Ljósv ch. 10

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Síðan fór Þorkell Geitisson á fund Guðmundar hins ríka og
bauð fé fyrir manninn, "vil eg að þú gerir sjálfur um."

Guðmundur kvaðst eigi vilja taka fé fyrir slíkan óeirðarmann
er hlaupa vildi í höfuð saklausum mönnum "og er landhreinsan
að slíkir menn séu af ráðnir að lögum."

Fékk Þorkell ekki af en Guðmundur fór norður í Reykjahverfi
og tók mál af Þorbirni og bjó það til vorþings.

Nokkuru síðar fór Þorkell Geitisson austur í Álftafjörð á
fund Þorsteins Síðu-Hallssonar vinar síns og tók hann vel við
honum.

Þorkell mælti: "Svo hefir borið til í vetur að Brandur,
mikill ónytjungur, hefir unnið á einum bónda fyrir norðan en
hann er nú heimamaður minn. En Guðmundur hinn ríki hefir búið
málið til Vöðlaþings. Kann það vera að hann hafi eigi það
íhugað að hann er eigi nú þar í fjórðungi og hefi eg
handsalað honum löggrið. Og kemur mér það í hug að oss muni
veita mál til laga. Nú vildi eg þitt liðsinni til þiggja að
sækja til þings og verja málið með kappi fyrir Guðmundi ef
hann skal þó eigi fébótum fyrir koma og reyna svo hvort eg sé
eigi annarrar handar maður hans sem hann svaraði Bjarna
Brodd-Helgasyni frænda mínum um sumarið á alþingi."

Þorsteinn kvaðst sjá að vörn var í málinu "en þó mun þá þykja
með kappi að gengið og fara mun eg með þér."

Um sumarið búast þeir heiman með sex tigu manna hvorir og
ríða til Jökulsár. En þá voru góð vöð víða.

Þá mælti Þorkell: "Nú munum vér skipta liði voru. Skal
Þorsteinn og vér fimm saman fara almannaveg vestur til þings
en flokkurinn allur annar skal ríða fyrir ofan Mývatn til
Króksdals og Bleiksmýrardals og svo fyrir neðan heiði."

Var þar þá víða skógi vaxið. Og ríða þeir ofan eftir
Fnjóskadal en þeir Þorkell fóru á Akureyri því að þeir höfðu
tjöld samlit við skóga. Þeir finnast nú þar sem á kveðið var
og varð engi maður var við ferð þeirra.

Þeir Þorkell og Þorsteinn ríða á þing drottinsdaginn og þeir
fimm saman. Þorkell bað menn sína skynja ef hann þyrfti liðs
við. Kvaðst hann þá mundu ganga á hól þann er var í milli
þings og þeirra "og mun eg hafa í hendi handöxi mína hina
reknu og veifa henni yfir höfuð mér."

Síðan ríða þeir á þingið til búðar Ófeigs Járngerðarsonar
fimm saman. Hann bauð þeim þar búðarvist.

Maður kom inn í búð Guðmundar hins ríka.

"Furðu fámennir ríða þeir Þorkell Geitisson á þingið," segir
hann.

"Hversu þá?" segir Guðmundur.

"Þeir voru með fimmta mann," segir hann.

Guðmundur kvað þá mundu ríða mega með meira flokki í völlinn
ef þeir ætluðu að eyða málum fyrir honum "en þó kemur mér nú
það í hug að vanhugað mun nokkuð í máli voru. Þeir Þorkell
munu kalla hann sinn heimamann en þó er ólíklegt að Þorkell
eyði málum fyrir oss við fimmta mann. En vera má að hann búi
um brögð nokkur við oss og hafi þeir fleiri saman verið."

Sendir hann þá menn þegar að spyrja að gistingarstöðum
þeirra. Og kann engi annað að segja þar sem þeir hafa gist en
það að þeir hafi eigi fleiri saman verið en fimm.

Þá mælti Guðmundur: "Vera kann að þá megi hlýða ef þeir hafa
eigi fleiri austan riðið og munum vér þá eigi senda eftir
fleira liði að sinni. Og ganga mál þessi til svo sem auðnar."