Laxd ch. 62

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Þorgils býst nú heiman og ríða þeir upp eftir Hörðadal tíu
saman. Þar var Þorgils Hölluson flokkstjóri. Þar voru í ferð
synir Bolla, Bolli og Þorleikur, Þórður köttur var hinn
fjórði, bróðir þeirra, fimmti Þorsteinn svarti, sétti Lambi,
sjöundi og átti Halldór og Örnólfur, níundi Sveinn, tíundi
Húnbogi. Þeir voru synir Álfs úr Dölum. Þessir voru allir
víglegir.

Þeir ríða leið sína upp til Sópandaskarðs og yfir
Langavatnsdal og svo yfir Borgarfjörð þveran. Þeir riðu að
Eyjarvaði yfir Norðurá en að Bakkavaði yfir Hvítá, skammt frá
Bæ ofan. Riðu þeir Reykjardal og svo yfir hálsinn til
Skorradals og svo upp eftir skóginum í nánd bænum að
Vatnshorni, stíga þar af hestum sínum. Var þá mjög kveldið á
liðið.

Bærinn að Vatnshorni stendur skammt frá vatninu fyrir sunnan
ána. Þorgils mælti þá við förunauta sína að þeir mundu þar
vera um nóttina "og mun eg fara heim til bæjarins á njósn að
forvitnast hvort Helgi sé heima. Mér er sagt að Helgi hafi
heldur fámennt oftast en sé allra manna varastur um sig og
hvíli í rammlegri lokrekkju."

Förunautar Þorgils báðu hann fyrir sjá. Gerir Þorgils nú
klæðaskipti, steypir af sér kápu blárri en tók yfir sig
voskufl einn grán. Hann fer heim til bæjarins og er hann var
kominn nálega að garði þá sér hann mann ganga í móti sér.

Og er þeir finnast mælti Þorgils: "Þér mun eg þykja ófróðlega
spyrja félagi. Hvar er eg kominn í sveit eða hvað heitir bær
sjá eða hver býr hér?"

Maðurinn svarar: "Þú munt vera furðu heimskur maður og fávís
ef þú hefir eigi heyrt getið Helga Harðbeinssonar, hins mesta
garps og mikilmennis."

Þorgils spyr þá hversu góður Helgi væri viðtakna ef ókunnir
menn koma til hans og þeir er mjög þurfa ásjá.

Hann svarar: "Gott er þar satt frá að segja því að Helgi er
hið mesta stórmenni bæði um manna viðtökur og annan
skörungskap."

"Hvort er Helgi nú heima?" segir Þorgils. "Eg vildi skora á
hann til viðtöku."

Hinn spyr hvað honum væri á höndum.

Þorgils svarar: "Eg varð sekur í sumar á þingi. Vildi eg nú
leita mér trausts nokkurs til þess manns er mikill væri fyrir
sér. Vildi eg þar í mót veita honum fylgd mína og þjónustu.
Skaltu nú fylgja mér heim til bæjarins til fundar við Helga."

"Vel má eg það gera," segir hann, "að fylgja þér heim því að
heimul mun þér gisting hér vera náttlangt. En ekki muntu
Helga finna því að hann er eigi heima."

Þá spyr Þorgils hvar hann væri.

Hann svarar: "Helgi er í seli sínu þar er heitir í Sarpi."

Þorgils spyr hvar það væri eða hvað manna væri með honum.
Hann kvað þar vera son hans Harðbein og tvo menn aðra er
sekir voru og hann hafði við tekið. Þorgils bað hann vísa sér
sem gegnst til selsins "því að eg vil þegar hitta Helga er eg
nái honum og reka erindi mitt."

Húskarlinn gerði svo að hann vísaði honum leiðina og eftir
það skilja þeir.

Snýr Þorgils í skóginn og til förunauta sinna og segir þeim
hvers hann hefir vís orðið um hagi Helga: "Munum vér hér
dveljast náttlangt og venda ekki fyrr til selsins en á
morgun."

Þeir gera sem hann mælti fyrir. Um morguninn riðu þeir
Þorgils upp eftir skóginum þar til er þeir komu skammt frá
selinu. Þá bað Þorgils þá stíga af hestunum og eta dagverð og
svo gera þeir, dveljast þar um hríð.