Nj ch. 69

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Þá er þeir húskarlar og Kolskeggur höfðu verið þrjár nætur í
Eyjum þá hefir Þorgeir Starkaðarson njósn af þessu og gerir
orð nafna sínum að hann skyldi koma til móts við hann á
Þríhyrningshálsa. Síðan bjóst Þorgeir undan Þríhyrningi við
hinn tólfta mann. Hann ríður upp á hálsinn og bíður þar nafna
síns. Gunnar er nú einn heima á bænum. Ríða þeir nafnar í
skóga nokkura. Þar kom að þeim svefnhöfgi og máttu þeir ekki
annað en sofa. Festu þeir skjöldu sína í limar en bundu hesta
sína og settu hjá sér vopnin.

Njáll var þessa nótt í Þórólfsfelli og mátti ekki sofa og
gekk ýmist út eða inn. Þórhildur spurði Njál hví hann mætti
ekki sofa.

"Margt ber nú fyrir augu mér," sagði hann. "Eg sé margar
fylgjur grimmlegar óvina Gunnars og er nokkuð undarlega. Þær
láta ólmlega og fara þó ráðlauslega."

Litlu síðar reið maður að dyrum og steig af baki og gekk inn
og var þar sauðamaður þeirra Þórhildar.

Hún mælti: "Hvort fannst þú sauðina?"

"Fann eg það er meira mundi varða," segir hann.

"Hvað var það?" segir Njáll.

"Eg fann fjóra og tuttugu menn," segir hann, "í skóginum
uppi. Þeir höfðu bundið hesta sína en sváfu sjálfir. Þeir
höfðu fest skjöldu sína í limar."

En svo hafði hann gjörla að hugað að hann sagði frá allra
þeirra vopnabúnaði og klæðum.

Njáll vissi þá gjörla hver hvergi hafði verið og mælti til
hans: "Gott hjóna ert þú, ef slík væru mörg, og skalt þú
jafnan þessa njóta en þó vil eg nú senda þig."

Hann játti að fara.

"Þú skalt fara," segir Njáll, "til Hlíðarenda og segja
Gunnari að hann fari til Grjótár og sendi þaðan eftir mönnum
en eg mun fara til móts við þá er í skóginum eru og fæla þá í
braut. Hefir þetta af því vel í móti borist að þeir munu
engis afla í þessi en láta mikið."

Sauðamaður fór og sagði Gunnari sem gerst frá öllu. Reið þá
Gunnar til Grjótár og stefndi að sér mönnum.

Nú er að segja frá Njáli að hann ríður til fundar við þá
nafna.

"Óvarlega liggið þér," segir hann, "eða til hvers skal för
sjá ger hafa verið? Og er Gunnar engi klekktunarmaður. En ef
satt skal um tala þá eru þetta hin mestu fjörráð. Skuluð þér
það og vita að Gunnar er í liðsafnaði og mun hann hér brátt
koma og drepa yður nema þér ríðið undan og heim."

Þeir brugðust við skjótt og varð þeim mjög um felmt og tóku
vopn sín og stigu á hesta sína og hleyptu heim undir
Þríhyrning.

Njáll fór til móts við Gunnar og bað hann ekki eyða fjölmenni
"en eg mun fara í meðal og leita um sættir. Munu þeir nú vera
hóflega hræddir. En fyrir þessi fjörráð skal eigi koma minna,
er við alla þá er um að eiga, en eigi skal meira koma fyrir
víg annars hvors þeirra nafna þó að það kunni við að bera.
Skal eg varðveita þetta fé og svo fyrir sjá að þá sé þér innan
handar er þú þarft til að taka."