Cookies on our website

We use cookies on this website, mainly to provide a secure browsing experience but also to collect statistics on how the website is used. You can find out more about the cookies we set, the information we store and how we use it on the cookies page.

Continue

skaldic

Skaldic Poetry of the Scandinavian Middle Ages

Menu Search

Ljósv ch. 17

Ljósvetninga saga 17 — ed. not skaldic

Not published: do not cite (Ljósv ch. 17)

Anonymous íslendingasögurLjósvetninga saga
161718

text and translation

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):



Þeir bræður, Guðmundur og Einar, gengu það kveld til
aftansöngs svo sem þeir voru vanir og var Guðmundur allkátur.



En eftir um nóttina þá er heldur tók að morgna vaknaði Vigfús
Víga-Glúmsson og mælti til Guðmundar: "Lítt sefur þú í nótt
Guðmundur. Hyggur þú eigi gott til hólmgöngunnar við Þóri eða
hvern veg ætlar þú að fara með málum þínum?"



Guðmundur svarar: "Smátt bregður slíkt svefni fyrir mér. En
ráðið hefi eg skjótan úrskurð um þetta mál okkart Þóris því
að hann bauð mér það er eg átti honum að bjóða. Ætla eg að
hamingja og góð málaefni munu skipta með okkur hólmgöngunni.
Hygg eg að mál mun vera að færa af hendi illmælið."



Vigfús mælti: "Nú mun eg því við bregða er eg hefi eigi fyrr
náð við þig að tala Guðmundur að eg mun vera maður miklu
vitrari en þú fyrir því að eg sé að þú ert verr en dáðlaus.
En eg kann þér gott ráð hér til, það er virðing þín megi af
vaxa en þú verður þó í engri mannhættu. Muntu eigi þurfa
neinu til að kosta en hafa þó af málum það er þú vilt."



Guðmundur leit við honum og mælti: "Nú er enn komin gautan
þín eða hvað þykist þú kunna að sjá í þessu máli er eg sé
eigi?"



Vigfús svarar: "Eg mun ganga til Lögbergis í dag. Síðan mun
eg skora til hólmgöngu Einar bróður þinn að hann berjist nú
við mig í dag. Skal eg veita formæli þar að miklu freklegar
en við þig var mælt ef Einar vill eigi berjast við mig.
Skortir þar eigi nógar sakar til minnar handar við hann er
þess er óhefnt að Einar rak oss föður minn brott af
Þverárlandi og allri mannvirðingu. Horfir Einari engum mun
betur hólmgangan við mig en þér við Þóri. Nú látum hann fyrst
hafa hvikunarrúmið ef svo er að hann þorir eigi á hólm að
ganga. En ef hann berst við mig þá mun eg drepa hann. En
höfðingjar munu leita annars ráðs en þið bræður séuð höggnir
hér niður á þinginu báðir."



Guðmundur mælti: "Slíka menn getur varla til viturleiks sem
þú ert þótt menn eigi margra góðra kosti."



Vigfús mælti: "Láttu nú eigi finna á þér feginleikinn því að
ef Einar finnur af visku sinni að skipt er skapi þínu þá mun
hann hitta bragð til að þetta ráð komi eigi upp."



Og um daginn þá er þeir gengu til tíða sátu þeir í rúmum
sínum. Guðmundur var hljóður og mælti ekki orð og hafði
höfuðið í feldi sínum. En þar varð lítill atburður. Barn eitt
hvarflaði þar á hellunum fyrir Guðmundi og fretaði en sumir
menn hlógu að þessu.



Og er þeir Einar og Þórir komu til búðar þá mælti Einar við
Þóri: "Hvern veg leist þér nú á Guðmund bróður minn við
kirkjuna?"



Hann mælti: "Svo sem eg vildi og þótti mér hann eigi hefja
höfuðið hátt og mun hann vera því hryggvari er meir dregur að
óvirðing hans þeirri er hann á fyrir höndum."



Einar mælti: "Eigi sýndist mér svo. Í gær að aftansöng þá
þótti mér hann láta allglaðlega en var þó hryggur raunar en
nú sýndist hann hljóður. En sástu eigi að feldarröggvarnar
hrærðust er hann hló? Nú munu þeir hitt hafa ráð mikið er oss
mun illu gegna ef fram kemur og skal eigi þess bíða. Skal nú
þegar ganga á fund Guðmundar og lúka málum þar sem framast má
koma."



Síðan gengu þeir Einar til búðar Guðmundar og þá mælti Einar:
"Það er erindi mitt hingað sem maklegt er að eg vil sætta
ykkur Þóri og hefi eg komið honum til þess að hann vill bjóða
þér sjálfdæmi svo sem þú hefir áður beitt um mál ykkur öll."



Þá laut Vigfús að Guðmundi og mælti: "Nú hefir þú eigi gætt
að bera af þér feginleikinn og hefir Einar fundið af spekt
sinni gleði þína. En þó er nú einsætt að þiggja þenna kost er
svo er vel boðið."



Margir tóku undir og fluttu þetta erindi með Einari. Síðan
lét Guðmundur koma til sín höfðingja og vini sína þá er honum
höfðu áður liði heitið. Varð til þess fundar allfjölmennt.
Síðan handsalaði Þórir Guðmundi sjálfdæmi.



Þá mælti Guðmundur: "Eg geri á hönd Þóri hundrað silfurs. Og
veit eg að það eru stinn manngjöld og kveð eg þess vert. Hann
skal og sekur og vera utan þrjá vetur svo sem fjörbaugsmaður.
En fyrir hvern vetur ef hann er hér á landi skal hann gjalda
hundrað silfurs."



Svo komst þar orðrómur á að Guðmundur hefði haft mestan
sæmdarhlut af málum þessum.

sources

Text is based on reconstruction from the base text and variant apparatus and may contain alternative spellings and other normalisations not visible in the manuscript text. Transcriptions may not have been checked and should not be cited.

Close

Log in

This service is only available to members of the relevant projects, and to purchasers of the skaldic volumes published by Brepols.
This service uses cookies. By logging in you agree to the use of cookies on your browser.

Close

Stanza/chapter/text segment

Use the buttons at the top of the page to navigate between stanzas in a poem.

Information tab

Interactive tab

The text and translation are given here, with buttons to toggle whether the text is shown in the verse order or prose word order. Clicking on indiviudal words gives dictionary links, variant readings, kennings and notes, where relevant.

Full text tab

This is the text of the edition in a similar format to how the edition appears in the printed volumes.

Chapter/text segment

This view is also used for chapters and other text segments. Not all the headings shown are relevant to such sections.