef þeim þykir það betra og segið þeim það að eg býð
þeim til mín og skal faðir minn ekki mein gera þeim."



Þetta þágu þeir og fóru til Eiríks og voru með honum þar til
er Kári var búinn vestur að sigla. Þá gerði Eiríkur Kára
veislu og gaf honum góðar gjafar og svo Njálssonum.



Síðan fóru þeir Kári vestur um haf á fund Sigurðar jarls og
tók hann við þeim allvel og voru með jarli um veturinn.



En um vorið bað Kári Njálssonu að þeir færu í hernað með
honum en Grímur kveðst það mundu gera ef hann vildi þá fara
með þeim til Íslands. Kári hét því. Fóru þeir þá með honum í
hernað. Þeir herjuðu suður um Öngulseyjar og allar
Suðureyjar. Þá héldu þeir til Saltíris og gengu þar upp og
börðust við landsmenn og fengu þar fé mikið og fóru til
skipa. Þaðan fóru þeir suður til Bretlands og herjuðu þar. Þá
héldu þeir til Manar. Þar mættu þeir Guðröði konungi úr Mön
og börðust þeir við hann og höfðu sigur og drápu Dungal son
konungs. Þar tóku þeir fé mikið. Þaðan héldu þeir norður til
Kolu og fundu þar Gilla jarl og tók hann við þeim vel og
dvöldust þeir með honum nokkura hríð. Jarl fór með þeim til
Orkneyja á fund Sigurðar jarls. En um vorið gifti Sigurður
jarl Gilla jarli Nereiði systur sína. Fór hann þá í
Suðureyjar.

Close

Log in

This service is only available to members of the relevant projects, and to purchasers of the skaldic volumes published by Brepols.
This service uses cookies. By logging in you agree to the use of cookies on your browser.

Close

Stanza/chapter/text segment

Use the buttons at the top of the page to navigate between stanzas in a poem.

Information tab

Interactive tab

The text and translation are given here, with buttons to toggle whether the text is shown in the verse order or prose word order. Clicking on indiviudal words gives dictionary links, variant readings, kennings and notes, where relevant.

Full text tab

This is the text of the edition in a similar format to how the edition appears in the printed volumes.

Chapter/text segment

This view is also used for chapters and other text segments. Not all the headings shown are relevant to such sections.