Laxd ch. 82

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Þorgrímur hét maður. Hann átti skip uppi standanda í
Hrútafirði. Þangað reið Starri og Þórólfur við honum.

Starri mælti við stýrimann: "Hér er maður að eg vil að þú
takir við og flytjir utan og hér eru þrjár merkur silfurs er
þú skalt hafa og þar með vináttu mína."

Þorgrímur mælti: "Á þessu þykir mér nokkur vandi hversu af
hendi verður leyst. En við áskoran þína mun eg við honum
taka. En þó þykir mér þessi maður vera ekki giftuvænlegur."

Þórólfur réðst nú í sveit með kaupmönnum en Starri ríður heim
við svo búið.

Nú er að segja frá Bolla. Hann hugsar nú efni þeirra Þórólfs
og þykir eigi verða mjög með öllu fylgt ef Þórólfur skal
sleppa. Frétti hann nú að hann er til skips ráðinn. Bolli
býst heiman. Setur hann hjálm á höfuð sér, skjöld á hlið.
Spjót hafði hann í hendi en gyrður sverðinu Fótbít. Hann
ríður norður til Hrútafjarðar og kom í það mund er kaupmenn
voru albúnir. Var þá og vindur á kominn. Og er Bolli reið að
búðardyrunum gekk Þórólfur út í því og hafði húðfat í fangi
sér. Bolli bregður Fótbít og leggur í gegnum hann. Fellur
Þórólfur á bak aftur í búðina inn en Bolli hleypur á hest
sinn. Kaupmenn hljópu saman og að honum.

Bolli mælti: "Hitt er yður ráðlegast að láta nú vera kyrrt
því að yður mun ofstýri verða að leggja mig við velli. En
vera má að eg kvisti einnhvern yðvarn eða alla tvo áður eg er
felldur."

Þorgrímur svarar: "Eg hygg að þetta sé satt."

Létu þeir vera kyrrt en Bolli reið heim og hefir sótt mikinn
frama í þessi ferð. Fær hann af þessu virðing mikla og þótti
mönnum farið skörulega, hefir sektan manninn í öðrum
fjórðungi en síðan riðið einn saman í hendur óvinum sínum og
drepið hann þar.