ÞórNef ch. 2

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Þorsteinn hóf svo þetta mál: "Ríkarður hét faðir minn en
Ragnhildur móðir. Þau voru göfug að kyni. Faðir minn andaðist
þá er eg var barn. Móðir mín giftist þeim manni er hét
Þrándur. Björn og Þrándur hétu synir þeirra og var lítið
miseldri á millum okkar bræðra. Björn andaðist brátt og fór
Ragnhildur heim til Svíþjóðar en Þrándur réð fyrir föðurleifð
sinni. Eg var í förum og fór eg í Austurveg og allt til
Jórsala og tók eg þar skírn og kom eg norður hingað til
Svíþjóðar. Þá vildi eg kenna móður minni rétta trú og hún
vildi það eigi og þóttist týnt hafa syni sínum er eg hafði
trú tekið. Þau urðu málalok að við sættumst að því að það
skyldi eftir öðru líkja eða víkja er goðin ætti rammari.
Síðan voru goð hennar sett í hverfing úti og vel búin og
kastað járni glóanda á kné því er máttkast var og tók þegar
að loga hvert að öðru og brunnu að köldum kolum. Síðan var
heitt það sama járn og gert glóanda og bar eg níu fet eftir
dæmum kristinna manna óvígt járn svo að öngvir klerkar voru
hjá og var höndin leyst eftir þrjár nætur. En á hinni þriðju
nótt dreymdi mig að bjartleitur maður kæmi til mín og ávítaði
mig um dirfð mína en kvað mig njóta skyldu góðvilja míns er
eg kenndi móður minni rétta trú og kvað fegri mundu hönd mína
en heila þá er til væri leyst "og muntu hafa síðan glófa á
hendinni og hrósa eigi dýrð minni" og kvað mig skyldu gjalda
hér í heimi svo að eg mundi rægður við konung og bað mig þá
sýna höndina ef líf mitt lægi við. Og er höndin var leyst var
sem gullpeningur lægi í lófanum þar sem járnið hafði legið og
rauður þráður um utan og var þar hærra holdið en annarstaðar.
Móðir mín tók kristni og allir vinir okkrir af þessi jarteign.
Eg hefi og eigi sýnda mína hönd."

Síðan dró Þorsteinn af sér glófann og sýndi á sér höndina og
kveðst ætla að svo nokkuru mundi Bjarni hafa að goldið fyrir
sakir fávisku sinnar í skírslunni sem hann mundi ef hann
fengi eigi þessa jarteign. Konungur sefaðist þá og leitaði að
við Bjarna og þeir biskup hvers hann mundi að hafa goldið. Þá
sagði Bjarni hver svik að hann hafði heyrt og leynt og kvað
Þórarin það hafa boðið sér að reifa öngvan hlut eða kvittu í
konungs höll.

Þá voru þeir Helgi teknir og fjötraðir og neyddir til sagna.
Gengu þeir þá við um rógið. Konungur vildi að þeir Þórarinn
réðu hegningu þeirra og væru þeir drepnir. En Þórarinn gerði
þá úr Noregi og tók af þeim fé allmjög svo og kallaði
Þórarinn þetta konungs gæfu er hið sanna var vitað um þetta
mál.

Þórarinn var með Ólafi konungi alla stund síðan og féll með
honum.